მან,სახლის მეორე სართულიდან გახედა სუსხში გახვეულ ლამპიონებიან,ქუჩას და ქუჩის ბოლოს ერთადერთ ჩამქვრალ ლამპიონს როდესაც შეხედა მხოლოდ მაშინ მიხვდა,რომ იგიც მასავით ჩაქვრა და აღარ გავს იმ ლამპიონებს რომლებიც ანათებდნენ და ანათებნდნენ,.

მხოლოდ ეხლა გააცნობიერა რომ იგი მარტოა,გააცნობიერა რომ არც ამ ლამპიონს ეგონა გუშინ რომ დღეს ვერ გაანათებდა , მან გაიაზრა რომ არავინ იცის რა მოელის ხვალ ,ამიტომ გადაწყვიტა აეღო ტელეფონი და ეთქვა ტომისთვის რომ ,ნანობს და ისევ უყვარს ,ყველაფერს ნანობს ,უნდა უთხრას რომ ძალიან ძალიან აკლია და უნდა რომ დაუბრუნდეს,გააფარა ფარდა დაიძრა ტელეფონის ასაღებად, და ამ დროს ქვევით კარებზე კაკუნი გაისმა,ძალიან შეეშინდა როდესაც ტომი მასთან იყო ასეთი რამეების არ ეშინოდა ტომი მას ყველაფრისგან დაიცავდა ასე ფიქრობდა , აიღო ყურმილი და ნომრის აკრეფას არ იყო მორჩენილი ,როდესაც ტელეფონში ჩუმი ირონიული ტონით გაისმა :,,გამარჯობა,სარა მთელი ეს პერიოდი ველოდი შენს მარტო დარჩენას,შენ ჩემს თავს ტომი არჩიე,აი ეხლა როდესაც უკვე ტომიც აღარ გინდა და ასე უსუსური მარტო დარჩი,მე შენთან მოვდივარ,სარამ გახედა ფანჯრას და ჩამქვრალი ლამპიონის გვერდიდან შავი სილიუეტი გამოჩნდა,რომელსაც ხელში შავი ვარდები და,დანა ეჭირა,სილიუეტი დაიძრა,უცბად ყველა ლამპიონი ერთად ჩაქვრა,სარას ყურმილი გაუვარდა,,ტომის ნომერი აკრიფა,ავტომოპასუხემ უპასუხა :,,ტომ,საყვარელო სარა ვარ,მინდა იცოდე რომ რაც არ უნდა მოხდეს ძალიან ,მიყვარხარ მე მივხვდი თუ რა დამნაშავე,ვარ მაპატიე რომ ვერ ვხვდებოდი,ვერასროს რომ ყველაფრისთვის სხვანაირად შემეხედა,და ჩემს თავში მეძია დამნაშავე,ალბად ასეა ადამიანები მოწყობილი,მაგრამ აი ეხლა მივხვდი რომ ,შენ მათ არ გევხარ,მიყვარხარ ....,, სახლის კარი ჭრიალით გაიღო,სარას ცრემლები ჩამოვარდა,...იგი ნანობდა მაგრამ უკვე გვიანი იყო,უცნობი ოთახში შევიდა.....