Baland qavatli uylarning birida

faqir bir oila yashardi. Er-xotin
va 8 yoshli bolakay. Ota-ona kun
böyi ishda, bolakay esa uyda
yolg'iz o'tirardi. Bola har kuni
soatlab oltinchi qavat derazasidan pastga - bolalar
maydonchasida velosiped minib
yurgan tengdoshlariga xavas
bilan qarab o'tirardi. ўтирарди. U
ham özining shunaqa velosipedi
bölishini orzu qilardi. Lekin oilada bu orzuni amalga oshirish uchun
na pul, na vaqt va hattoki
bolaning orzusini eshitadigan
kishi ham yöq edi. Bolakay
oilasini velosiped sotib olish bilan
qiynab qöyishini anglar, lekin uning bu orzusi juda kuchli edi.
Bir kuni u onasining "Xudo
mehribon, chin dildan nimaiki
sörasang albatta beradi" degan
sözlarini esladi. Qog'oz, ruchka
olib, qog'ozlarni yuzlab, minglab bölaklarga böldi va har bir
qog'oz parchasiga: "Ey Хudoyim,
menga velosiped ber" deb yozib
chiqdi. Bolakay o'zining chin
qalbdan tilagan orzusi yozilgan
qog'oz parchalarini oltinchi qavat derazasidan bir-bir
tashqariga socha boshladi. U
"Хudoga qog'ozlarimning biri
bölmasa biri albatta yetib boradi
va Xudoning menga rahmi kelib
menga velosiped yuboradi" deb qalbdan ishonardi. Kunlar o'tib
borar, bola har kuni
qog'ozchalarni derazadan
sochardi. Uning hayoli faqat shu
ishda bölib qolgandi. Qog'ozlar
tugasa yangisiga yozishni boshlardi, darslik daftarlargacha
sarf qildi. Bolakay boshqa
hamma narsani unutib,
telbalarcha qog'ozlarni yirtar,
yozar va derazadan uloqtirardi.
Bazan qog'ozlarga ruchka siyohiga bolakayning qop-qora
ko'zlaridan tomchilayotgan
yoshlar qo'shilib ketardi. Kunlar
o'taverardi, bolakay har kuni
tongda "Bugun Xudoga qog'ozim
yetib boradi" degan umid bilan yangi ruhda ishini boshlardi. Va
nihoyat bir kuni eshik taqilladi.
Ochsa, 45 yoshlardagi chiroyli
kiyingan bir erkak kishi qölida
bola chin dildan erishishni
istagan, har kuni tushida körib chiqadigan velosiped bilan
turardi. Kishining ko'zlarida
allaqanday mungli jilmayish zohir
edi. U yengil xo'rsinib
velosipedni bolaga uzatdi.
"Qog'ozing Xudoga yetib bordi, o'g'lim, bu senga, maza qilib
min..." Bolakay nima deyishini
bilmasdi. Kishi zina tomon yurib
ketarkan ortiga o'girildi, uning
yuziga bir tomchi yosh dumaladi.
U bolakayga yuzlandi: "Endi Xudodan, bir martagina shu
velosipedni olib kelgan amakiga
ham farzand ber deb so'ragin,
xöpmi..."