Куркинчили ва Детиктив вокеалар,хикоялар.

“Безовта рух”. 1-қисм. Қиш келиб биз шуғуланадиган спорт залида анча совуқ бўлиб қолди. Мураббийимиз бошқа залда машғулотларни давом эттиришимизни айтиб қолди. Янги спорт зали туман четида эди. Йигитлар билан кўпчилик бўлганимиз учун манзил узоқ бўлишига қарамасдан пиёда йўлга чиқдик. Янги спорт зали иссиқ экан. Машғулотлар яхши ўтди. Уйга қайтяпмиз. Кеч тушиб қолганди. Афсуски йигитларнинг асосий қисми ана шу ҳудудга яшагани боис мен фақат Исмоил билан иккимиз уйга қайтдик. Кўчалар қоронғу. Иккимиз ҳам жим кетар эдик. Тўғриси кўчадаги бу жимчитлик мени ваҳимага солди. Совуқ шамол турганди. Биронта ҳам чироқ йўқ эди, атрофда. - Қўрқяпсанми ? – фикрими бўлиб гап бошлади шеригим. - Нима ! Нега

Снайпер (давоми) ...... — Ҳа, мерган, — ҳануз иршайганча Мирсолига яқин келди Содиқ дўкончи. Шериклари ҳам дўкончининг имоси билан Мирсолини ўраб олишди. — Ўзингча «Зўрман, Содиқни боплаб ўлдирдим, энди бошим оққан тарафга кетавераман», деб ўйловдингми? Муаллимларинг отишни яхши ўргатишмаган экан. Хоҳлайсанми ўзим сенга отишни ўргатаман. Ҳозироқ, шу ернинг ўзида. Хоҳлайсанми? Нега индамайсан? Иштонингни ҳўл қип қўйдингми дейман қотиб қолдинг? Янги иштон олиб берайми?.. Мирсоли шу тобда қаршисидаги ўзига совуқ тикилиб турган муштумзўрлардан қўрқмаётганди. Умуман бу ҳақда ўйламаётганди ҳам. Хаёлини Содиқнинг қандай тирик қолгани банд этиб қўйганди. Қачон ва қандай хатога йўл қўйганини ўйлаб хи

Снайпер-3 (давоми) .... Шу кўйи узоқ чопди. Танасини босган тер кийимларини ҳўл қилди. Аммо югуришдан тўхтамади. Соқолли чолнинг қўлига тушиб қолишдан қўрқди. Қандай бўлмасин, бу ерлардан олис-олисларга кетиш, жонини омон сақлаш илинжида бўлди. Бир соатча тўхтамай чопиш барибир чарчатди. Мирсоли таққа тўхтади-да, ўзини ерга ташлади. Шу тахлит бир неча дақиқа ҳарсиллаб ётди. Кейин эса дафъатан бошини кўтариб, қаддини ростлади. Ўзининг қаердалигини англашга уринди. Чолдан асар йўқ, ҳов нарида чироқ липиллаб турар, алламбалоларнинг тарақ-туруғи қулоққа чалинарди. «Ахир… Бу вокзал-ку, — кўнглидан ўтказди Мирсоли даст ўрнидан туриб. — Юк поездига ўтириб узоқ юртларга кетиб қолсам-чи?.. Ҳа, шундай

Снайпер-3 (давоми) ..... Мирсоли ташландиқ шийпоннинг қоронғи, ҳар ер ҳар еридаги ғиштлари кўчиб тушган хонасида чўнқайганча узоқ ўтирди. Танасида зоҳир терлар қотди. Даҳшатлар нари чекинган каби кўнгли бироз юмшади. — Заринаниям опқочишим керак, — деди ўзига ўзи. — Мен билан кетиши шарт. Барибир мени севади-ку! Кетса нима бўпти? Камайиб қоладими? Ё мендан яхшироғини топадими? Тополмайди. Дўкончи энди йўқ. Додласаям, сочини юлиб дунёга жар солсаям қайтариб кела олмайди уни. Мен эса ёнида бўламан. Уни ҳеч кимга бермай, бегона кўзлардан асрайман. Арзимайманми? Арзийман… Йўқ, кетмайди энди мен билан. Отасидан қўрқади. Мендан ҳозир нафратланиб ўтиргани тайин. Қизлар шунақайкан. Ўлдим-куйдим дега

Снайпер-3 ...... Туман марказидан тўғри қишлоққа олиб келувчи қум кўча бўйлаб «Тез ёрдам» машинаси ўқдек учганча келарди. Мирсоли машинага кўзи тушган заҳоти жонҳолатда дарахт панасига ўзини олди-да, орқа-кетини обдон кузатди. Узоқдан нариги маҳалладаги Собир отбоқарнинг қорасигина кўринди. «Э, Собир буванинг кўзи узоқни кўрмайди, — ўзини овутди Мирсоли. — Кўрган тақдирдаям етиб келгунча мен ғойиб бўлишга улгураман… Эҳ, дабдала бўлдим шекилли росманасига. Мана, «Тез ёрдам» ҳам келди. Ҳозир дўкончини ўликхонага олиб кетади. Ҳойнаҳой, мелисалар ҳам аллақачон ўша ерда ўралашиб юргандир… Ие, исковуч итини қўйиб юборса-чи? Бирпасда тутиб олади-ку мени! Қочишим керак! Мелисаларнинг ити ёмон бўлад

Снайпер-1 (давоми) ...... Жилдирабгина оқувчи суви ҳар бир кўнгилга ором, хотиржамлик ҳадя этадиган бу зовур кўплаб покиза, ҳадикка тўла учрашувлар, безовта хўрсиниқларга гувоҳ бўлган. Кўп бора Заринанинг узун, тим қора сочларини оймомага кўз-кўз қилган. Айни паллада эса кўз-кўзлашга ҳожат йўқ эди. Чунки ҳозир тун эмас, туш пайти, оймома қаердадир ўзга осмонларда парвоз қилмоқда. Қолаверса, Зарина бу учрашувга бошига дурра ўраб чиқди. Илгаригидек Мирсолига яқин келиб мулойимгина салом бермади. Асабий лаб тишлаган кўйи Мирсолининг сўз бошлашини кутди. Гўё айтишга сўз қолмагандек йигит тилга кирмагунча сукут сақлаб тураверди. — Бу нимаси тағин? — ниҳоят зардали оҳангда гап бошлади Мирсоли. — Ғ