===ПОСБОНИ ОСТОН=== Манам

бе ту чу сайди тирхӯрда,
Агарчи метапам, зӯру тавонам
нест. Маро ишқи ту шоир кард
охир, Чунон ишқе, кимислаш
дар ҷаҳон нест! Худоро,
хаставу дилгирам охир, Зи
кори бебарори роҳпойӣ.
Нигоҳам посбони остон аст,
Ки бошад ногаҳон дарро
кушоӣ. Ду-се беғам тасалло
медиҳандам, Ки: «дар олам
магар одам надидӣ, Варо аз
ёди худ бигзору бигзар, Чаро
биншастаӣ дар ноумедӣ?!...»
Кулоҳи сар гарам мебудӣ,
шояд, Дигар мекардамат ҳар
рӯз даҳ бор. Ту ки ҷони манӣ,
ҷони азизӣ, Чӣ сон гӯям: маро
осуда бигзор?! Фирорӣ аз
ҳама, безор аз худ, Туро ман
ёд кардам, ёд кардам. Ба
кунҷи хона шабҳои фироқат,
Ғаматро хӯрдаву дил шод
кардам. Миёни талхиву
ширини умр, Диле дорам,
диламро дилбарӣ кун. Дар ин
пасту баланди ҷодаи умр,
Сарат гардам, сарамро
сарварӣ кун!