Предыдущая публикация
📖🌟РАМАЗОН ТУҲФАСИ.
Рамазон ойининг ажойиб кунларидан бири эди. Жудаям аҳил иноқ 4 та талаба дўстлар бугун биргаликда ифторлик қиламиз деб бир-бирлари билан маслахатлашиб олдилар.
Дарслар тугагач кечки пайт бир дўстларини уйида йиғилдилар.
Ойбек исмли дўстлари кечикарди, вақт бўлди чиройли ниятлар қилиб рўзаларини очдилар ва ширин сухбат қуриб ифторлик қилдилар.
Ойбек эса умуман келмаган эди.
Дўстлар хавотирланиб эртага унга билдирмай уйига борамиз хабар олгач ўша ерда ифторлик қилиб қайтамиз деб ният қилдилар.
Эртаси куни шомга яқин учовлари Ойбекнинг уйи томон йўл олишар экан хаёлларида ҳозир дўстимиз ифторлик дастурхони атрофига таклиф қилади, ширин таомлар тортади деб ўйлар эдилар. Ойбекнинг уйига хам етиб келишди.
Дарвозадан чақиришар экан, ичкаридан тушкун хорғин холатда Ойбек чиқди, унинг юзидан
- нега келдиларинг сизларни бу ерга ким чақирди... деган саволли қараш ҳавотир ҳижолатчилик сезилиб турар эди.
-Сизларникидан ширин бир таомни хиди чиқдида дўстим шунга бостириб келавердик... деди орага ҳазил кулгу аралаштириб вазиятни енгиллаштириш мақсадида бир дўсти...
-Она дўстларим бизникига ифторлик қилиш учун келишибди - деди дарвозага яқинлашиб келаётган онасига юзланаркан Ойбек...
- Келинглар боллаларим, Ойбек дўстларингни ичкарига олиб киргин вақт бўлиб қолди.- деди онахон.
Ҳаммалари бирма-бир уйга киришар экан кутилмаган манзарадан ҳижолатда эдилар..
Хонтахта ўрнига бир қандайдир тахта қўйилган, дастурхонда бир лаганда қуруқ сувда қайнатилган макарон, атрофида 3-4 бўлак нондан бошка хеч нима йўқ эди. Иккита болакай эса жудаям оч қолганидан катталарни кутмай овқатдан шошиб ейишарди... Меҳмонларни кўриб устиларидаги йиртиқ кийимидан уялди шекили, нариги хонага чопиб чиқиб кетдилар...
Ҳаммалари ўтириб оғиз очдилар...
-Олинглар болаларим... Ўзи бугун қиймали таом тайёрламоқчи эдим, ишларим кўпайиб улгуролмадимда- деди она ўғлини вазиятини енгиллаштириш учун. Эшикдан таом егиси келиб муралаб турган меҳмонлар олдига чиқолмаётган болалар онасининг гапини эшитиб.
- Наҳот бизнинг уйимизда гўшт бўлса деб ошхонага чопишди ичи бўм- бўш ишламаётган музлатгични очишди, ха у бўм бўш эди...
-Онам алдапдиларда ... яна оч нигоҳда узоқдан дастурхонга қараб туришарди...
Йигитлар бўлса Ойбекни ноқулай вазиятга солиб келганлари учун ўзларини ўзлари койишар эди...
Таомланиб бўлгач уйларига йўл олишар экан:
-Наҳот дўстимиз ночор аҳволда яшайди, биз билмаймиз, нега, деган уй хаёлларда қайтишарди...
Эртаси куни бирининг томоғидан таом ўтмас.. бирининг қўли ишга бормас, тушкун аҳволда эдилар. Ойбекнинг уйида оч болалар бор, пул берсак олмайди, совға оборсак хафа бўлади, нима қиламиз деб дўстлар бир йўлини топиш ҳаракатига тушдилар.
Унинг уйи яқинидаги катта бир дўконнинг бошлиғи олдига кириб ҳамма харажатларни тўлашини эвазига улар Ойбекнинг уйига ҳаражатларни элтиб Рамазоннинг туҳфаси дейишларини тушунтирдилар.
Бундай ҳайрли ишга дўкон бошлиғи кўнди , Ойбекнинг уйига дўстлари қилиб берган нозу неъматларни элтиб берди..
Ойбекнинг онаси ҳайрон бўлди, хурсанд бўлиб раҳмат айтиб, дуо қилиб Рамазонни борига шукур деб нарсаларни олиб қолди.
Шу куни Ойбек хурсанд ҳолда ўқишга келди.
-Кеча уйимизда ҳамма нарса бўла туриб сизларни яхши кутиб олмадик, узр, бугун боринглар, Онам ифторликка тайёргарлик кўряптилар- деди.
Дўстлар Ойбекнинг юзидаги қувончни кўриб рози бўлишди ва ифторликни унинг уйида қилиш учун боришди.
Онахон шошиб меҳмонларни кўтар, дастурхон тўкист, боллалар чеҳрасида очлик нигоҳи йўқ эди.
Ҳаммалари мириқиб гурунглашиб, ифторлик қилдилар, бу дунёдаги энг энг мазали ифторлик таомлари эди... Рамазоннинг шарофати эди...
Хулоса ўрнида...
Биз уйимизда 2-3 хил таом тайёрлаб ифторлик дастурхонини тўлдириб, ўтирган бир пайтимизда... куни кунимиз яқин бир биродаримиз сувга макарон қайнатиб лекин хеч кимга нолимай ифторлик қилмоқда...
Азизларим, яқинларимиз ахволидан хабар олайлик. Уларга биздан таом эмас, бир оғзим ширин сиз ва меҳр керак. Ҳар гал ифторлик таомини тайёрлаб бир косагина қушнимизга илинайлик зеро унинг хам хонадонида тўкин
кайфият ҳукм сурсин.🤲
Следующая публикация
Нет комментариев