Meni sevmagan sevgilim!

Ahvollaringiz qalay? Kimgadir cheksiz baht, yana kimgadir achchiq alamli iztiroblarni tuhfa etib yuribsizmi? Shular qatori meni ham soginch azobining qollariga yolgiz tashlab ketdingiz. Osmon - osmon vadalarni berdingizu, ammo oddiygina vafoli yor bololmadingiz. Ikkimizga yetadi digan sevgingiz yolgiz ozingizga ham yetmadi. Gohida sizni oylamayman ham, lekin gohida esa soginchlarim oldida ojiz bolib qolaman. Menga bunchalik bagritosh bolmagin derdingiz -u, lekin, ozingiz... mendan ham otdingiz. Nahotki meni soginmayapsiz? Nahotki meni unutib yuborgan bolsangiz?! Bunchalar tez unitib yubormasangiz... menga ham orgating soginmaslikni, eslamaslikni, butunlay unitsihni menga ham orgating. Sizga nima yomonlik qilgandimki endi azobini tortvomman. Menda nima alamingiz bor ediki bunchalar aldadingiz. Shuncha aldovlaringiz uhchun nega aynan meni tanladingiz? Meni gunohim nima edi sizni sevganimmi yoki sizga ishonganim? Lekin men afsuslanmayman. Men sizsiz ham yashay olaman. Siz bolmasangiz ham hech narsa ozgarmaydi, hayot ham toxtab qolmaydi. Kop narsa yoqotmayman, faqatgina sevgimdan, sizdan boshqa. Yangi sevgi eskisini ornini bosib ketadi. Afsuslanaman faqatgina bir narsa uchun, u ham bolsa sizni deb yoqotganim ISHONCH uchun. Atrofdagilarga nisbatan bolgan ishonchim yoqolgani uchun. Ozim istamasam ham ozgalarga ishonolmayman. Siz menga ravo korgan azobli sevgingizni esa unitolmayman!