Ганҷҳои Суннат.

1. Аз Абӯҳурайра (Р.а.) ривоят аст, ки гуфт:
Паёмбари Худо (Саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам) фармуданд:
«Намози ҷамоъат аз Намози хона ва Намози дар бозор дида, бисту панҷ дараҷа фазилати бештар дорад.
Агар касе аз шумо таҳорат кунад ва таҳораташро комил карда, ба масҷид ояд ва ғарази дигаре ҷуз Намоз хондан надошта бошад, дар ҳар қадаме, ки бармедорад, Худованд як дараҷа мартабаашро баланд мекунад ва яке аз гуноҳони сағираашро мебахшад, то ин ки ба масҷид бирасад ва чун ба масҷид дохил гардад, дар ҳолати Намоз хондан маҳсуб мегардад ва то вақте, ки дар ҷойи Намози худ қарор дорад, малоикае барои ӯ дуъо карда мегӯяд:
Илоҳо, гуноҳонашро биёмурз.
Илоҳо, бар ӯ раҳмат кун ва ин кор то вақте, ки бе таҳорат (таҳораташ бишиканад) нашавад, идома меёбад». (Имом Бухорӣ)
------------------------------
2. Аз Абӯҳурайра (Р.а.) ривоят аст, ки гуфт:
Паёмбари Худо (Саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам) фармуданд:
«Агар мардум медонистанд, ки дар Азон додан ва Намоз хондан дар саффи аввал чи фазилатест, агар чораи дигаре ҷуз қуръакашӣ наёбанд, бар сари он қуръакашӣ хоҳанд кард ва агар медонистанд, ки дар Намози Пешин чи қадар савоб аст, дар омадани он аз якдигар сабқат меҷустанд.
Ва агар медонистанд, ки дар Намози Хуфтан ва Самози Субҳ чи қадар хайр ва баракат аст ва агар ба таври хазида ҳам мебуд, ҳатман ба он ҳозир мешуданд».
(Имом Бухорӣ)