Аллоҳ таолога ҳамд, Унинг бандаси ва элчиси Муҳаммад ибн Абдуллоҳга салом ва саловотлар бўлсин!

Аллоҳ таоло бандаларини ҳалол-покиза ҳаёт кечиришга буюриб, қабиҳ ва нопок амаллардан қайтарган. Инсониятнинг ерда кўпайиб, тарқалишлиги учун эркак ва аёл ўртасига ажиб бир туйғу-муҳаббатни ато қилган. Бандаларининг никоҳ воситасида боғланиб, оила қуришларини ва шу йўл билан зурриёт орттириб, ерни обод қилишларини буюрган. Одам алайҳиссаломдан бошлаб башарият тарихида никоҳ аталмиш муқаддас робита эркак ва аёл ўртасида боғланиб келмоқда. Вақтлар ўтиши билан шайтон ва нафснинг душманлиги сабаб баъзи қавмлар Аллоҳ белгилаб берган ҳад-чегарани бузиб, фахш ва бузуқликнинг жирканч кўринишини ўзларига касб қилиб оладиган бўлишди. Ана шундай гуноҳлардан бири, гуноҳ бўлганда ҳам ниҳоятда жирканч амал – ливота(бесоқолбозлик)дир. Замонавий фан тилида бу иллат “гомосексуализм”, дейилади.
Эркак киши билан эркак кишининг ноодатий, бузуқ алоқасига “ливота”, дейилади. “Ливота” ҳам икки турли бўлади. Биринчиси, эркак киши эркак кишининг орқасига яқинлик қилиши бўлса, иккинчи тури эркак кишининг аёл киши орқасига яқинлик қилишидир.
Ўтган қавмлар ичидан Аллоҳ ва Унинг элчисига исён қилиб, бу амал билан шуғулланган қавм Лут алайҳиссалом пайғамбар қилиб юборилган, адашган Садум қавмидир. Улар улкан гуноҳ – ливота билан шуғулланишар эди.
Аллоҳ таоло Лут алайҳиссаломнинг адашган қавми билан мунозара қилгани ҳақида Ўз каломида шундай хабар беради:
“Сизлар бутун оламлардан (ажраб) ҳеч бир жонзот қилмаган ишни қилиб эркакларга яқинлашурмисизлар?! Ва Парвардигорингиз сизлар учун яратган жуфти ҳалолларингизни тарк қилурмисиз?! Йўқ, сизлар ҳаддан ошувчи қавмдирсизлар”. (Шуаро сураси, 165-166-оятлар)
Аллоҳ таоло бу адашган, золим қавмни инсонийлик чегарасидан чиқиб, ҳайвон даражасига тушиб қолганликларини таъкидламоқда. Ҳатто ҳайвонлик табиати ҳам бу нопок ишдан жирканади. Ундай амални қилганлар ҳайвондан ҳам тубанроқдирлар!
Ана ўшандай исёнкор қавмни ҳолати нима бўлганлиги Қуръонда шундай баён қилинган:
“Энди қачонки Бизнинг фармонимиз (яъни азобимиз) келганида, у жойларни остин-устун қилиб юбордик ва уларнинг (кофирларнинг) устига Парвардигорингиз даргоҳида белгилаб қўйилган сопол тошларни пайдар-пай ёғдирдик. (Эй Муҳаммад), у жойлар бу золимлардан (яъни Макка мушрикларидан) йироқ эмасдир, (яъни, ўша кофирларнинг оқибати нима бўлганини кўриб ибрат олсалар бўлмайдими?!) (Ҳуд сураси, 82-83-оятлар)
Тафсир китобларида айтилишича, оятдаги “Парвардигорингиз даргоҳида белгилаб қўйилган сопол тошлар”нинг маъноси ҳар бир тошга у кимга бориб тегиши ёзиб қўйилганидир. Золим, жиноятчи, исрофгар, кофир сифатлари билан сифатланган қавмнинг қандай аҳволга тушгани кейинги қавмларга ибрат ўлароқ Қуръонда қайта-қайта зикр қилинган. Барча пайғамбарлар умматларини бу жирканч амалдан огоҳлантириб келишган. Албатта бу маъно охир замон пайғамбари Муҳаммад алайҳиссаломнинг муборак ҳадисларида ҳам ўз аксини топган.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам марҳамат қилиб айтадиларки: “Умматим хусусида қўрққан нарсамнинг энг қўрқинчлиси Лут қавмининг амалидир”. (Ибн можа ривояти)
Бошқа бир ҳадиси шарифда эса: “Лут қавми амалини қилган кимсани Аллоҳ лаънатласин”, деб уч бора такрорлаганлар. (Ибн Ҳиббон ривояти)
Бутун миллатларда бу жирканч амал энг катта гуноҳлардан деб иттифоқ қилинган. Бу амал пок инсоний фитратга ҳам умуман тўғри келмайдиган ярамас амалдир.
Ривоят қилинишича, агар бир эркак бошқа бир эркакнинг устига чиқса, Арш Аллоҳнинг ғазабидан қўрққанидан титраб кетади. Осмонлар ҳам қулаб тушишига бир баҳя қолади.
Яна Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам марҳамат қилиб айтдиларки: “Аёлларнинг ҳам бир-бирларига яқинлашишлиги – уларнинг ўртасида зинодир”. Ҳадисда бу амал “сиҳоқ” деб келган.
Қадимдан фуқаҳолар бу амални қилганларга нисбатан жазо масаласида турлича ижтиҳод қилишган. Имом Шофеъий мазҳабида Лут қавми амалини қилган кимсанинг жазоси зинога белгиланган жазо билан баробардир, дейилади. Яъни, агар бу амални уйланган эркак қилса, тошбўрон қилиб ўлдирилади. Агар уйланмаган бўлса, юз дарра урилади. Ҳанафий уламоларининг ижтиҳодича, ҳукм қозига ҳавола қилинади. Қози ҳолатга қараб ҳукм чиқаради. Унинг жазоси зинога тенглаштирилмайди.
Имом Заҳабий роҳимаҳуллоҳ ўзларининг “Ал кабоир” асарида дейдиларки: “Эркак киши эркак киши билан қўшилишлиги зинодан кўра шармандалироқдир”. У зот ўзларининг бу машҳур асарларида Лут амалини қилган кимсаларга қандай жазо қўлланилиши ҳақидаги ривоятларни келтирадилар.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам марҳамат қилиб айтадиларки: “Лут қавми амалини қиладиган кимсаларни учратсангиз, қилувчисини ҳам, қилдирувчисини ҳам ўлдиринглар”. (Абу Довуд, Термизий, Ибн Можа, Байҳақий ривоятлари. Ҳадис санади - ҳасан).
Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳу айтадилар: “Уларни (яъни баччавозларни) Лут қавми жазолангани сингари, қишлоқдаги энг баланд бинодан пастга улоқтирилади. Сўнгра устиларидан тош ёғдирилади”.
Ақийда китобларида айтилишича, “Динда ҳаром бўлган ливотани ҳалол қилмоқ ҳам куфрдир”. “Акмалил машориқ” китобида бундай дейилади: “Ливота ақлан, шаръан ва табъан (табиатан) ҳаром. Зино эса фақат шаръан ва ақлан ҳаром. Шу сабабдан ливота зинодан кўра каттароқ журм-гуноҳ, жиноятдир”.
“Дурар” китобида эса бундай дейилади: “Ливотада ҳадд жазоси бўлмаганлиги сабабли саҳобалар жазо масаласида ихтилоф қилганлар. Баъзилари: оловда ёқайлик деб, баъзилари: устларига девор ағдарайлик деб, баъзилари: баланд жойдан ташлаб, устидан тошлар думалатайлик, деб айтганлар. Халифалардан Абу Бакр Сиддиқ, Али розияллоҳу анҳумлар, Абдуллоҳ ибн Зубайр розияллоҳу анҳу ва Ҳишом ундай кимсаларни ўтда ёндирганликлари ривоят қилинади. Яна Ҳазрати Абу Бакрдан ундайларни ўз уйларига киргазиб, устига уйини қулаттирганликлари ривоят қилинган”. Бесоқолбозлик қилган кимсага зинодек ҳадд жазоси қўлланилади деган фақиҳлар: имомайн (яъни Имом Абу Юсуф ва Имом Муҳаммад), Имом Шофеъий, Ҳасан Басрий, Ато, Нахаий, Қатода ва Авзоийлардир. Имом Шофеъийнинг бошқа қавлларида бундай кимса қилич билан ўлдирилишлиги ривоят қилинган.
Ражм (тошбўрон) қилинади деганлар эса: Имом Молик билан Имом Аҳмад ибн Ҳанбалдир. (Ходимий)
Камолуддийн ибн Ҳумом “Фатҳул қодийр” китобида Имом Абу Ҳанифанинг қавлларини келтириб, шундай дейдилар: “Кимки бундай ишни қиладиган бўлса, у қамаб қўйилади, токи тавба қилгунича ёки ўлгунга қадар сақланади. Агар тавба қилганидан кейин яна шу амални содир қиладиган бўлса у ҳукумат томонидан ўлдирилади”.
Номаҳрам аёл ва ёш ўспиринларга шаҳват назари билан қараш ҳам зинодир. Шу сабабли ҳам ўтган солиҳ зотлар ўспиринларга қараш, улар билан аралашиб юриш ва бирга ўтиришдан қаттиқ сақланганлар. Тобеъинлардан бирлари айтган эканлар: “Менинг наздимда тақводор йигит учун йиртқич ҳайвондан кўра ёш ўспирин хатарлироқ”. Баъзилар: “Эркак киши ўспирин билан ҳеч қачон бир жойда тунамасин”, деган эканлар. Айрим уламолар ёш ўспиринларни аёлларга қиёс қилиб, улар билан уй, дўкон ёки ҳаммомда ҳоли қолишни ҳаром, деб ҳисоблаганлар.
Али розияллоҳу анҳу: “Кимки ўзи хоҳлаб ўзига яқинлик қилишларига имконият берса, Аллоҳ унга аёлларга хос бўлган шаҳватни ташлайди ва уни қабрида қиёмат кунигача тошбўрон қилиб ҳайдалган шайтонга айлантириб қўяди”, деган эканлар.
Юқоридагилардан кўриниб турибдики, бир жинслилар ўртасидаги бу жирканч амал Аллоҳ ва Унинг расули, қолаверса бутун инсоният томонидан лаънатланган амалдир. Муқаддас динимиз таълимотларида бундай бузуқ амал катта гуноҳлар қаторида зикр қилинган ва бунга олиб борадиган ҳар қандай йўллар тўсилган. Минг афсуслар бўлсинки, муқаддас Ислом дини таълимотларидан йироқлашиш, инсоният орасида тобора тарқалиб бораётган жаҳолат, нафс-шаҳватга муккасидан кетиш оқибатида инсоният яралганидан бери соф фитрат қабул қилмайдиган бу қабиҳ амал ҳозирги замонга келиб, тенг ҳуқуқлилик, эркинлик деб аталадиган бўлиб қолди. Кўпгина ғарб давлатлари бир жинслилар ўртасида боғланадиган никоҳни қонун ҳужжатлари билан мустаҳкамлашга уринмоқдалар. Баъзи давлатлар эса бу ғайриинсоний никоҳга қонунан рухсат бериш арафасида турибди. Қуйида бу борадаги статистик маълумотларни келтиришни лозим топдик.