შენ დამალე ალესილი დანა...

**********************************************************

(ვუძღვნი ნათიას, მოულოდნელ სიყვარულზე)

***************************************************************

დამაფიქრა მხოლოდ ერთმა სიტყვამ,

დამიარა ჟრუანტელმა ტანში

"მიყვარხარო",ისე ჩუმად მითხარ,

აღელვება არ შეიტყე ხმაში.

გამიღვიძე მიმალული გრძნობა,

დამიბრუნე ამ ცხოვრების აზრი,

გუშინ, როცა დავტიროდი ჩემს ბედს,

დღეს დავფრინავ, მეცხრე ცასაც გავცდი.

არ მეჯერა მოულოდნელ წამის,

არ ვცურავდი სიყვარულის ზღვაში.

არც თვალებზე ვიმშრალებდი ცრემლებს,

დროს ვიკლავდი ტირილსა და დარდში.

წარსულია დასასრული ცრემლის,

გულს ღიმილი მოსდებია წამლად,

მეშინია უცაბედი წამის,

მგონია, რომ სიზმარივით წავა.

ავდარი რომ ბობოქრობდა სულში,

სისხლის ძარღვებს მიკეტავდა სევდა,

უცნაური, საზარელი ხმები

აჩრდილივით კვალდაკვალ რომ მდევდა.

შენ მაჩუქე მზის ლამაზი სხივი,

შეაჩერე ბობოქარი ტალღა,

დაუმსხვრიე გამოწვდილი თასით

სატანა რომ მაჩეჩებდა ბალღამს.

შენ ჩამოხსენ დაკიდული თოკი,

შენ დამალე ალესილი დანა,

ამიხილე დახუჭული თვალი

და ჩამძახე:"მწუხარება კმარა".

გევედრები, შემაშველე ხელი,

ჩემს სიცოცხლეს სხვას ვერავის ვანდობ,

დამპირდი, რომ ცას ამაწვდენ ხელით,

არასოდეს არ დამტოვებ მარტო.

       მარინა ყიფიანი.

        26.09.2013