♥ŝêVêɴ♥ ♥ŝêVîĻʍêž♥

ßir gün ßir oglan ßoş vaxt tapmışdı,ßir kafeye giriß qehve içmeyi qerara aldi.ßir stol arxasına oturuß kofe sifariş verdi.Xidmet gösteren qız kofeni getirdi,geri qayıtmaq isteyende,oğlan "ßagışlayın"deye müraciet etdi.Sonra"Mene duz getire ßilersiniz?" soruşdu. Ardınca "kofeye tökmek üçün" deye elave etdi.Qız duz getirdi ve teecüble oğlanı izledi.Oğlan heqiqeten duzu kofeye qatdı ve içmeye başladı.Daha sonra teecüble baxan qıza bele açıqlamaga başladı"Men deniz kenarında böyümüşem,ailem hele de orda yaşayır,o qeder denizde oynayırdım ki,ağzımdan hec denizin duzlu suyu getmirdi.Indi her ailemi xatırlayanda duzlu kofe içirem ve bu mene lezzet edir".Bundan sonra qız öz-özüne fikirleşdi ki,eger bu oglan ailesini bu qeder xatırlayırsa,onunla evlensem meni de heç vaxt unutmaz,ağlında,fikrinde yalnız men olaram." Ve onlar görüşmeye başladı,bir birlerini sevdiler ve nehayet evlenib,xoşbext bir aile oldular.Er hemişe kofe isteyende qadını ona "sevdiyi" kimi,yeni duzlu kofe hazırlayardı.Aradan düz 50 il ötdü.Ve bir gün yaşlı er berk xestelendi,artıq öleceyini hiss edirdi.Ölmeden önce arvadına vefatından sonra oxuması üçün bir mektub verdi.Belece yaşlı er dünyasını deyişdi.Onu çox seven qadını mektubu açdı ve oxumağa başladi.Mektub bele idi : << Ezizim senden çox-çox üzr isteyirem.Bütün heyatımızı bir yalan üzerinde qurduğum üçün bagışla meni.Heyatım,sene ömrümde birce defe yalan dedim.O da "duzlu kofe" idi.O vaxt sen kofeni getirende men baxışlarımı senden ayıra bilmirdim ve heyecandan şeker evezine duz istedim senden.Sonra da mecbur qalıb bu yalanı uydurdum.Men heç vaxt duzlu kofeni xoşlamamışam.Amma bu yalan üçün de heç vaxt peşman olmadım.Min ömrüm daha olsa onu seninle duzlu kofe içerek keçirerdim.Çünki seni çox lap çox sevirem,sevgilim>> Mektub bitmiş di. Yaşlı qadının gözyaşları ise hele de mektubu isladırdı.Ve o öz-özüne düşünürdü ki:"Demek,esl sevgi üçün bir ömür boyu bele duzlu kofe içmek olarmış