У: Мунча осон-а! Бир нарсада шубхалансанг уни тарк эт, — деди.
Албатта мен ўрганган илмини унутган кишининг бу унутиш сабаби, шубхасиз, килган гунохи туфайлидир деб хисоблайман.
Ибн Масъуд.
Пушаймоннинг энг ёмони киёмат кунидаги пушаймон, залолатнинг энг ёмони хидоятдан сўнгги залолат, бойликнинг энг яхшиси кўзи тўклик, зоднинг (йўлга олинадиган озик-овкат) энг яхшиси такво, дилга жойланган нарсанинг энг яхшиси якиндир (аник ишонч).
Ибн Масъуд
Мен кетимдан чекмангиз ох катлима, биллох, сусайманг
Бўлмангиз гарк хузн ила сиз кўш ёши дарёсига
Тўгридуркум тангри кошида тирик бўлди шахид
Чин ўлик — сотган Ватанни алданиб дунёсига
Амир Шакиб Арслон шахид тилидан
Бахтли бўлмогимиз учун билмаган нарсамизни билиш, билган нарсамизни эсга олишдан кўра кўпрок нарсага мухтож эмасмиз. Инсон хаётидаги машаккатларнинг кўпроги ўзи билган хакикатларни эсдан чикаришдан пайдо бўлади.
Мустафо Сибоий
Ким динини хурмат килишни истаса, подшохга алока богламасин, аёллар билан хилватда бирга бўлмасин, хавои нафс эгалари билан мунозара килмасин. (Абдуллох ибн Масъуд)
Динга бокдим, хусни х у л к дир устуни
Яхши хулкдин ўзга йўкдир унга посбон
Хулки баднинг дини йўкдир бил буни
Мактмаслар саъйу такво килса хар он
(Иззуддин Аламуддин Танухий)
Адабиётнинг самараси расо аклдир
Илмнинг самараси солих амалдир
(Хукамолардан бири)
Шундай кишилар борки мансабга ўтказилса бу мансабдан уни ўзи четлатади. Бунинг акси ўларок, баъзи кишиларни мансабдан четлатилса фазилати уни мансабга ўткизади. (хукамолардан бири).
Дўстингга бирон нохушлик етса: неъматидан жудоликми, ё бир офатга гирифторликми, билки сен хам у билан бирга балоландинг. Чунки, ё унга кўмак бериб етган нохушликда шерик бўласан, ёхуд ёрдамни тарк этасанда ор-номусга ботасан. (Ибн Мукаффаъ)
Бир киши Умар ибн Хаттобга ўрталарида бўлиб ўтган гапдан сўнг: «Аллохдан кўркинг— деди. Шу ерда хозир кишилардан бири бунинг гапини номаъкул санаб унга: Амирул муъмининга Аллохдан кўркинг дейсизми,— деди. Умар унга караб: индаманг, ушбу гапни менга айтсин. Айтган гапи накадар яхши! Шундай гапни айтмасанглар сизларда яхшилик йўк. Шундай гапни кабул килмасак бизларда яхшилик йўк!— деди.
Кимники ўзидан розилиги кўп бўлса унга нисбатан газабланувчилар ортади. (Хикматдан)
Охир окибати ўлим, ваъда жойи киёмат, хузури Аллох таоло олдида туриш эканлигини билган кишига гам-гуссаси давомли бўлмоги лойик. (Хасан Басрий)
Газабнинг жазоси газаб килувчи шахснинг ўзидан бошланади: Юзини хунук килади, динини камтик килади, пушаймонини тезлатади. (Донишмандлардан бири)
Хар кандай инсонни рози килишга кудратим етади, бирок хасадгўйни рози кила олмайман. Чунки, уни неъматнинг заволигина рози килур. (Муъовия)
Авн инб Абдуллох шундай дейди: Яхшилар бир бирига хатларида ушбу сўзларни ёзишарди:
"Кимки охирати учун иш килса, унинг дунё ишига Аллох кифоя килур. Кимки ўзи билан Аллох ўртасидаги холни яхшиласа Аллох у билан кишилар ўртасидаги ахволни тузатур. Кимки ичини тузатса Аллох унинг ташини тузатур.
Али ибн Хусайн ибн Алий ўгли ўлиб, ундан бетокатлик кўрилмаганда унинг сабабидан сўралди. У : "Ўлим бу келишини биз доим кутадиган нарса! Шундай экан у келди, уни эътироф этдик"- деди.
Ёмонларнинг кучайиши бало яхшиларнинг кучайиши даво. Мўминларнинг кучайиши шифодир. (хукамолардан бири)
Канчадан-канча кунни каршилаганлар борки уни охирлатмас. Канчадан-канча эртани кутувчилар борки бу унинг ажал мухлатидан эмас. Агар ажал ва унинг харакатини кўрганларингда эди, орзу ва унинг алдовини ёмон кўрган бўлур эдинглар. (хикматлардан)
Кишиларнинг хак раъйинг билан каноат хосил килиши сенга вожиб эмас. Бирок, ўзинг хак деб билган нарсани кишиларга айтишинг сенга лозим. (Мустафо Сибоъий)
Жиходнинг энг кийини хавои нафсга карши жиходдир кимки ўзини хавои нафсидан кайтарса дунё ва унинг балосидан кутулгай, дунё озоридан омонда бўлгай, саклангай. (Иброхим ибн Адхам)
Асмоъий шундай хикоя килади: "Ўз кўйларини бокиб юрган бир аъробийга : Бу кўйлар кимники? – дедим. У : "Булар Аллохники, менда турибди!" – деди.
Магрур билан дўстлашишдан ўзингни узок тут! Чунки, у агар сендан яхшилик кўрса ўзига оид деб билур, ва агар ундан ёмонлик кўрилса буни сенга нисбат берур. (Мустафо Сибоъий)
Иброхим Адхам рахимахуллохга Аллох таъолонинг: «Менга дуо килинглар, ижобат киламан» (Гофир: 60) ояти хакида савол берилиб: «Биз Аллох таъолога дуо килмокдамиз, бирок, У дуоларимизни ижобат килмаяпти-ку?!»- дейилди.
Иброхим Адхам рахимахуллох бу саволга куйидагича жавоб берди: «Чунки сизларнинг калбларингиз ўнта нарса сабабли ўлган:
1) Аллохни танидингиз, бирок, Унинг хаккини адо этмадингиз;
2) Аллохнинг Китобини ўкидингиз, бирок, унга амал килмадингиз;
3) Шайтонни душман деб даъво килдингиз, бирок, уни яхши кўрдингиз;
4) Расулуллох соллаллоху алайхи ва салламни севишни даъво килдингиз, бирок, унинг асари ва суннатларини тарк килдингиз;
5) Жаннатни севишни даъво килдингиз, бирок, унга муносиб амал килмадингиз;
6) Жаханнамдан кўркишни даъво килдингиз, бирок, гунохлардан тийилмадингиз;
7) Ўлимнинг хакикат эканини даъво килдингиз, бирок, ўлим учун тайёргарлик килмадингиз;
8) Бошкаларнинг айблари билан шугулланиб, ўз айбингизни унутдингиз;
9) Аллохнинг ризкини еб, Унга шукр этмадингиз;
10) Ўликларингизни дафн этдингиз, бирок, улардан ибрат олмадингиз!».
Абдулмалик ибн Марвон хузурига хорижийлардан бир кишини келтирилди. У катл килмокчи бўлди. Шунда Абдулмалик олдига хорижийнинг йиглаб турган гўдак бир ўглини киритилди. Буни кўриб хорижий Абдулмаликка : «Кўйинг юпатманг эй, Абдулмалик, чунки йигиси лунжини кенг, димогини соглом, овозини узун ва Оллохнинг тоатига рагбат килиб кўзидан ёш тўкай деганда кўзининг бўйинсунишига сабаб бўлади»- деди.
Абдулмалик унинг сўзидан таъсирланди ва ажабланиб унга: «Сенинг хозирги холинг бундай жавобдан сени машгул килиб кўймадими?»- деди.
У: «Мўмин кишини хакни айтишдан бирон нарса тўсмоги лозим эмас»- деб жавоб берди.
Абдулмалик уни камашга буюрди ва катлидан кечди.
Фазилатсиз хусну жамол хидсиз гулга ўхшайди.
Мустафо Сибоъий
Бир кишига сирни омонат кўйиб, фош килган бўлса, уни маломат килиб юрмадим. Чунки сирни унга омонат кўяётганимда менинг калбим уникидан торрок бўлган эди.
Амр ибн Ос (розияллоху анху)
Икки нарса бирга жам бўлмайди: Каноат ва хасад. Икки нарса бир-биридан ажралмайди: Очкўзлик ва юзсизлик.
Сухбатдошимнинг менда учта хакки бор: Юзланганда кўзимни унга каратмогим, ўтирганда унга жойни бемалол килмогим, гапирганда унга кулок тутиб турмогим.
Ибн Аббос (розияллоху анху)
Шаъбий деди: “Кози Шурайх хузурида ўтирган эдим. Ногахон бир аёл кириб колди. У йўк эридан шикоят килар ва уввос солиб йиглар эди. Шунда мен козига: “Эй, Абу Умайя, жуда зулм кўрган аёл кўринади” – дедим. У: “Эй, Шаъбий, Юсуфнинг акалари унга зулм килиб туриб оталари кошига кечда йиглаб келишган эди” – деди.
Пешволикка шошилма. Чунки, сен бунга лойик бўлсанг, замонинг сени бунга такдим этади. Агар лойик бўлмасанг айбинг очилиб колмаслиги сенга яхширокдир.
Саид ибн Мусаййиб –Аллох рахмат килсин- илм билан ишлари бўлмай, пешин билан аср орасида масжидда нафл намоз ўкиётган кавмни кўриб: «Бу хакикий бандалик эмас, хакикий ибодат Аллохнинг дини хакида фикр юритмок ва Аллох хакида билимга эга бўлмокдир»- дедилар.
Муоз –Аллох рози бўлсин- бир кишига насихат килиб шундай дедилар: «Тунда намозда коим бўл ва уйкингни хам ол, рўза тут ва огзинг очик хам юр, касб эт, гунох килма. Охират амалини олдингга кўй. Дунёдан насибангни хам интизом ила олиб тур».
Хофизи куръон – кишилар ухлаганда тунда бедорлиги, еб –ичиб юрганларида рўзадорлиги, бехуда сўз сўзлаганларида хомушлиги, ўйнаб юрганларида гамгинлиги билан билиниб турувчи инсондир.
Кимки кишиларнинг газабини ўйламай Аллох таъолони рози килмокни максад килиб иш тутса Аллох ундан рози бўлиб, кишиларни хам ундан рози килиб кўяди. Кимки Аллох ризосини ўйламай кишилар розилигини ўйлаб иш килса Аллох унга газаб килади ва кишиларни хам унга газаблантириб кўяди.
(Ибн Муборак)
Кулфат шердир. Шер ўлимтик емайди. У тождир. Уни ишчи киймайди. У киличдирки уни кўркоклар кўтармайди. У минбардир. Унга тили ожизлар чикмайди.
Кўргуликнинг умри неъмат умридан киска. Унинг ажри хотиржамлик ажридан катта. Унинг тажрибаси оддий хаёт тажрибасидан буюк. Унинг манфаати тинчликдагидан улкан ва ортик. Кўргулик бу - ибрат олмок, эслатма ва огохликдир. Битмас сабок, яхши сано ва ажойиб тарих хамиша у билан биргадир.
(Оиз ибн Абдуллох ал-Карнийнинг тожул-фавоид китобидан).
Аъзоларнинг осойишталиги юракни оромлантирувчи фазилатдир. Хар бир ўлжада иштирок этиш камол ва олийхимматлик белгисидир.
Мусулмон киши мартабасининг улуглиги ва даражасининг олийлиги жаннатда бўлади. Демак ушбу нарса унинг доимий матлаб –максадига айланмоги даркор.
Икки хислат: зикр ва фикр иймоннинг рухи ва уни алангалатувчи ёкилгисидир. Зохидлик охиратда фойда бермайдиган нарсани ташламок. Вараъ зарари кўркилган нарсадан воз кечмок. Эшитган нарсасининг хаммасини гапирмок кишига гунох тўгрисида кифоя.
Дейдиларки, кишига факат тилинг билан таълим берсанг у хеч вакт таълим олмайди. Чунки гап билан амал зарур. Ундан ташкари такрор кайтариш, давом этиш ва мулозамат шарт. Зеро аччик сўз ўрнашмоги кийин.
Кечаси-тунда вирд-вазифаси йўк толиби илм хам бўладими? Калбиннга хузур багишловчи ишни кил. Омма билан аралашсанг майда камчиликлардан кўзингни юм, ўзингни билмаганга ол.
Кишиларни ёки уларнинг кўринишларини ёхуд баъзи томонларини айблаб камситишдан узок бўл! узок бўл! Уларни факат яхшилик билан тилга ол.
Кўп гапирувчи киши харгиз имом-пешво бўла олмайди. Кўп сўзламок аёллар ва ёш болалар одати.
Кишилар билан динигга путур етказмаганлари холда аралаш. Тажрибали кишигина хакимдир. Кишилар билан викор-вазминлик яхши. Хазил-мутояба хотин билан .
(тожул-фавоид китобидан).
Илм ўрганинглар. Илм олгач амал килинглар. Илм олиб амал килмайдиган киши холига вой. Илм хакида шундай дейилган: «илмнинг офати, айби ва бадбахтлиги бўлади. Офати нисёндир, камчилик-айби ноахллар кошида ёйилиши, бадбахтлиги эса бундаги ёлгондир.
Абдуллох ибн Масъуд
Кишилар сени молинг ёки салтанатинг сабаб икром килаётган бўлсалар харгиз кувонма. Зеро ушбу иззатнин заволи шу иккисининг заволи биландир. Аммо дининг ёки адабинг сабаб хурмат килсалар кувон.
Ибн Мукаффаъ
Умар ибн Хаттоб розияллоху анху ёш болаларнинг олдидан ўтиб колди. Улар ичида Абдуллох ибн Зубайр хам бор эди. Шунда барча болалар кочиб кетишди. Умар унга деди: «нима учун дўстларинг билан бирга кочмадинг?» У : «Эй амирул мўъминийн, жиноят килмадимки сиздан кўрксам, йўл хам тор эмаски сизга йўл берсам» - деб жавоб берди.
Тилим богланиб, калбимга кулф уриладиган диёрдан юз ўгиргайман.
Абу Таммом
Аллохнинг шундай бандалари борки ботилни тарк этиб, уни ўлдирадилар. Хакни зикр этиб, уни тиргизадилар. Рагбатлантирилдилар, рагбат килдилар. Кўркитилдилар, кўркдилар. Хавфда бўлдилар. Хотиржам бўлмадилар. Кўркув уларни мухлисга айлантирди. Ўзлари учун бокий колажак нарса сабаб фонийни тарк этардилар.
Илмсиз ибодатда, фахмсиз илмда, тадаббурсиз кироатда яхшилик йўк.
Али ибн Абу Толиб.
Мен кишини на дунё амалида, на охират амалида машгул бўлмасдан, бекорчи холда кўрсам жуда ёмон кўраман.
Абдуллох ибн Масъуд.
Икки кулогинг ва огзингга бўлган муносабатда эхтиёт инсоф кил. Гапирмогингдан кўра тингламогинг кўп бўлиши лозимлиги учун хам сенга кулокни иккита, огизни эса битта килиб берилди.
Абуд Дардоъ.
Умар ибн Абдулазиз хокимлардан бирига шундай хат юборди: «Аммо баъд: Агар сени кишилар устида кодир бўлиб турганлигинг уларга зули килмокка ундаб колса дархол Аллохнинг сенга кудратини, улар олдига боришинг тугамогини, уларнинг сенга келиши бокийлигини эсла! Вас салом.
Киши доимо илм талабида бўлса олимдир. Агар илм олиб бўлдим деб ўйласа у жохилдир. Хабарлар чашмаси китобидан.
Мендан беш нарсани ёд олинглар. Агар сизлар туяларни миниб буларни изласанглар топишларингдан олдин туяларни холдан тойдириб, нимжон килиб бўласизлар:
Банда факат роббисидангина умид килсин. Банда факао гунохидан кўрксин. Жохил билмаганидан сўрамокдан уёлмасин. Олим билмаганидан сўралса «Аллох билгувчирок» демокдан ор килмасин.
Сабр иймондан бошнинг жасаддаги ўрнидадир. Сабри йўк кишининг иймони йўк.
Али ибн Абу Толиб
Хикмат шундай дейди: ким мени излаб тополмаса билган нарсасининг яхшисини килиб ёмонини ташласин. Ана шунда, гарчи мени танимасада мен у билан биргаман.
Илм амалга нидо килиб уни чакиради. Агар нидога жавоб бериб келса илм туради. Акс холда жўнаб кетади.
Саврий.
Ким ёлгон билан танилган бўлса ростгўйлиги жоиз бўлмади. Кимки ростгўйлик билан танилган бўлса гапига ишонилди. Ким гийбат, адоватни кўп килган бўлса, насихатига ишонилмади. Ким фужур, алдов билан танилган бўлса унга мухаббатда ишонилмади. Ким ўз кадридан юкорини даъво килган бўлса, кадри инкор этилди. Ўзгада ёмон кўринган феълни ўзингда чиройли санама.
Вахб ибн Мунаббих.
Хилмни илмга, афвни кудратга жамъ килинмогидан кўра гўзалрок икки нарса жамъ килинмади.
Умар ибн Абдулазиз.
Эй инсонлар, дунё имтихон диёри. Охират кароргохдир. Ўтаргохингиздан кароргохингиз учун фойдаланинг. Сирингиз махфий колмайдиган зот олидида пардангизни йиртманг. Сизлар дунёда турибсиз. Бирок, ундан бошкаси учун яратилдингиз.
Риёший
Улуг киши тўрт нарсадан ор килмайди: ўтирган жойидан отаси учун турмокдан. Мехмонига хизмат килмокдан.
Юзта кули бўлса хам отига ўзи карамокдан.
Илмидан олиш учун олимга хизмат килмокдан.
Абдуллох ибн Муборак шундай хикоя килади: Суфён Саврийга : «Эй Абу Абдуллох, Абу Ханифа гийбат килмокдан накадар узок-а! Бирон душманини гийбат килганини эшитмадим» - дедим. У: «Абу ханифа яхшиликлари устига уларни кетказадиган нарсани голиб килиб кўймокдан донорокдир» - деб жавоб берди.
Малол ва дангасаликдан ўзнгни узок тут. Зеро бу иккиси барча ёмонликнинг калидидир. Чунки дунгаса бўлсанг хак адо килмайсан.
Абу Жаъфар ал Бокир.
Казо хадиксирашдан кулади.
Ажал орзудан кулади.
Такдир тадбирдан кулади.
Кисмат жахду машаккатдан кулади.
Иброхим ибн Хумайс.
Зохид яна бир зохидга деди:
- Менга панду насихат килинг.
- Оллох сени нахий килган ўринда кўрмасин ва буюрган ўринда йўк кўрмасин.
- Яна зиёда панд беринг.
- Менда бошка зиёда йўк.
Ким ўз нафси билан машгул бўлса кишилардан фориг бўлади. Ким роббиси билан машгул бўлса кишилардан ва нафсидан фориг бўлади.
Абу Сулаймон ад Дороний.
Хунук гап тубан инсонларнинг куролидир. Банда дилига кибрдан бирор микдор кирган бўлса, албатта, шунча микдор ёки ундан кўпрок аклидан камайтирди.
Мухаммад ибн Али.
Абдулмалик ибн Марвон хузурига хорижийлардан бир кишини келтирилди. У катл килмокчи бўлди. Шунда Абдулмалик олдига хорижийнинг йиглаб турган гўдак бир ўглини киритилди. Буни кўриб хорижий Абдулмаликка : «Кўйинг юпатманг эй, Абдулмалик, чунки йигиси лунжини кенг, димогини соглом, овозини узун ва Оллохнинг тоатига рагбат килиб кўзидан ёш тўкай деганда кўзининг бўйинсунишига сабаб бўлади»- деди.
Абдулмалик унинг сўзидан таъсирланди ва ажабланиб унга: «Сенинг хозирги холинг бундай жавобдан сени машгул килиб кўймадими?»- деди.
У: «Мўмин кишини хакни айтишдан бирон нарса тўсмоги лозим эмас»- деб жавоб берди.
Абдулмалик уни камашга буюрди ва катлидан кечди.
Илм молдан яхши. Чунки илм сени кўриклайди. Молни эса сен кўриклайсан. Молни сарфлаш камайтиради. Илм сарфлаш билан кўпаяди. Ундан ташкари илм олимга хаётида тоат, ўлгандан сўнг чиройли хотира- сўз касб этади.
Али ибн Абу Толиб
Кавмнинг улуг саййиди сўралганда сахий, жахолат билан муомала килинганда халим, бирга яшовчисига итоатли, содик кишидир.
Умар ибн Хаттоб (розияллоху анху)
Молнинг ёмони ундан сарф килинмайдигани, дўстларнинг ёмони ёрдамни тарк этувчиси, хокимларнинг ёмони айбсиз киши ундан кўркувчиси, диёрларнинг ёмони хосилдорлик ва хотиржамлик бўлмаган юрт.
Дунёда факат икки кишининг биригагина яхшилик бор. Бири гунохо килиб кўйганда, дархор тавба билан унинг тадорукини килган. Иккинчиси яхшилик ишларда тезлашиб, шошилиб килиб юрган кишидир. Такво билан бўлаётган амал кам бўлмайди. Кабул бўлаётган амал нечук кам бўлсин.
Али ибн Абу Толиб (розияллоху анху)
Эй, инсонлар, урушга киришингиздан олдин амали солих бўлсин. Сизлар амаллларингиз билангина жанг кила олурсиз.
Абу -д-Дардо (розияллоху анху)
Ўлимга ташна бўл, сенга хаёт берилур.
Абу Бакр (розияллоху анху)
Кимки шахватни тарк килишда содик бўлса, Аллох унинг калбидан у шахватни кетказади. Аллох, унинг ризоси учун тарк килинган шахват сабаб бир калбни азоблашдан буюк ва покдир. Абу Сулаймон Дороний
Хаётингдан беш нарса сенинг фойданг учун: Аллохга тоат, маърифат талаби, эзгулик ёймок, кариндош ва дўстларга яхшилик килмок, жисмингдан озорни даф килмок. Булардан бошкаси сенинг зараринг учундир.
Мустафо Сибоъий
Бахилдан сўрама. Чунки бермаса ёмон кўриб коласан. Агар берса сени ёмон кўриб колади.
Кимки шахватини оёги остига кўйса, шайтон унинг соясидан кўркади. Кимнинг илми хавосига голиб бўлса, ана ўша комил олим, мутлак голиб.
Вахб ибн Мунаббих
Бир чакимчи Искандарга бир кишини чакди. Шунда Искандар: «Унинг хакида айтган гапларингни кабул килишимни яхши кўрасанми, шу шарт биланки сен хакингда унинг гапини хам кабул килсам?» - деди. У : «Йўк» - деб жавоб килди.
Искандар: «Ёмонликдан тийил, сендан хам ёмонлик тийилади» - деди.
Кишиларнинг энг холи аянчлиси кўп маърифатга эга, олийхимматли бирок кудрати оз кишидир
Уламолар билан ўтирсанг гапиришдан кўра тинглашга харисрок бўл.
Менга Аллохдан бошка ёрдамчи тополмаган инсонга зулм килишдан хаё киламан.
Муовия (розияллоху анху)
Киши уч хислатга эга бўлмагунча олим бўла олмайди: Ўзидан илмда паст инсонни хакир санамайди. Ўзидан юкори инсонга хасад килмайди. Илмига хак олмайди.
Илми билан ким пешволикни истаса, жуда кўп илмдан курук колади.
Суфён Саврий
Доно олим кишиларни илмига хомушлиги ва вакор-вазминлиги билан чакиради. Эси пас олим вайсакилиги билан кишиларни илмидан хайдайди.
Лукмон
Олим кишига таълим берса кўпол бўлмаслиги, таълим берилса ор килмаслиги яхшидир.
Суфён ибн Уяйна
Газабнинг иззат-галабасидан узок бўл. Чунки, у узр изхор килмок хорлигига элтгувчидир.
Хакимлардан бири
Молик ибн Дийнор айтади: «Тавротда ушбуни ўкидим: олим илмига амал килмаса мавъизаси диллардан - ёмгир катралари силлик тошдан тойгандек тойиб кетади».
Одамийлик – ошкор холда килишдан хаё киладиган нарсангни пинхонда килмаслигингдир.
Мухаммад ибн Имрон Таймий
Бир кишини сенинг хаккингда сенда йўк яхшиликни айтаётганини эшитсанг, сенинг хаккингда сенда йўк ёмонликни айтмогидан хотиржам бўлма.
Вахб ибн Мунббих
Яхши хулк кўп ёмонликларни бекитади, худди ёмон хулк кўп яхшиликларни бекитганидек.
Мустафо Сибоъий
Подшохларнинг энг сиёсатдони халкнинг юрагини кўлга олиб, уларнинг таналарини хукмига бўйинсундирганидир.
Форс хакими
Присоединяйтесь — мы покажем вам много интересного
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев