Հուդայածառ - Церцис Гриффита - Cercis griffithii Boiss.

Ըստ ավանդության Հուդան՝ Քրիստոսի աշակերտը, իր ուսուցչին մատնելուց հետո կախվել է հենց այս ծառից: Այստեցից էլ ծառատեսակի անսովոր անվանումը: Չնայած այս դրամատիկական պատմությանը, հուդայածառը արտասովոր գեղեցկությամբ ծառ է: Դասի բուսաբանական անվանումն է՝ «Cercis», ներառնում է 7 տեսակ: Գրիֆիթի հուդայածառը (С. griffithii Boiss.) Հայաստանում հանդիպող խիստ հազվագյուտ ծառատեսակներից է: Բնականորեն աճում է միայն Մեղրու շրջանում, թփուտների մեջ, փոքր խմբերով, ծովի մակերևույթից մինչև 700 մ բարձրությունների վրա:
Փոքր ծառ է՝ 4-10 մ բարձրությամբ, սակայն մեծամասամբ աճում է որպես թուփ: Պատկանում է բակլազգիների ընտանիքի (Fabaceae) թիթեռնածաղկավորների ենթաընտանիքին: Կեղևը բաց գորշամոխրագույն է, տերևները լայն սրտաձև են, փոսիկավոր գագաթով, վերևի կողմից վառ կանաչավուն, ներքևից՝ կապտավուն: Ծաղկում է ապրիլ-մայիսին, պտուղները հասունանում են հունիս-օգոստոսին: Պտուղները խոշոր ունդեր են, 10-12 սմ երկարությամբ, 2 սմ լայնությամբ, պարունակում են 10-14 սերմ: Հասունանալով ունդերը կարող են պահպանվել ծառի վրա մինչև 2 տարի:
Հուդայածառը բազմանում է սերմերով: Ծլունակությունը լավացնելու համար սերմերը լվանում են եռման ջրում: Առաջին 3-5 տարիները խիստ դանդաղ է աճում: Առաջին տարվա վերջին ծլի վերգետնյա մասը մահանում է: Դա չոր վայրերին հատուկ բույսերի հատկություն է: Հաջորդ տարվա գարնանը հայտնվում են 2-3 նոր ծիլեր, որոնք աշնանը դարձյալ մահանում են: Երրորդ տարում հայտնված ծիլերը բարձրանում են մինչև 20 սմ: Երբ բավականաչափ ձևավորվում է արմատային համակարգը, հայտնվում են կմախքային ճյուղերը: Առաջին տարում արմատները հասում են 45 սմ, երկրորդ տարում՝ 1 —1,5 մետր խորության: Այնուհետև արմատները տարածվում են հորիզոնականորեն:
Ջերմասեր է, լուսասեր: Հուդայածառին բնորոշ է կաուլիֆլորայի երևույթը, երբ ծաղիկները բացվում են բույսի բնի և բազմամյա ճյուղերի վրա: Ծաղկած հուդայածառը հեռվից հիշեցնում է մեծ, մանուշակագույն ծաղկեփունջ:
Լավ մեղրատու է: Շատ երկրներում այն գնահատվում է ինչպես դեղաբույս: Չինաստանում բարձր է գնահատվում հուդայածառի բուժական հատկությունները, որի համար էլ այն աճեցվում է հատուկ վայրերում: