სამარე მინდა მთის ძირას,
პატარა გაშლილ ველზედა,
დაქანებული ზვავები,
გადადიოდეს ჩემზედა.
დამჩუხჩუხებდეს მთის წყარო,
ზვავი რომ დნება მთებზედა,
ყოილებ ამამდიოდეს,
ნამით დაცვარულ მკერდზედა.
ჩიტთა ჟღურტული ისმოდეს,
ჟრიამულობდნენ ტყეშია,
ღმერთი შემინდობს ამ სურვილს,
არ მინდა მე სხვა მკვდრებშია.
სულ მარტოდ მინდა სამარე,
გავიხსნა მიწა – წყლებშია,
ვიყო მცირედი ნაწილი,
ამ უზარმაზარ მთებშია.
ღმერთთან მსურს ახლოს მივიდე,
არც სახელს ვჩივი ერშია,
მე თუ ბუნებად ვიქცევი,
ღმერთი ხომ ყველაფერშია...
ა.ტურაშვილი
mgeli
მე ხომ მგელი ვარ თავისუფალი,
ვერ შემაშინებს შიმშილი, თოვა,
ჩემი კანონი მუდამ კანონობს,
ჩემს ძმობაში ხომ არ არის მტრობა.
როცა ზამთარში ფარას ვეწვევი,
თქვენ კი ძაღლებო დამხვდებით
ავად,
მუდამ გახსოვდეთ რომ მე
გჯობივართ,
ჩემი ბილიკი არის თქვენს ხატად.
თქვენ ძაღლები ხართ
მოღალატენი,
საჭმლის გულისთვის ხალხს
ემონებით
თუ კი პატრონმა ზურგი გაქციათ,
წახვალთ და უცხოს მიეკედლებით.
მე კი არავის შევცქერ ხელებში,
მე ჩემით გამაქვს ცხოვრების
ლელო,
ამიტომ მიყვარს მე ჩემი ჯიში,
თქვენ გენაცვალეთ იცოცხლეთ
მგლებო.
მე არ მაშინებს თქვენი სიმრავლე,
თქვენი პატრონის ნასროლი ტყვია,
მე შეიძლება ბრძოლაში მომკლათ,
ვერ დამაჩოქებთ მე მგელი მქვია...
ფიქრებში გართული ოცნებას
მივყვები,
ცხოვრება ჩამივლის გვერდს,
ისევ მარტოობა, ისევ უშენობა,
მაინც არ ვემდური ღმერთს.
ნათლად დაგანახე ეს ჩემი
სამყარო,
თუ როგორ არ ვგავარ სხვებს,
შენ კი ვერ გამიგე და ზურგი
მაქციე,
მე ისევ მარტო ვარ დღეს.
თუ ვერ შემიყვარებ, ბედს
შევეგუები
ამას ხომ განგება წყვეტს,
უაზრო იქნება რომ გაგინაწყენდე,
სიყვარულს მივანდობ ღმერთს.
მაგრამ უშენობის ტკივილი გულს
მიკლავს,
მალულად მოვიწმენდ ცრემლს,
უფალს შევღაღადებ ციდან
დაგიფაროს,
ყოველთვის შენ სძლიო მტრებს.
შენი შეცოდება არაფრად არ მინდა,
არც ყალბი სიტყვების მწამს,
შენ რომ გყვარებოდი არ
მიმატოვებდი
და არ წაყვებოდი სხვას.
ამ რთული ცხოვრების სიყალბით
გადაღლილს,
აღარც სიყვარულის მწამს,
ვბარბაცებ ქუჩაში დაცლილი
ბოთლებით,
ვარსკვლავი მინათებს გზას...
საქართველოს სიყვარული,
გულში ცეცხლად მინთია,
მასზე ბევრი დაიწერა,
ლეგენდა თუ მითია.
მუდამ იყო ბრძოლის ველზე,
ბევრიც ჰყავდა გმირები,
სიმამაცით ირჩეოდნენ,
საქართველოს შვილები.
მოვიგონებ გორგასალის
უძლიერეს მკლავებს,
დახვეწილი ოსტატობით
თვითონ სააკაძეს.
გავიხსენოთ თამარ მეფე,
იყო ქალი მანდილით,
მაგრამ მასთან ვერას გახდა
ცბიერი რუქნადინი.
რომელ ერთი ჩამოვთვალო,
არმეყოფა გონება,
ვუმადლოდეთ დგეს, რომ არ ვართ,
ურჯულოთა მონებად.
რჯულიც იმათ შეგვინახეს,
ლოცულობდნენ სამებას,
მომავლისთვის ბევრს იტანდნენ,
შიმშილს, ტანჯვას, წამებას.
ზოგიერთმა დაივიწყეთ,
მათი ღვაწლი ამაგი,
საკუთარი თავის გარდა,
აღარ გახსოვთ არავინ.
მოგიწოდებთ რომ ვიაროთ,
წინაპართა კვალზე,
სუფთა გულით და ღრმა რწმენით,
ვლოცულობდეთ ხატზე...
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 10
ფშაველთა საუნჯეზედა,
უკეთეს ვერა ინატრო,
მთა – ჭიუხთ სამოთხეზედა.
როცა იხილო ხარ – ჯიხვი,
გალაღებული კლდეზედა,
როცა იხილო სანთელი,
დანთებულ ჯიხვის რქებზედა.
გემო გხიბლავდეს მწვადისა,
ცვარი რომ დასდის ცეცხლზედა,
მწვადიან შამფურს მოჰხვიო,
პური ნაცხობი კეცზედა.
წყურვილს გიკლავდეს ალაო,
ნადუღი მთების წესზედა,
ლუდი ვაჟკაცთა სასმელი,
დამდგარი მუქსა ფერზედა.
მადას გმატებდეს ტყეები,
გაფოთლილ მწვანე ფერზედა,
სმენას ატკბობდეს მთის წყარო,
მოჩუხჩუხებდეს ხევზედა.
გრილი ნიავის ალერსით,
შეხებას გრძნობდე თმებზედა,
საამო სურნელს აფრქვევდნენ,
ყოილნი მოსულნ ბექზედა...
წინ თუ დიაცი შემოგხვდეს,
დალალ ეყაროს წელზედა,
და–ძმობა უთხარ ზრდილობით,
მაიქეც ფშაურ წესზედა..
მთიდან რომ ბარად ჩამოხვალ,
ყოილით მორთულ ველზედა,
მოკრიფე წამაიყოლე,
სატრფოს უბნიე თმებზედა..
თუ ვერ მოგხიბლავს საფშავლო,
აუგს გაბედავ ჩვენზედა,
გირჩევნავ დანა აიღო,
შენვე დაისვა ყელზედა.... !!!!
ა.ტურაშვილი
პატარა გაშლილ ველზედა,
დაქანებული ზვავები,
გადადიოდეს ჩემზედა.
დამჩუხჩუხებდეს მთის წყარო,
ზვავი რომ დნება მთებზედა,
ყოილებ ამამდიოდეს,
ნამით დაცვარულ მკერდზედა.
ჩიტთა ჟღურტული ისმოდეს,
ჟრიამულობდნენ ტყეშია,
ღმერთი შემინდობს ამ სურვილს,
არ მინდა მე სხვა მკვდრებშია.
სულ მარტოდ მინდა სამარე,
გავიხსნა მიწა – წყლებშია,
ვიყო მცირედი ნაწილი,
ამ უზარმაზარ მთებშია.
ღმერთთან მსურს ახლოს მივიდე,
არც სახელს ვჩივი ერშია,
მე თუ ბუნებად ვიქცევი,
ღმერთი ხომ ყველაფერშია...
ა.ტურაშვილი
mtris dachoqebas mudam chveuli,
winapartagan genebit momdgavs,
sheupovroba gamorcheuli... Chemi
samshoblo unda davicva, rodesac
mova mteri wyeuli, amas mavalebs
tadzris siwminde, cixe - koshkebi
chamongreuli... Unda viwamo uflis
saxeli, chems salocavad xatad
qceuli, ar davichoqo brdzolashi
movkvde, msxverplad shevwiro
chemi sxeuli... Daubrundeba
momxdurs asmagad, chemsken
maxvili shamoqneuli, me
saqartvelos siyvaruli mklavs, guli
maqvs masze dardit sneuli...
vityvi, vixareb gulis jiasa.... minda
samshoblos vucqiro, ayvavebuls da
mziansa, mistvis gavwirav sicocxles,
davefarebi tyviasa... Mtebis xizani
gavxdebi, qarafs vewvevi kldisasa,
mshiera viyo vajkaci, nekersa
vchamde xisasa... Tovlis nabadzed
medzinos, xel meyinvodes rkinasa,
sadamdec shavdzleb davshretav,
tbil-tbil sisxls chveni mtrisasa... ar
daviviwyeb arasdros, salocavebsa
mtisasa, mats xatze mudam viloceb,
mwyalobdnen matsa shvilasa... Sul
nabij-nabij davlaxav, lopotis xevebs
tyiansa, verasdros chaklavs
dushmani, chemshi samshoblos
trfialsa... Tuki movkvdebi brdzolashi,
chavexutebi miwasa, iqac xel -
xanjrit gamishvit, mters iqac vnaxav
tialsa...
damawva
gulzeda, malamo versad vishove,
wyluls
mimatebda wylulzeda... Wamovel
jiuxn
davlaxe, amovel maghla mtazeda,
gavhkivle
ganrisxebulma, mtebma ban mitxra
xmazeda... Gamovarchie pasuxi ,
mtam tqva
aige kalami, aghwere chemi siturfe,
eg aris
sheni wamali... Davje da wera
daviwye,
dadumebulis pirita, mindoda
amomewera,
siturfe dziri - kidita... Aqac
mimtyuvna
gangebam, isev avivse risxvita,
kalmit vera
vwer siturfes, verca amovstqom
pirita...
Wamovel gajavrebuli, landzghva
ginebit rixita,
kacs roca bedi araaqv, miwas unda
hpla
kirita..... !
mombezrda
irgvliv samyaros zhgera,
boghmamac ise
shemikra kricha, vegar amovstqvi
vercerti
bgera... Nu itanjebi shen chemo
gulo,
shecherdi girchev shewyvito dzgera,
gitovebt
gqondet mercxlebo buded, es chemi
qoxi es
chemi kera...
მე ხომ მგელი ვარ თავისუფალი,
ვერ შემაშინებს შიმშილი, თოვა,
ჩემი კანონი მუდამ კანონობს,
ჩემს ძმობაში ხომ არ არის მტრობა.
როცა ზამთარში ფარას ვეწვევი,
თქვენ კი ძაღლებო დამხვდებით
ავად,
მუდამ გახსოვდეთ რომ მე
გჯობივართ,
ჩემი ბილიკი არის თქვენს ხატად.
თქვენ ძაღლები ხართ
მოღალატენი,
საჭმლის გულისთვის ხალხს
ემონებით
თუ კი პატრონმა ზურგი გაქციათ,
წახვალთ და უცხოს მიეკედლებით.
მე კი არავის შევცქერ ხელებში,
მე ჩემით გამაქვს ცხოვრების
ლელო,
ამიტომ მიყვარს მე ჩემი ჯიში,
თქვენ გენაცვალეთ იცოცხლეთ
მგლებო.
მე არ მაშინებს თქვენი სიმრავლე,
თქვენი პატრონის ნასროლი ტყვია,
მე შეიძლება ბრძოლაში მომკლათ,
ვერ დამაჩოქებთ მე მგელი მქვია...
მივყვები,
ცხოვრება ჩამივლის გვერდს,
ისევ მარტოობა, ისევ უშენობა,
მაინც არ ვემდური ღმერთს.
ნათლად დაგანახე ეს ჩემი
სამყარო,
თუ როგორ არ ვგავარ სხვებს,
შენ კი ვერ გამიგე და ზურგი
მაქციე,
მე ისევ მარტო ვარ დღეს.
თუ ვერ შემიყვარებ, ბედს
შევეგუები
ამას ხომ განგება წყვეტს,
უაზრო იქნება რომ გაგინაწყენდე,
სიყვარულს მივანდობ ღმერთს.
მაგრამ უშენობის ტკივილი გულს
მიკლავს,
მალულად მოვიწმენდ ცრემლს,
უფალს შევღაღადებ ციდან
დაგიფაროს,
ყოველთვის შენ სძლიო მტრებს.
შენი შეცოდება არაფრად არ მინდა,
არც ყალბი სიტყვების მწამს,
შენ რომ გყვარებოდი არ
მიმატოვებდი
და არ წაყვებოდი სხვას.
ამ რთული ცხოვრების სიყალბით
გადაღლილს,
აღარც სიყვარულის მწამს,
ვბარბაცებ ქუჩაში დაცლილი
ბოთლებით,
ვარსკვლავი მინათებს გზას...
გულში ცეცხლად მინთია,
მასზე ბევრი დაიწერა,
ლეგენდა თუ მითია.
მუდამ იყო ბრძოლის ველზე,
ბევრიც ჰყავდა გმირები,
სიმამაცით ირჩეოდნენ,
საქართველოს შვილები.
მოვიგონებ გორგასალის
უძლიერეს მკლავებს,
დახვეწილი ოსტატობით
თვითონ სააკაძეს.
გავიხსენოთ თამარ მეფე,
იყო ქალი მანდილით,
მაგრამ მასთან ვერას გახდა
ცბიერი რუქნადინი.
რომელ ერთი ჩამოვთვალო,
არმეყოფა გონება,
ვუმადლოდეთ დგეს, რომ არ ვართ,
ურჯულოთა მონებად.
რჯულიც იმათ შეგვინახეს,
ლოცულობდნენ სამებას,
მომავლისთვის ბევრს იტანდნენ,
შიმშილს, ტანჯვას, წამებას.
ზოგიერთმა დაივიწყეთ,
მათი ღვაწლი ამაგი,
საკუთარი თავის გარდა,
აღარ გახსოვთ არავინ.
მოგიწოდებთ რომ ვიაროთ,
წინაპართა კვალზე,
სუფთა გულით და ღრმა რწმენით,
ვლოცულობდეთ ხატზე...