Անվերջ գիշերի մռայլ
վիհերում՝ Իմ մենակ սիտն է
ցավագին ճչում: Ես մոլորվել
եմ այս մութ աշխարհում Եվ
ինձ խավարից ոչ ոք չի
կանչում: ՈՒզում եմ հիմա ես
լույսը տեսնել Դուրս գալ
վիհերից աշխարհը տեսնել:
Այն աշխարհը՝ Որ մինչև օրս
թաքնվում էր Իր ջինջ երեսը
նա թաքցնում էր: Եվ չգիտեմ
էլ ,թե ինչի համար Եվ չգիտեմ
էլ,թե ում պատճառով, Ում
հրամանով Ում դաժան
խաղով: Բայց գիտեմ ՝ Մի օր
դուրս կգամ վիհից Կտեսնեմ
աշխարհը խաղաղ ես դրսից:
Միգուցե ցավով Կամել
տանջանքով: