Հետաքրքիր Ժամանց))

Երեկոյան աղջիկները գնացին խարույկի մոտ,իսկ ես չգնացի,որովհետև գլուխս մի քիչ ցավում էր,որոշեցի կիթառ նվագել։ Նստեցի աստիճաններին ու սկսեցի նվագել,երբ հանկարծ ձայբ լսեցի,մի քիչ վախեցա,բայց ուշադրություն չդարձրի։ Հանկարծ զգա,որ ինչ որ մեկը հետևումս կանգնած է։ Արագ շրջվեցի ու գոռացի. -Բոոո՜,(ես) -Աաա՜,այ Մարի ջան պեսոկս բարձրացավ(Արսեն) Ես սկսեցի բարձր ծիծաղել, իսկ ինքը նստեց կողքս։ -Փաստորեն նվագել գիտես(Արսեն) -Դե հա,բա դո՞ւ(Ես) -Գիտեմ(Արսեն) Ես ժպտացի,իսկ ինքը նայեց իմ աչքերին։ -Արսեն ինչի ե՞ս տենց նայում(Ես) -Սիրուն աչքեր ունես(Արսեն) Ես ուղղակի ժպտացի ու գլուխս կախեցի։ -Մեր...(Արսեն) - Հա Արսեն ջան(Ես) -Կգա՞ս զբոսնենք(ես) Ինքը հույսով նայում էր իմ աչքերին։Աստված իմ,ինչ սիրուն ա: Արսեն տնց մ

- Հենա,ինչպես միշտ դարպասները գրկել նստելա(Միլ) - էն տղե՞ն ա(ես) Միլենայի ցույց տված հատվածում կանգնած էր,մի հատ 16-17 տարեկան,բոյով տղա։ -Հա ձյաձ Արսեննա, արի գնանք թող մեր տունը ցույց տա(Միլ) Մենք գնացինք էտ տղայի մոտ։Անկեղծ ասած շատ սիրուն տղա էր -Իյա՜, էն ում եմ տենում(Միլ) -Աաա՜, Միլ դու ե՞ս(Արսեն) -Չէ,ձեր հարևան Սվետ տատին ա, բա էլ ո՞վ ա(Միլ) Արսենը գրկեց Միլին։ Հետո նայեց ինձ ու մի հատ հրաշք ժպիտով ժպտաց,դե բնակարանաբար ես էլ իրան -Ա՞րս, էս էլի հին գործերիտ ե՞ս(Միլ) -Հա բա էլ ի՞նչ անեմ, էրեխեքիս ո՞նց պահեմ(Արսեն) -Ա՜յ, հումորտ սպանումա Էլի մեր ավագն ե՞ս(Միլ) -Ոնց որ միշտ, բա էս հետիդ սիրունությունը ո՞վա(Արսեն) Սիրունությո՞ւն, հա ո՞ր -Մարինա ախպերս, մեր նորեկներից(Միլ)

Արդեն առավոտ ա ես պատրաստ խոհանոցում նստած եմ դե մաման էլ հետս,իմ ուղտ բնավորության համաձայն ամբողջ գիշեր չեմ քնել ու սպասել եմ էս օրվան Երբ Լիլին իմացավ,որ գնում եմ ճամբար շատ ուրախացավ ու խոստացավ,որ ամեն օր կզանգի։ -Մամ, հոգնեցի սպասելուց, ո՞ւր ա իմ անկրկնելի պապան(ես) -Քո անկրկնելի պապան դրսում քեզ ա սպասում, էտքան մտածելու փոխարեն ավելի լավա թեյդ արագ խմես ու գնաս(մամ) -Աաա՜, մամ բա շուտ ասա(ես) Ես արագ խմեցի թեյս ու վազեցի դուրս,պապան մեքենայի մեջ նստած էր։ -Մի՛ վազի Մարի, կհասցնենք(պապ) -Աաա՜, պապ քշի էլ չեմ համբերում(ես) -Համբերի,համբերությունը լավ բանա(պապ) -Ափսոս,ես դրանից չունեմ(ես) Վերջապես մաման հաջողություն մաղթեց ու մենք գնացինք։ 3 ժամ անց... -Ըհը, էս էլ քո ճամբարը(պապ

Բարև, ես Մարին եմ 16 տարեկան,սևահեր մի աղջիկ։Սովորում էի 10-րդ դասարանում, բայց քանի որ արդեն ամառա,կարելի է եզրակացնել, որ փոխադրվում եմ 11-րդ դասարան Ունեմ մոտ ընկերուհի,ում անունը Լիլիյա,ինքը շատ հրաշք անձնավորությունա։ Ապրում եմ ծնողներիս հետ, չունեմ քույր ու եղբայր, ես մեր տան մինուճար աղջիկն եմ Դե ինչ, սկսենք մեր պատմությունը... Ես նստած էի խոհանոցում և իմ շոկոլադն էի ուտում,երբ ներս մտավ մամուլը ու մի տեսակ նայեց ինձ վրա. -Մա՞մ,ի՞նչ ա էղել՝(ես) -ես քեզ բան պետքա ասեմ,բայց չգիտեմ դուրտ կգա թե չէ,(մամ) -Ասա մամ ջան(ես) -հասկանում ես,ես ու հայրդ պետք ա երկրից 1 ամսով բացակայենք,գործուղղման ենք գնում(մամ) -Հա, ո՞ւ(ես) - Դե, քեզ էլ որոշեցինք ուղղարկել ճամբար արևս(մամ) -Աաաա՜, մամ