ბ ე დ ნ ი ე რ ე ბ ა.

რომ მომენატრები ვიწყებ შენზე ფიქრებს. ხან მზეს ვეფერები, ხან ამ ცის ნაპირებს. რომ მომენატრები უცებ მახსენდები და ამ ჩემს ბაგეზე ღიმილს ვეღობები ჩემთვის დავდივარ და როგორც გიჟი ქალი, ვიცი არ მოხვალ და მაინც გელოდები. რომ მომენატრები წვიმას ვეგებები, შენ თუ კი არ მოხვალ წვეთებს შევეხები. გარეთ დავდგები და ზეცას შემოვძახებ, იცი მომენატრე წრფელი მონატრებით! უკვე სხვა ქალი ვარ... უფრო ლმობიერი.... უფრო ძლიერი და უფრო გონიერი. თითქოს ახლა ვდგები ბედის გასავალზე და შენ აგირჩიე ამ გზის გასაყარზე. რომ მომენატრები, ბაღის კიდეს ვჯდები, და ამ ჩემი ლექსის გადაკითხვით ვტკბები. თითქოს აღარ მახსოვს,თითქოს დამავიწყდა, გუშინ რომ გითხარი როგორ მიყვარდები. რომ მომენატრები იცი რა მახარებს? ქვეყნად არაფერი სულ

ისევ სევდიანი ფიქრის ქარტეხილი, ისევ უძილობის,ცრემლის ღამეები. ისევ მონატრების უხვი სურვილები, აკანკალებული სველი ბაგეებით. მოდი - სანამ დროა,სანამ გული ფეთქავს, მოდი - დამანახე ცაზე ვარსკვლავები. მინდა განთიადის სხივებს ჩავეჭიდო, წარსულს ჩავაბარო წლები ნაწამები. ხელი შემომხვიე,გულზე მიმიკარი, თოვლის ფანტელებში გზები გამიკვალე. გაზაფხულის მოსვლას ერთად შევეგებოთ, შენი იმედი მაქვს,"ჩემო" - დამეხმარე. ფერად ოცნებების ფერებს გამოვყვები, წუთებს საათებში ნუღარ დავაშორებთ. მალე დეკემბერიც თვალებს მილულავს და... ამ წლის მოგონებებს ტკბილად მოვიგონებთ..