╰⊱♥⊱ԻՆՔՍ ԻՆՁՆԻՑ ԳԱՂՏՆԻ` ՔԵԶ ԵՄ ԴԱՐՁՅԱԼ ՍԻՐՈՒՄ⊱♥⊱╮

ՆՐԱ՜Ն, ՈՒՄ ՉԷ՜Ի ՍԻՐՈՒՄ․․․ 1․ Ես քեզ երդում չե՛մ տալիս,- դու գիտե՛ս, Քեզ չեմ կանչում «սիրելի՜ս»,- դու գիտես․ Սերն ըղձանքի՜ց է ծնվում, տենչանքի՜ց․ Դու ի՛նքդ ես ինձ հյուր գալիս,- դու գիտես․ Չէ՞ որ նվերն,- ինչքա՜ն էլ թանկագին,- Նվաճվա՛ծն է ցանկալի,- դու գիտես։ 2․ Դու ինձ չէի՜ր ճանաչում,- ինչո՞ւ եկար, Չէի՜ սիրում ու կանչում,- ինչո՞ւ եկար․ Ա՛յն, ինչ երդմա՜մբ են տալիս ու լացով, Ինձ․․․ խլե՜լ ես աղաչում,- ինչո՞ւ եկար․․․ ․․․Հիմա անցնում ես՝ օտա՜ր մի անցորդ Եվ կրկին չե՛ս ճանաչում,- ինչո՞ւ եկար։

Արթնանում ենք թուրքական գիշերանոցով, ամփոփում անկողինը թուրքական ծածկոցով, հագնում թուրքական հողաթափեր, վերցնում թուրքական մեր խոզանակը և թուրքական ատամի մածուկով լվանում մեր հայկական ատամները։ Հետո բացում ենք թուրքական ծորակը, լվացվում թուրքական օճառով և թուրքական սրբիչով սրբում մեր հայկական երեսը՝ մինչ թուրքական թեյը կեռա թուրքական թեյնիկում կամ թուրքական սրճեփում կեփվի "աֆրիկական"սուրճը։ Հետո միացնում ենք չինական հեռուստացույցը, թերթում ռուսական ալիքները, և մինչ թուրքական գազօջախին պարսկական կաթսայում կեփվեն կանադական նրբերշիկներն ու բելոռուսական սեղանին կհայտնվեն զելանդական կարագն ու ուկրաինական շոկոլադը՝ հայացքով աչքի ենք անցկացնում մեր շուրջը և համոզվում, որ խոհանոցում այնուամեն

Եթե անգամ գտել ես ճանապարհը աշխարհը գրավելու, նա չի գա քեզ հետ, որովհետև չեն կիսում ճանապարհ նրա հետ, ում չեն սիրում... Եթե անգամ դու կարդացել ես բոլոր գրքերը՝ ինքդ քեզ սիրելու մասին, նա չի նկատի քեզ ու կկորչեն գրողի ծոցը բոլոր այն գաղափարները, թե երբ քեզ սիրում ես, ուրիշները սիրում են քեզ կրկնակի... Եթե անգամ նրա համար կյանքդ էլ տալու պատրաստ լինես, նա կընտրի ամենաէժան տարբերակը մենակ մեռնելու, առանց քո օգնության, որովհետև ծիծաղելի են անգամ դրախտ տանող տոմսերը քո, որ իրեն նվիրել էիր ուզում... Թե հարդարվում ես ամենաթանկարժեք գեղեցկության սրահներում անգամ, նա կգտնի ուրիշ գեղեցկություն՝ գրողի տարած երկրի վրա, որովհետև սիրտ չեն մտնում նախապատրաստվելով... Ու թե դու գրես գիրք իր մասին, նա քե

Թէ գնում ես`կարևոր չէ` Փոխարենը ում է Սիրտս սիրելու։ Կնեղվես մի քիչ` կանցնի, Բայց առանց քեզ` ինձ Անհնար է լինելու։ Թե գնում ես`տար ամենը, Այն,ինչ թանկ էր` Անէացավ ինձ համար, Ո՞նց կարող էիր Այդքան ուժգին սիրել, Ու մեկ օրում դառնալ օտար... Դու ես նկարել աշխարհը, Ուր ամեն ինչ հորինվածք է` Ես չկամ, Բայց գրկում էիր,երդվում, Որ կեղծ է ամեն ինչ,որ ե՛ս եմ իրական։ Եվ այրում ես նկարները, Մեզ խաչող ճանապարհները չես այրի։ Մի՛ փնտրիր ուրիշ գրկում ինձ` Մեկ է, քեզ ինձ պես ոչ ոք էլ չի սիրի։ Սիրելի՛ս,Ես տվի ամեն ինչ, Որ իմ կողքին մնաս, Բայց գընացիր անհետ` Էլ չկաս,էլ չկաս,էլ չըկա՜ս... Ինձ թվում է` ժամանակը կբուժի, Ու կմոռանամ ամեն ինչ. Ո՞նց, ասա՛ , ասա՛ անունդ` Ջնջեմ կյանքիս ամենաթանկ էջերից։ Դու գնում ես,ինձ

Եթե մի օր իրեն տեսնեք,փոխանցեք,խնդրում եմ,որ մեր միջև դեռ շատ չխմած սուրճի բաժակներ կան ու կցկտուր բառեր՝օդում։Մենք կիսատ կատակներ ունենք ու չքննարկած թեմաներ։Առհասարակ,մենք դեռ չենք գտել այն լույսը,որը մեկս մյուսի վրա սփռելու դեպքում իրար ամենաճիշտ ու կարևոր կողմից կտեսնենք։Փոխանցեք,որ ես իրեն եղանակ պիտի ցույց տայի,ավելի ճիշտ՝իմ եղանակը պիտի ներկայացնեի։Ես նման հնարավորություն,երևի,չունենամ։Փոխանցեք,որ կան մարդիկ,որոնք գրկելու յուրօրինակ ձեռագիր ունեն։Իր՝գրչային ձեռագիրը չեմ տեսել,բայց գրկելու ձեռագիրը գիտեմ։Ասացեք,որ այդ ձեռագրին փոխարինող ինչ-որ բան չեմ փնտրի։Ասացեք,որ իր աչքերի մեջ յոթուկես տիեզերք կա։Ամենաիսկական,ամենաանսահման տիեզերքներ։Յոթ։Ու։Կես։Ասեցեք,որ ինքն ինձ համար շատ հարազատ

Դու ուզեցիր, որ ես Քեզ տիրություն անեմ, Ու ես անտեր մնամ։ Ամեն, ամեն ինչ տամ, Տեղը ոչինչ չառնեմ, Ու քեզ ընկեր մնամ։ Դու իմ արևն առար Եվ ուզեցիր, որ ես Շնորհակալ լինեմ, Ես անարև մնամ, Բայց բո բախտի համար Արևագալ լինեմ։ Դու ուզեցիր, որ ես Քեզ թողնեմ ու գնամ, Բայց և քոնը լինեմ, Արցունքի մեջ մնամ Ու սգի մեջ մնամ, Եվ քո տոնը լինեմ։ Դու ուզեցիր, որ ես Փոխվեմ հազար անգամ, Բայց և հինը լինեմ։ Քեզ ուրիշին տվիր Եվ չուզեցիր անգամ, Որ ես իմը լինեմ։ Դու ուզեցիր, որ ինձ Քո մեղքերով չափեմ Ու մեղքի տակ մնամ, Քո մեղքերի վրա Իմ աչքերը փակեմ Եվ անգիտակ մնամ… Գուշակեցեք, խնդրեմ, Մարգարեներ, հիմա, Ես ձեր ճորտը լինեմ, Թե մինչև ե՞րբ պիտի Ես իմ տան մեջ՝ միակ Ավելորդը լինեմ։ Համո Սահյան

Oվկիանոսները ելնում են ափից Եվ պատառոտում իրենց անխնա… Խելագարվել է կյանքը տագնապից, Իսկ ինձ ասում են ՝ թե խելոք մնա: Խաղաղ օրերը գնում են ձեռից, Ի՞նչ է լինելու, մարդ ի՞նչ իմանա: Խելագարվել է աշխարհն իմ խելքից , Իսկ ինձ ասում են՝ թե խելոք մնա։ Խելագարվել են ցորեն ու բողբոջ, Խուտուտ տաս՝ քարի ուշքը կգնա, Խելագարվել է տիեզերքն ամբողջ, Իսկ ինձ ասում են ՝ թե խելոք մնա: Խելագարվել է տիեզերքն ամբողջ, Աչքերը չռել իմ հոգու վրա… Ես իմ մոխրի մեջ վառվում եմ անբոց , Իսկ ինձ ասում են՝ թե խելոք մնա: Ես իմ մոխրի մեջ վառվում եմ անբոց, Խելագարվածներ մոտիկ ու հեռու: Բայց կյանքս անցավ…… Եվ հազար ափսոս, Որ հնար չունեմ խելագարվելու: Համո Սահյան