Bir dəfə bir insan çayın kənarı ilə keçib gedirdi.

O,çayın dayaz yerində uşaqların çimdiyini görür.Uşaqlar çox şən idi,bir-birinə su atıb,əylənirdilə r.Bu zaman kənarda bir uşağın oturub,digər uşaqlara həsrətlə baxdığın gördü.Niyə digər uşaqlara qatılıb oynamadığının səbəbini soruşanda uşağın şikəst olduğun,yeriyə bilmədiyin görü r.Bu hadisə ona çox pis təsir edir,gözləri yaşarır və evə gedib Allaha dua etməyə başlayır:Allahım,yalvarıram,şəfa verən sənsən,sənin şəfaətin hər kəsə ç atar.bu gün gördüyüm o uşağa da şəfa ver,o da digər uşaqlar kimi oynasın,qıraqda oturub,həsrətlə baxmasın.Kişi səhərə kimi duaların əskik etmədi.Bir neçə müddətdən sonra onun yolu yenə çayın kənarından düşür.Çayda yenə də uşaqların olduğunu görür.Lakin bu dəfə onlar heç də şən deyildilər,onlar ağlayıb,kömək istəyirdilər.Kişi tez uşaqlara kömək etməyə yaxınlaşır,bu zaman gördükləri onu heyrətə gətirir.....Hər şeyin doğrusunu Allah bilir.Biz insanlar dua edərkən:niyə mənim duam qəbul olunmadı? deməyək.