ყვავილების მიწაზე ♫

...ცოდვის ბილიკთან ვდგავარ უფალო და ცრემლით შეგთხოვ, რომ შენ მიშველო, შორს მე გავაგდე შენი მცნებები სახეს მისველებს სულის ცრემლები... უფალო დიდხანს ვებრძოდი აზრებს სულს, რომ ცოდვების განცდებში აგდებს, ცოდვის მარწუხებს ვებრძოდი ამ დროს სულს, რომ ცოდვების განცდები ალპობს... იცი უფალო ?! შენთან მოსული ცოდვას გამიმხელს სულის წარსული, ბავშვივით ვტირი შენს ფერხთ მოსული ალბათ დავიღალე გრძნობამორეული... დიდხანს დაგეძებდი სულის ლაბირნთში ბრმად, რომ გავიარე ცოდვის ქარიშხალში, გზად კი შემეფეთა ცოდვის გიგანტები უხვად გამიმრავლა ცოდვის იარები... ძალა აღარ მეყო შენთან მოსასვლელად ჩემი ცოდვებით სულის გასამხელად, უფალს ვუგალობდი ცოდვის განსაცდელად ლოცვა ვაღიარე სულის სანკურნებლად... აღარ შემიძლია, ღმერ

შენ ადამიანი ხარ. თავი ღმერთი არ უნდა გეგონოს. –––––––– ნუ აწყობ გეგმებს თუ რა, როგორ მოხდება ხვალ. უბრალოდ თქვი “ღმერთო გთხოვ, ხვალ ყველაფერი კარგად იყოს”. სამართალს უსამართლობად ნუ აქცევ, თორემ უსამართლობა გაქცევს არარაობად. გახსოვდეს, ადამიანი იბადება ბრძოლისთვის, და ხშირად სხვას კი არა საკუთარ თავსაც უნდა ებრძოლო. სიყვარული, ქალის ლამაზი ტანის მოყვანილობით არ განისაზღვრება. სიყვარული ქალშია დამალული და ის უნდა გაათბო რათა გარეთ გამოაღწიოს. სიძულვილი ეს ის გრძნობაა, უსიყვარულოდ მყოფს რომ შეგაწუხებს. ამიტომ გიყვარდეს !!! დახმარების ხელი, ეს ის ხელია, გაწვდილი რომ უნდა გქონდეს, რადგან ამ ხელით იქცევი ადამიანად. ღიმილი ეს ყველაზე მთავარია. რადგან მასშია სითბო, რომელსაც გულით დაატარებ. წარსულ

როცა გული სევდით, დარდით მეხუთება, შვებას მარტოობით ვპოვებ. ყველამ რომ დამტოვოს, მე და სიმარტოვე ერთმანეთს არასდროს ვტოვებთ, ცრემლებს ვეხვეწები, შენ მაინც შემეშვი, მითხარი, რა გინდა ჩემგან, ყველამ დამივიწყა, ზურგი შემაქცია, შენ რატომ დამყვები ყველგან. ის კი უჩუმარი გრძნობით მევლინება თვალზე ცხელ ნაკვალევს ტოვებს, ყველამ რომ დამტოვოს, მე და სიმარტოვე ერთმანეთს არასდროს ვტოვებთ..... ცხოვრება ყველასთვის ლამაზი როდია, ზოგისთვის სიცოცხლე, ზოგისთვის ცრემლია, ყველამ რომ დამტოვოს, ვიცი, სიმარტოვე არასდროს დამტოვებს, ის ჩემი ხვედრია. ...და ერთ დღეს როდესაც მარტოობას ასამართლებდნე მე მის ერთგულ მეგობარს დამაგვიანდა.. სხვა მოწმეებიც მრავლად მოსულიყვნენ ––დუმილი, სევდა, ცრემლები, შიში...! ჩამომსხ