Ишқ оташ аст, агар набошад, зиндагӣ сарду бемаънист, вале агар ноҷо афтад, хонаву хонумон ҳамаро месӯзад!

Афроде ҳастанд, ки бо як нигоҳ ошиқ шуда, ба ғуломи ҳалқабаргӯши маҳбубашон табдил меёбанд, вале иддаи дигар чунон ҳушёру зираканд, ки ҳатто дар ҷодаи муҳаббат ҳеҷ гоҳ саргум намезананд.