Падараш, ки онро аз назар гузаронид, гуфт: Дутхтарам, баъд аз харидани ин телефон, авввлин коре, ки бо он кардӣ, чи буд?
Духтар гуфт: Барои муҳофизат аз он, рӯи шишааш барчаспи махсус кашидам ва як ҷилд низ барояш харидам.
Падар: Касе маҷбурат кард, ки ин корро бикунӣ?
Духтар: Не.
Падар: Бо ин кор фикр намекунӣ, ки ба ширкати созандааш тавҳин шуд?
Духтар: Не падар. Балки худи ширкат тавсия медиҳад, ки аз ин чизҳои муҳофизатӣ истифода кунем. Ман низ намехоҳам зарбае ба он расад ва қиматаш поин шавад.
Падар: Магар ин чизҳои муҳофизатӣ телефонатро зишт накард?
Духтар: Ба назарам зишт нашуд, аммо агар ҳам шуда бошад, ба муҳофизате, ки аз телефонам мекунад, меарзад.
Дар охир падар нигоҳе пур аз меҳр ба духтараш карду гуфт: Духтарам, ҳиҷоб низ яъне ин.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1