Sisiani erkrapah jokat--Սիսիանի երկրապահ ջոկատ

Դու’ք Վահագնի ծոռներ արի, Արամազդի ռազմիկներ, Դու’ք սրբազան հողի զարմեր, Հայաստանի մարտիկներ, Դու’ք արծիվներ սեգ լեռների, հպարտության տիտաններ: Պատերազմի բովով անցած, Հայոց բանակ մարտական, «Մահն իմացյալ» զինվորներից` ունենք բազում նահատակ: Նրանք մատաղ եղան հողին ու չտեսան հաղթանակ, Կիսատ կյանքի մասունքները թողնելով մեզ հիշատակ: Ժամանակը կանգ չի առնի, առաջ պիտի ընթանա, Վայն եկել է տարել նրան, ով իր տեղում կդոփա: Պատրաստ եղիր քո երդմանը, տոկա, կոփիր ինքդ քեզ, Ու Արիացուն վայել փառքը պահիր Արեւ լույսի պես: Ու թե հանկարծ նենգ թշնամին նորից տենչանք հղանա, Որ Սեւանի ջրերի մեջ իր ոտքերը պիտ լվա, Բազկի զարկը մեր բանակի, վզակոթին թող զգա, Հայաստանի սահմաններից չորս ոտ առած հեռանա:

Ես գալիս եմ Մշո դաշտից, Աշտիշատից, Հացեկացից բարև ունես, օ¯, Ղարաբա`ղ, Ես գալիս եմ Խնուսից և Բուլանուխից, Պիտի հաղթես, պիտ հավերժես, իմ սուրբ Արցախ: Ես գալիս եմ Արագածից դեպ Խրամորթ, Դու Սիփանից և Նեմրութից բարև ունես, Ես Վարդանանց քաջ տոհմից եմ աստվածամոտ, Թշնամուս դեմ պիտի կանգնեմ միշտ պարզերես: Քի°րս և Մռո°վ, ճամփա տվեք տարոնացուս, Թուր Կեծակիս Թալեաթ, Էնվեր պիտի հնձի, Ծովասարից Գանձասար սփռելու եմ ես լույսն հոգուս, Թուրք-ազերին իմ նոր զարկից չի° պրծնի: Ելե°ք, տղե°րք, դարձե°ք մի սիրտ և մի բռունցք, Արցախն արդար ինձ ու ձեզ է այսօր կանչում, Մասիսն ու Վանքն են աշխարհում մեզ սուրբ բարձունք, Մենք մեր ուխտից և մեր զենքից չենք ամաչում: Հողիս համար թող ես կռվեմ, թող ես զոհվեմ, Մա°յր իմ, երբեք դու

ՄԱՅՐԸ և ՈՐԴԻՆ Սգավոր մի կին, կասկածը սրտում, Գնում է՝ որդու բախտը բա՜ց անի, Իմանա, թե ի՞նչ պատահեց որդուն. – Մոռա՞ց է արդյոք, Կորա՞ծ, Կենդանի՞… Մի խիզախ տղա, ցասումը սրտում, Կռվով աշխարհի բա՜խտն է բաց անում, Որ էլ ո՛չ մի մայր չսգա որդուն, Եվ ոչ մի որդի չընկնի՛ աշխարհում… Սողում է միայն ո՛րդը ճահիճի, Վախկո՛տն է նվում և ճո՛րտը նվաստ. Արծիվը երբեք բարձունք չի՜ զիջի, Եվ լեռը երբեք հողմից չի՛ նվա… Հե՜յ, ոտքի՛ ելեք, ոսոխը վայրի, Իր թաթն Իլյիչի դամբանին պարզած, Ցրե՜լ է ուզում ուղեղն այս դարի, Ջարդել՝ Կրեմլի զա՛նգը սրբազան: Հե՜յ, ոտքի՛ ելեք, մի վերջին անգամ Կորու՜ստն եմ զգում ես Աբովյանի, Մեր հողն է խուժել տևտոնն անզգամ, Որ Սուրբ Մաշտոցի նշխարքը տանի: Որ ավերի՛ ու ջնջի՛ վերստի

Մայր իմ թանկագին, Դու հանգիստ քնիր, ես կռիվ կերթամ, Թշնամին եկել, սուրբ հողս տիրել, Կռիվ է ուզում. կռվի՛ ես կելնեմ։ Արծիվ որդիներ, կռիվ եմ գնում, Ոտներդ ամուր դուք հողին դրեք, Եվ հպարտ եղեք, կռիվ եմ գնում։ Իմ չքնաղ Գոհար, գլուխդ բարձր, Քո թանկագինը կռիվ է գնում։ Գող հարեւանս հողս անարգել, Տունս է մտնում՝ կռիվ եմ գնում։ Էլ չեմ սպասում ոսոխի գալուն. Հիմա էլ ես եմ կռիվ որոնում։ Իմ նախնիների արյան վրեժից՝ Հիմա էլ ես եմ պատերազմ փնտրում, Հիմա էլ նրանց մայրերը թող լան Ու նրանց մանկտիք թող որբ մեծանան։ Ու նրանց կանայք՝ սեւ շորեր հագնեն։ Ժամս է եկել, էլ չեմ սպասում, Վրեժից արբած՝ կռիվ եմ ուզում։