Palatadagi kravatda bir

bola közlari yarim ochiq
köyi yotibdi. Uning atrofida bir
necha doktorlar asabiy holda
turar, onasi chökkalagan holda
bolaning qöllarini mahkam tutib
olgandi. Bolani shifoxonaga
kechikib olib kelishgan, doktorlar
ilojsiz ahvolda edi. Ayol yig'lardi.
Uning farzandi jon
berayotgandi... Doktorlardan biri
engashib bolaga shivirladi: "Uka,
kalima keltir, jannatga tushasan..."
Bola boshini qimirlatib qöydida,
jim yotaverdi. Doktor yana undan
kalima qaytarishni söradi. Bola
közini yumib, yana boshini
qimirlatardi. Doktor bir- necha
marta undan kalima qaytarishni
sörayvergach, nihoyat, bolakay
bor kuchini töplab pichirladi: ''La
illaha illalloh, Muhammadu
Rasulalloh". U ohista nafas
chiqardi va jon berdi. Bu holni
kuzatib turgan onaning yuzlari
oqardi, öksib yig'ladi. Doktor uni
yupatarkan söradi: "Nima uchun
bolangiz kalima qaytarishni bir
necha marta rad etdi?" Ona
yig'idan özini töxtatolmasdi.
Uning javobidan
palatadagilarning hammasi titrab
ketdi: "Chunki bolam soqov edi