♥ ♥ ♥

ჩემო სიყვარულო!წლების მანძილზე,ჩემი შემოდგომის საღამო ხარ,--სევდით მოსილი... როცა მიყვარდა...როცა უყვარდი, ასე მეგონა, რომ ვიყავი,თვით ,,სიყვარული" ფარჩით მოსილი...დრომ არ დამინდო...საყვარელი ფარჩის კაბა,ბედისწერამ შემიცვალა და მარგუნა ერთადერთი სამოსელი, სევდის სახით... ბედისწერა...ბედისწერას,ვერ გაექცევი, მხარს ვერ აუვლი...რაც გიწერია, იმ გზას გაივლი...დღეს კი რა მეთქმის?-შემოდგომა ვარ...წვიმის წვეთები, ჩემ სულს, ასველებს...4/05-2017წ. ლალი ჩხეიძე

რა ვქნა, არ ვიცი... რა დავაშავე მე,იმის ფასი, რომ დღეს ცხოვრება, ირონიის თვალით მიყურებს...ვეძებდი... ვეძებ...და რას ვეძებ? ერთგულებით, სავსე გულის ძებნაში ვარ...ეს ცხოვრება, მის ძებნაში, მის ძებნაში გავატარე... ვეძებ...ვეძებ, დრო კი გარბის, არ ჩერდება და შედეგი არის ნოლი....ვერ ვიპოვე...ვერ ვიპოვე,დრო დავკარგე. და ცხოვრებამ ჩამიქროლა ისე სწრაფად,ვერც კი მივხვდი,- დრო გასულა... დრო გასულა...დღეს დავრწმუნდი, დედამიწაზე,ჩვენ სამყაროში, იშვიათია ერთგულებით, ერთგულებით, სავსე გული...მთელი ეს წლები, ილუზიის ლაბირინთში ილუზიით, მიცხოვრია...დრო მოვიდა, რეალობას, რეალობას დაუბრუნდე... დაუბრუნდე...დაუბრუნდე... დაუბრუნდე...13/04- 2017წ. ლალი ჩხეიძე

ზამთარი... სიცივე... ყინვა და უღელი... მონობის უღელი... მხრებზე, ჩვენ დავიდგით.... სიმძიმეს ვერ უძლებთ, თითქმის დავიჩოქეთ...ცოტა ღა გვაკლია, ვიცი -წავიქცევით...მხარს ვინ შეგვაშველებს?-მშველელი არ, არის... ზამთარი...სიცივე.... ტანჯული სულები... სიცივე....შიმშილი... დარდი.... და ცრემლები... მონობის უღელში, შებმულნი ქართველნი....ამის შემხედვარეს, მე გული მიკვდება... გამოსავალი მითხარით:- სად არის?კითხვები....კითხვები... პასუხი არ არის... თავისუფლებას ვეძებდით.... მივიღეთ....,გოლგოთის გ

გოგო დავინახე, გზაზე მოდიოდა, გული ამიჩქარდა უმალ, არ ვიცი, რა ხდება და რა მემართება...ო, ღმერთო ამიხსენი...გული, საგულიდან, ამოვარდნას ლამობს, თავბრუ დამეხვა მგონი... ის კი, კვლავ მოდის, სახეზე ღიმილით, ერთხელ შემომხედა მგონი... უხილავ ძალით, მიზიდავს თავისკენ... გრძნობამ გაიღვიძა ჩემში...ის მოდის ამაყი, ლამაზი შველივით, გაშლილი თმები მას, შვენის. ლამაზი სახე და ლამაზი ღიმილი, მზესავით სამყაროს ათბობს... მოდის და ნიავი, თმებს ეალერსება, როგორ შემშურდა მისი. ნიავი უბერავს, კაბა უფრიალებს და თმები, ეხება სახეს....ფეხს აუჩქარე, ვიფიქრე გაუსწრებ,-თვალი შევავლო სახეს...მისმა სილამაზემ სული ამიკვნესა,-მკერდში ტკივილი ,ვიგრძნე...გაოგნებული მის წინ გავჩერდი და ადგილზე, გავიყინე...ფეხი ვერ გ

დღეს, ვეღარ ვერკვევი, ჩემს სულში რა ხდება...გრძნობები ერთმანეთს ებრძვის...ჩვენი სამყარო, და ფასეულობა...ნეტა, რა ხდება,- ჩვენში... დღეს, ფასეულობამ,- სახე იცვალა,-რაღაც შეიცვალა ვფიქრობ... სამყარო...სული... ფასეულობა...და გულის ტკივილი,- ჩემი...კითხვა ერთი არ მასვენებს, იქნებ მითხრათ ხალხო,-რა არის ჩვენთვის უფრო საჭირო:-სულის სიმდიდრე თუ, მატრიალური კეთილდღეობა...და არჩევანი, რომ მოგცეთ ღმერთმა,-რას აირჩევდით ხალხო?!...18/03-2017წ. ლალი ჩხეიძე.

ჩემი დაკარგული სიყვარული... მჯერავს ვიპოვი და დაბრუნდება.... გული სიხარულით კვლავ ამღერდა.... სული, ერთ ადგილას ვერ ჩერდება. იმედის სხივმაც გაიღვიძა და ჩემი სამყარო,კვლავ გაათბო ... სიცივე, მე აღარ მეხება. გამათბო... გამათბო... გამათბო... მჯერავს,სიყვარული დაბრუნდება, მანაც მოიწყინა უჩემობით... მე, მის გარეშე, სუნთქვა მიჭირს, ცხოვრების აზრიც მეკარგება... ვიცი, დრო გავა და დაბრუნდება, და სულს, გაზაფხული შეხება... მჯერავს, რომ აღარ გამეყრება,ჩვენ ხომ, ერთმანეთში, შევსისხლხორცდით... ჩემი დაკარგული სიყვარული.... დაბრუნდება...ვიცი, დაბრუნდება...13/-2017წ. ლალი ჩხეიძე.

დღეს მე მონატრების, ცრემლი დამდენია... ხვალ,სიყვარულის სევდა დამიმონებს... მერე მომავალში, რაღა დამრჩენია?... ვფიქრობ, დრო მოვიდა, კარი მიუხურო, კარი მიუხურო ამ შენს, მონატრებას... სევდაც, დამივიწყებს და გაზაფხულივით, სიცოცხლის წყურვილი,-სულში ამღერდება... რა ძნელი ყოფილა, თურმე სიყვარული...გიყვარს და უყვარხარ,- მაგრამ ერთად ყოფნა, ჩემს შემთხვევაში,-შეუძლებელია...7/03-2017წ.ლალი ჩხეიძე

კვლავ გულში რატომღაც სიცივე, იჭრება...სიცივე და ისევ სევდა... ტკივილისაგან, თვალები დავხუჭე, წარსულის სურათებს ვხედავ...მინდა გავეყარო მწარე რეალობას, თავის შველის დროა მგონი...ვცდილობ, არ გამომდის,ცხოვრება რთულია... დღეს სახეს, ღიმილი შვენის. ცხოვრების სირთულემ, ღიმილი მასწავლა, სიცოცხლეს მიადვილებს. სახეზე ღიმილი... ღიმილის ნიღაბი,მალვს ჩემს გულის ტკივილს. საკვირველია, წლების მანძილზე,- ვერავინ ხვდება- იცი? ღიმილი...ღიმილი...მხოლოდ შენ იცი, რა იწვევს ჩემში ღიმილს...4/03-2017წ. ლალი ჩხეიძე