Алда качан айткан созго ынабай,

Арман ойго салдын мени, ынак ай.
Эзгим келет кара ташты жаш менен,
Сен кыйнаган журогумо чыдабай.
Откур конул толкундатып тилегин,
Созот экен сендей гулго билегин.
Так озундой бир адамдын баласын,
Отко салып, куйдурбочу журогун.
Корбой калсам коксоп-коксоп ойлоном,
Уктап жатсам тушто коруп ойгоном.
Жаратканга мен ыраазы эмесмин,
Мени сага журок кылып койбогон.
Же жароокер кумон коюп журомбу?
Куткон мезгил алда качан тугонду.
Кокус менден кетип калса чекилик,
Суранамын, кечирип кой куноомду.