FOXISHANING FARZANDI(11-12-

QISMLAR)
Meni ongim nima bo’layotganini
anglamas,ichimdan quyilib
kelayotgan alam hissini esa
tashqariga chiqara
olmasdim..Yuzimni
changallagancha yerga o’tirib
qoldim.. Qo’llarim orasidan
oynakni ichiga boqib,u yerda
yotgan o’lik va nogiron
farzandimni kuzatishdan o’zga
choram qolmagan edi… Naqadar
azobli lahzalar edi…!! Menday bir
tuban ketgan insonni,farzandi
ham men o’ldirgan insonlar kabi
o’limga mahkum edi… Taqdirning
menga bergan bu tahlid
karomatlari oldida ojiz edi,garchi
men bir vaqtlar kimlarnindir
o’limga mahkum qilganim kabi
meni ham taqdir bu azoblar
iskanjasiga mahkum etgan edi.
Bundanda vahshiylik bilan
kimlarnidir nimtalashga qodir
bo’lgan bu qo’llarim qaltirar edi…
Kimnidir farzandini jonini
olayotganda qiynalmagan
vijdonim aynan shu lahzalarda
azob berardi.. Yo’q…yooooo’q..!!
Men bunday manzaraga ortiq
toqat qila olmayman… Yonimda
meni yupatishga harakat
qilayotgan hamshira ayolni siltab
tashqariga chiqdim.. Ko’zimdan
quyilib kelayotgan yoshlarimni
yashirgancha tashqariga
chiqdim… Hovlida sharros yomg’ir
quyardi…Xa..aniq eslayman o’sha
damda yomg'ir huddi meni
ko’ksimga yog’ib,unda
yonayotgan alanga o’tini
so’ndirmoqchidek edi go’yo..!!
Lek afus…!!Yomg’ir zarralari
bunga qodir emasdi…
Kutmoqlik….. O’limdan-da,og’irroq
jarayon… Men hovlida yomg’ir
ostida Nilufarni o’ziga kelishini
kutardim… Yomg’ir tinayapdi…
Lekin hanuz u o’ziga kelgani yo’q..
Qaytib uni yoniga kiraman…
Undan hech qanday sado
kelmaydi..Quruqshagan lablari
bilan beixtiyor qimirlab
qo’yadi..Chiroyli qoshlarini
chimirib…Barcha barcha
narsalardan behabar holatda
yotar edi u.!! U hushiga
kelguncha bo’lgan vaqt
ichida,meni bo’larim bo’ldi…
O’tirgan stulimga qadalib
olgancha uni ochiq nigohlarini
kutib o’tirar edim.. Nihoyat u
ko’zlarini ochdi… Hira ko’zlari
bilan nimanidir qidirar edi… Men
mahkam uni qo’llaridan siqdim… -
Sodiq aka….!!Farzandimiz
qani…?? Shu ikki so’z…Naqadar
og'ir…Mendak o’zini kuchli
bilayotgan bir bandani yerni
yettinchi qavatiga kirgazib
yuborishga-da qodir edi… -
U….men chaynaldim.. -
Ayting,iltimos…bolam
qayerda..menga olib kelishsin… U
behol bo’lgan nigohlari bilan
farzandimiz qayerdaligini
qidirishga harakat qilardi…
Afsuski uning bu tahlid
harakatlarining barchasi behuda
edi… Unga haqiqatni ayta
olmadim…Uni aldadim..Nilufar esa
bunga ishondi…Uni har safargi
soda qalbi bu safar ham meni
yolg’onimga ishondi.. Oradan shu
tahlid 2 kun vaqt o’tdi… Nilufar
endi turib yuradigan bo’ldi…
Hamshirani rosa so’roqqa
tutganidan so’ng esa u haqiqatni
bilibdi.. Men honaga barchasidan
behabar kirib keldim.. Nilufar esa
yostiqqa boshini bosgancha
o'ksib,o'ksib
yig’lardi..Yig’layotganida hatto
ovozi chiqmasdi..Men uni
yupatishga harkat qilardim..lekin
bu narsa meni qo’limdan
kelmayotgan edi… Uni
tug’riqhonadan olib chiqdim…
Oradan shu tahlid oylar o’ta
boshladi..Endi men Ravilni barcha
ko’rsatgan hunarlariga e’tibor
bermasdan fikru hayolim
Nilufarda bo’lib qolgan edi…
Nilufar esa borgan sari cho’kib
borardi…Avvallari chaqnab
turadigan ko’zlariga g’am soya
solgan,suhbatlashishni ham
istamasdi.. Kunlardan bir kuni
men odatdagi vaqtda ishdan
uyga qaytdim..Qaytganimda
uning behush holatda yotganini
ko’rdim… Uni kasalhonaga olib
bordim..Uni tekshiruvdan
o’tkazgan vrachlar uni bosh
miyasida ildiz otib
rivojlanayotgan havfli o’simta
borligini aniqlashdi.. Endi nima
qilaman…Meni hayotga qaytargan
Nilufarimdan ajralsam menga
hech narsani qizig’I qolmasdi…
Uni ko’rsatmagan doctorim
qolmadi… Shu kunlarning birida
uzoq bir viloyatda yashaydigan
bir doctor haqida aytib qoldi,bir
tanishim.. Men uni olib o’sha
yerga ketdim… Borgach bizni
yoshi o’tib qolgan bir doktorga
ro’para bo’ldik…U ko’zoynagi
ostidan menga qarab Nilufarni
tekshirdi.. Uni o’sha yerdagi
kasalxonaga yotqizdim… Men
endi tekshiruv natijalarini kuta
boshladim..Bu natijalarga meni
taqdirim tikilgan edi… SHu
kunlarning birida Nilufar gap
boshladi… -Sodiq aka,bilasizmi
men agar o’lib qolsam nima
qilsiz..?! Uning so’zlari shu
darjada hasta ovozda eshitilar
edi-ki?! Men nima deb javob
berishimni ham bilamsdim.. -
Unday dema jonim…!!Sensiz men
nima qilaman yashab… Hech
qachon bu haqida gapirma..!!
dedim -Sodiq aka,sezib
turibman..ko’rayotgan tushlarim
ham g’alati..Lekin nima bo’lgan
taqdirda ham mendan keyin siz
uylaning ….Siz azob bilan
yashasangiz men o’sha yerda
ham tinch yota olmayman..Meni
ko’z ochib ko’rganim sizsiz..!!Siz
hatto bilmaysiz,sizni qanchalar
o’ylashimni… U so’zlarkan,so’zlari
judayam ohista,va sokin
edi..Huddi oddiy bir so’zlarini
so’zlayotgandek gapirar edi…
Men uni mahkam bag’rimga
bosdim…. Oradan 4 kun o’tib
doctor meni honasiga chaqirdi… -
Uka,biz tekshiruv natijalarini
o’rganib chiqdik…Bilasizmi uni
tuzatishni yagona yo’li uni
operatsiya qilishimiz kerak… dedi
-O oopperaaatsiya…Men tutulib
qoldim -Ha,operatsiya..Busiz iloji
yo’q,o’tayotgan har soatda
o’simta rivojlanib
ketayapdi..Yagona yo’l shu…U
gapni qisqa qildi… Meni rozi
bo’lishdan o’zga choram
qolmadi… Uni operatsiya
xonasiga olib ketishar ekan…Meni
ilinjlarim shu operatsiyaga
qadalgan edi,,, Kuta boshladim…
Kutish onlarida ko’nglimdan
o’tgan narsalr yolg’iz o’ziga
ayon… Operatsiya eshigidagi
chiroq nihoyat o’chdi…Uzoq
davom etgan operatsiya
yakunlandi… Eshikni oldiga
borvolib,intizorlik bilan natijani
kuta boshladim… Eshikdan doctor
chiqdi… -Doktor…Doktor..!!Nima
bo’ldi…U tuzaldimi…?!! Doktorni
nigohini yerga qadab boshini
chayqadi… -Uka,hotiningiz
operatsiyaga dosh berolmadi…Biz
qo’limizdan kelganini qildim…
Hamdardman…Hozirligingizni
ko’ring… Men holsizlanib stulga
cho’kdim..Ko’z oldimda esa olam
charhpalak bo’lib ayna
boshladi.O’sha damda meni
oxirgi umid uchqunlarim
so’ngan,hayotga nisbatan intiqlik
hislaridan ayro bo’lgan
edim..Nima qilarimni bilmay
Nilufarni tanasini quchganga bor
ovozim bilan baqirib-baqirib
yig’lardim… Lekin u jonsiz..!!Meni
so’zlarimni eshitishdan-
da,mahrum edi… Uni janozasi….
Olamon oqib kelar,tobutda
yotgan go’zalim esa,olam
qo’llarida suzib borardi…Bu
juda..!!judayam mudhish
manzara edi… Uni
ko’mdim..Qo’llarim bilan qabrga
olib kirdim..Ancha yengillashib
qolgan tanasini qabr supasiga
yotkizar ekanman…So’nggi bor
uni peshonasini silab qo’ydim..
Nilufarni ma’rakalarini o’tkazib
bo’lgan..Menga hech narsani
qizig’I qolmagan edi..Endi na
ishga,na bir biror yumush
qilishga menda ishtiyoq
qolmagan edi… Ravil esa tinmay
meni yupatishga harakat qilardi..
Kuniga men Nilufarni o’ylaridan
qutulish uchun narkotik qabul
qila boshladim… Ozroq sigareta
qog’ozi ichiga o’ralgan bu modda
qanchalar men uchun muhim
bo’lib borar edi… Bamaylihotir
narkotikni tutatar ekanman..Ravil
menga qarab bosh irg’ab gap
boshladi.. -Og’ayni endi ko’pam
siqilaverma,bu ketishdi adoyi
tamom bo’lasan..kel
yahshisi.barchasini unutib
yangidan hayot boshla..!! Men uni
gaplariga beparvo bo’lgancha
indamay zahri qotilni ichimga
yutardim.. Oradan vaqtlar o’tar…
Men iste’mol qilayotgan
narkotikka meni tanam ko’nikib
borardi… Alal oqibat esa meni bu
tahlid chekishlar qoniqtirmay
qo’ydi… Endi men ko’prog’ini
hohlar edim.. Ravil bilan
birgalikda kuni bo’yi ishlagan
pullarimiz biz iste’mol qilayotgan
giyohvand modda uchun yetmay
qolgandi…La’nati dorini esa
tobora narhi osmon bo’lib
ketayotgan edi.. Oqibatda biz
ishxona-yu,bor bisotimizdan
ayrildik.. Bitta doza uchun har
narsaga tayyor holatga yetgan
edik… ‘Lomka’ 5 ta harfdan iborat
oddiy so’z…Lekin giyohvand
uchun-chi..?! Shu beshta harf
ichidagi do’zoxning azoblari…Har
safar suyaging ichida ayovsiz
og’riqlar…Titrab qaqshayotgan
tanang o’zinga bo’ysunmaydi..Har
safargi bu holatdan qutulish
uchun nimalar qilmaysan..?? Bizni
og’ir kunlarimiz boshladi…
Burchak burchakda titrab
qaqshab dozani qanday qo’lga
kiritish yo’llarini qidirshdan bo’lak
tashvishimiz qolmagan edi… Biz
kechalari odamlarni tunashni
odat qildik.. Kunlardan bir kuni
ko’p qavatli tutashgan
joyda,dozani qabul qilib
olib,ertangi doza haqida shirin
hayollar surib o’tirgan edik..Hira
lampa yog’dusi ostida kimnidir
uzun soyasi tushdi… Tungi 1 lar
atrofi bu yerda kim ham bo’lishi
mumkun,deb ikkalamiz panaga
o’tib kuta boshladik.. U erkak
bizdan nariroqdagi padezdga
kirib go’yib bo’ldi… Biz nimagadir
uni ketidan tushdik.. Tungi
o’g’riliklar odat bo’lgani bois,bu
odamni ham bor budini tunashni
rejalashtirayotgan edik.. Aftidan u
qaysidir kvartiraga kirib ketdi
shekilli..Ikkinchi qavatdan eshik
giychillab ochilganini ovozi
eshitildi.. Ortidan ovoz
chiqarmasdan chiqdik..Eshikni
yopishga shoshmasdan ostonada
shivirlab gaplashishgani eshitilib
turardi.. -Ering chet elga ketdimi..?
Nimaga hech qo’ng’irog’imga
javob bermaysan jooon..?? -
Tezroq ichkariga kiring asalim..!!
Erim jo’natgan pulni bugun
olgandim..Shunga yahshilab
bugun o’tirib mazza qilib maishat
qilamiz… Uni hiringlagan kulgusi
garchi sekin chiqqan
bo’lsada,meni qulog’im ostida
jaranglab ketgandek tuyuldi…
Ko’z oldimdan esa,onamni
hushtorlari bilan qolgan
ko’ngilhushliklari kino lentasidek
o’ta boshladi.. -Ravil…bostirib
kiramiz,deb unga ishora qildim U
boshini silkitib rozilik ishorasini
qildi… Eshikni shasht bilan
itardim va haligi kimsani
bo’ynidan bug’dim..U hirillab
tizzalab qoldi..Ravil esa
chaqqonlik bilan haligi ayolni
bo’yniga chang soldi… Erkakni
boshiga zarb bilan urdim..U shilq
etib,qo’limga hushsiz holatda
bo’shashib qoldi… Ravil esa haligi
ayolni bo’ynidan
changallab,ichkari honaga olib
o’tdi… Eshikni ichkaridan
qulfladim… Ayolni esa ichkariga
og’zi va qo’li,oyog’ini bog’lab olib
kirdik… Erkakni ham shu tahlid
chirmab bog’ladim… Avvaliga uyni
obdon tintuv qildik… Va nihoyat
biz qidirgan ‘hazinani topishga
muyassar bo’ldik…Har hil tilla
taqinchoqlar,va chet el
valyutasidagi yahshigina pul
chiqdi… Ayol esa qo’l oyog’ini
bo’shatishga urinar edi.. Uni
ro’parasiga keldim,Baqirmaslik
sharti bilan qo’limga pichoqni
olib bo’yniga tirab og’zini
bo’shatdim.. -Menga qara la’nati
qanjiq…!! Ering bechora chet elda
ezilib pul topayapdi..Sen uni
topgani bilan o’ynashingni hirsini
qondirayapsanmi?? -U jazava
bilan,javob berdi -Meni hayotim
bu,unga o’zim ho'jayinman dedi…
Nimaga so’rayapsan..?Senga
nima..??! Hali qilgan ishlaring
uchun javob bersanlar… U tap
tortmasdan gapirar edi..Aftidan
bunday holat avvalari bo’lgan
shekilli unda qo’rquv alomatlari
ko’rinmas edi… Men o’rnimdan
turib hona bo’ylab asabiy yura
boshladim… Uni behayolarcha
aytgan gaplari shu darajada
asbimni o’ynatar edi-ki,nima
qilishni ham bilmay qolgan
edim… -Og’ayni ,,,?qara
ko’hlikkina ekan…Biiiiir
ko’rmaymizmi..? Ravil men
tomonga qaradi… Men
bilganingni qil degan ishorani
qildim… U ayolni zo’rlab sochidan
ushlagancha yotoqqa qarab
sudradi… Men esa endi hushiga
kelib.nima bo’layotganini
anglashga harakat qilayotgan
ayolni o’ynashiga yuzlandim.. -
Abalah,,,Senmi hali birovni
hasmini ‘halollaydigan’’??!! U
menga qarab olayib qaragancha
nima bo’layotganini
tushunmasdi… ‘Sendaqalar,meni
hayotimni barbod qilgan
tushunayapsanimi..??’ Meni sabr
bardoshim nihoyasiga
yetgandi..Uni basharasiga ortiq
toqat qila olmasdim… Kallasini
qayirdim-da.pichoqni tomog’iga
ikkilanmasadan tortib yubordim…
Kesilgan bo’ynidan qon favvora
kabi otila boshladi.. Yarmi
kesilgan kallasini qimirlatgancha
hirillar,aftidan jon berishi qiyin
bo’layotgan edi.. Uni bu holatda
ko’rib o’zim ham tushunmadim…
Huddi eng yomon ko’rgan
odamimni o’ldirgandek ..Qon
otilishini miriqib,kulimsiragancha
kuzatardim.. Uni bu holati menga
hayvoniy lazzat bag’ishlayotgan
edi… Nihoyat uni boshi yon
tomonga osilib qoldi.. Men esa
engashib,uni erkaklik a’zosini
kesib oldimda burchakka qarab
otib yubordim… Naqadar bu
qilgan ishimdan rohatlanar
edim..Ravil chiqquncha men
murdani har hil joylarini pichon
bilan o’yib tashladim..Nihoyat o’lik
tanimaydigan darjaga keldi…
Ikkita ko’zi o’yib tashlangan ,labi
burni qirqib tashlangan..g'o’yat
g'a’rib holatdagi o’lim…!! Ravil
ichkaridan chiqdi…O’likni ko’rib
"obbo',shu yetmay turuvdi
degandek menga qaradi” Men
esa unga bosh irg’adim..
Ichkariga kirdim..Ayolni sochlari
yoyilib ketgan..Haqiqiy fohishani
eslatuvchi qiyofaga kelgan edi..U
tinmay ingrar,va sirtmoqdan
chiqishga harakat qilar edi.. Men
uni qulog’iga pichirladim.. -Boya
menga aytganing esingdami
oyimcha..?!Seni nima ishing bor
deganding.. Meni ishim borligini
sababi esa,men ham bir
fohishaning farzandi edim.. U
menga baqrayib qarab qoldi.. Shu
so’zlarni aytib bo’lgach esa uni
bo’g’ziga pichoqni tortdim…!
( Davomi bor )