Անտառի եզրին կանգնած էին Սերն ու
Բաժանումը... Նրանք հիացած նայում էին սիրահարված զույգին...
-Գրազ կգամ, որ ես կբաժանեմ նրանց ,-ասաց Բաժանումը:
-Լավ,-պատասխանեց Սերը,- միայն թույլ տուր մի ակնթարթ մոտենալ նրանց:
Բաժանումը համաձայնվեց: Սերը մոտեցավ զույգին, դիպավ նրանց, քնքշորեն նայեց
նրանց աչքերի մեջ ու տեսավ, թե ինչպես նրանց մեջ առկայծեց կրակը... Սերը
հետ եկավ ու ասաց. «Հիմա Ձեր հերթն է»: Բաժանումը պատասխանեց. «Ոչ, հիմա
չեմ կարող նրանց անջատել... Նրանց սիրտը լի է սիրով... Ես ավելի ուշ կգամ»:
Անցնում է որոշ ժամանակ: Բաժանումը այցելում է զույգին, հույսով, որ Սերն
անցած կլինի արդեն... Մտնում է տուն ու տեսնում, թե ինչպես են երիտասարդ
ծնողները խաղում իրենց փոքրիկի հետ... Բաժանումը նրանց աչքերում
Երախտագիտւթյուն տեսավ... Շուռ եկավ` շշնջալով. «Ես հետո կգամ»: Անցավ
ժամանակ: Նա նորից այցելեց զույգին: Տանը աղմկում էին երեխաները: Հայրը
հոգնած տուն էր վերադարձել աշխատանքից: Մայրը հանգստացնում էր երեխաներին:
Բաժանումը համոզված էր, որ հիմա անպայման կբաժանի նրանց... Չէ՞ որ Սերն ու
Երախտագիտությունը վաղուց վերացել էին նրանց սրտերում... Բայց նայելով
նրանց աչքերի մեջ` տեսավ Հարգանք և Փոխըմբռնում...
-Ես ավելի ուշ կայցելեմ,- բարկացկոտ նետեց Բաժանումը:
Անցավ ժամանակ: Նորից այցելեց զույգին Բաժանումը: Նայեց նրանց աչքերի
մեջ... Հիասթափված հոգոց հանեց. ..Նա նրանց աչքերում Վստահություն տեսավ:
Հեռացավ` նորից վերադառնալու պայմանով... Անցավ ժամանակ... Նորից եկավ
Բաժանումը... Մտնելով տուն` տեսավ ծերացած մի կնոջ... Ուզում էր նայել նրա
աչքերի մեջ, բայց կինը վեր կացավ տեղից ու դուրս եկավ տանից... Բաժանումը
գնաց նրա հետևից... Կինը այցելում էր ամուսնու շիրիմին...
-Երևում է` ես ուշացել եմ,- մտածեց Բաժանումը,-և ժամանակն է իմ փոխարեն
արել իմ գործը...
Վերջին անգամ նայելով արտասվող ծեր կնոջ աչքերի մեջ` նա տեսավ այնտեղ
Հիշողություն... ՀԻՇՈՂՈՒԹՅՈՒՆ - Սիրո, Երախտագիտության, Հարգանքի,
Փոխըմբռնման ու Վստահության..
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев