Մի բան պակասել է աշխարհքիցս,

Մի կարևոր բան վերացել է կյանքից,
Չգիտես մարդն է ՞ խռովել կյանքից,`
Թե ՞կյանքն է լցվել դատարկ մարդկանցից.
Կարծես թե խիղճն է աշխարհից պաղել,
Պաղած աշխարհում` էլ թե ինչ ՜ արև,
Չէ-որ արևը կյանք է կրակված,
Հանգած խղճի մեջ էլ թե ինչ ՜Աստված.
Չունի այլևս մարդը սրբություն,
Թուրքացող կյանքում էլ ինչ ՞մարդկություն.
.....Մեղա ՜ քեզ Աստված,
Բայց և անկասկած `,
Մի բան պակասել է աշխահքիցս,
Մի կարևոր բան ` վերացել է ՜ կյանքից.
ՆՈՒՆԵ ԹԱՆԻՆ †