Իմ միակ և անփոխարինելի սեր
Բարև բոլորին ես Մանեն եմ, 18 տարեկան: Երբ 10 տարեկան էի մայրս մահացավ: Ինձ խնամում էր հայրս: Մեզ սեփական օֆիս ունենք և հայրս ամբողջ օրը աշխատում է, հաճախ նա գնում է արտերկիր: Լավ անցնենք առաջ.
Մի օր ես և ընկերուհիս Անին մեր տուն էինք գնում իստիտուտից և ճանապարհին տեսանք իմ հորեղբոր տղային և նրա ընկերոջը, մոռացել էի ասել հորեղբորս տղան՝ Նարեկը և Անին իրար հետ արդեն 1 տարի է ինչ ընկերություն էին անում: Իսկ Նարեկի ընկերը՝ Դավիթը ինձ էր սիրում, բայց ես նրան չեի սիրում նա շատ ինքնահավան էր:
Մենք տեսանք նրանց և նրանք մոտեցան.
-Բարև ձեզ (Նարեկ)
-Բարև ապերիկ (Ես)
-Պրիվետ կյանքս(Անի)
Դավիթը նույնիսկ չբարևեց նա շատ ինքնահավան, գոռոզ, զզվելի անձնավորություն էր չեի սիրում նրան:
Այդ ժամանակ զանգեց պապան.
-Ալօ(Ես)
-Աղջիկս?(Պապա)
-Հա պապ (Ես)
-Աղջիկս շտապ գործեր են առաջացել ես մեկնում եմ արտերկիր ես Նարեկին և Դավիթին ասել եմ որ քեզ մոտ մնան:(Պապա)
-Լավ պապ ամեն ինչ կարքին է? (Ես)
-Հա բալես(Պապա)
Երբ անջատեցի անմիջապես ասեցի.
-Նարեկ գիտեիր, որ հայրկը մեկնում է. (Ես)
-Հա բա ինչ համար էինք եկել.(Դավիթ)
-Ես քեզնից չհարցրեցի: (Ես)
-Վայ մի կռվեք ավելի լավ ես ծնողներիս կհամոզեմ այսօր ձեր տանը մնալ: (Անի)


Присоединяйтесь — мы покажем вам много интересного
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев