QœRœ KöŽįM šŒgĮñDįM

Mahzun yurak Boshinga ne ne kulfatlar tushmaydi bu hayotda.Ammo ular oldida bo’yin egish ojizlik.Samo yig’laydi ko’z yoshlari,yomg’irlarini to’kib.Unga qo’shilib inson ham yig’laydi.Kimdir qani edi yomg’ir mendagi dardni yuvib ketsa deya yomg’irga zor bo’ladi.Yana kimlardir yomg’irni chin dildan sevadi ammo yog’ishini hohlamaydi.Chunki yomg’ir yog’sa hayotida ro’y bergan o’sha voqealarni eslaydi.Yarasi yangilanadi. Yomg’ir! Mahzun yurakga davo.Yomg’ir yog’ganda yomg’irning yerga urilishidan chiqqan ovozdan boshqa ovozni eshita olmaysan.Eshitishni hohlamaysan ham.Bunday paytda derazadan oqayotgan yomg’ir tomchilariga qarab to’yib yig’lab olishni hohlab qolasan.Yig’lamoqchi bo’lasan ammo bo’g’zinga bir nima tiqilganday bo’ladi.Ko’zingdan bir tomchi ham yosh chiqmaydi.Shunda bilki ko’zingda yosh yo’q.Barcha yosh yuraging tubida.Yuraging yig’layapdi.Ko’z yoshing ku yig’laganingdan so’ng to’xtaydi.Ammo yurak yig’isining tinishi qiyin,juda qiyin. Hech yomg’ir ostida yurib ko’rganmisan soyabonsiz.Bunday paytda hayotda quvnoq odam ham mayus tortadi.Nega?Demak yomg’irda qandaydir sehr borki har qanday odamni ham bir zum hayot haqida o’ylashga majbur qiladi.Har qanday tosh yurakni ham yumshatadi.Quvnoq yurakni esa mahzun yurakga aylantiradi bir on…