რა ენაღვლებათ უგულო წუთებს,
ფიქრებში ნისლი თუ ჩამოწვება,
თუ სასთუმალზე კაცს თავი უდევს
და თვალებიდან ცრემლი მოწვეთავს.
რატომ იწვევენ თვალებში ცრემლებს
ჩვენი ცხოვრების ძველი კადრები,
წარსულთან ყოველ შეხვედრის შემდეგ,
რატომ ივსება გული დარდებ...
ასე მგონია, ვარსებობდი ქვეყნად ოდესღაც...
და ხელმეორედ მოვევლინე მიწას ცოდვებით...
წუთისოფელში წამიერად ფიქრი მომბეზრდა ...
და დავიღალე, დავიღალე მთელი ცხოვრებით...
ისევ იმ გზებით, იმ გაცვეთილ გზებით მივდივარ...
და რასაც ვეძებ, რასაც ველი ვერ მიპოვნ...