Стихи о любви - Romantic - Collection

ქარიან წვიმაში ჩაფლული, მზე,რომ ყოფილა ჩუმად. ყაყაჩო უწყლოდ წკნებოდა წვიმის წვეთები,ჩუმად ქრებოდა. ყაყაჩო წლები ემატებოდა, და სილამაზეც სადღაც ქრებოდა. იდგა ყაყაჩო ჩუმად ეულად, წვიმის წვეთებს კვლავ ნატრულობდა. მაგრამ იმედი უკვალოდ ქრებოდა. იდგა უჩუმრად ხმას არ იღებდა, ყაყაჩოს გული ისევ ჭკნებოდა. ყაყაჩომ ბოლოს დალია სული. ქარმა წაიღო მისი ოცნება, მას არ აუხდა ერტი ოცნება, ის არ ყოფილა შეყვარებული.

საქართველოში,ლამაზი მთები მზე,რომ დაჰყურებს თავზე, საქართველოში,ლამაზი შვლები, რქები უდგებათ ყალყზე. საქართველოში,ლამაზი ქედი წყარო ჩუხჩუხებს მასზე, ლამაზო მხარე,ტურფა მშვენება ჩვენ,რომ დავდივართ მასზე. მიყვარხარ ძლიერ ჩემო სამშობლო მზე,რომ დაგნათებს თავზე, ქართველი ხალხი,სულ აქ ბრძოლობდა და იღვრებოდა სისიხლი, ამ მთაზე. ქართველი ერი ისევ ნავარდობს, არ გაყინულა სისხლი, ამ მხარეს, ძალა,ხომ ერთად ყოფნაში მოდის, ძლიერი სული მტრის წინააღმდეგ. მხარეს ამშვენებს ლამაზი,ტურფა წმინდა ჯვარი და ხმალი ლაჟვარდებს, დიდება შენ და სამშობლო ტკბილო, უფალი ლოცავს ამ ერთგულ მხარეს.

დახეტიალობს,ქუჩებში დაქრის, ბანცალ–ბანცალით ბილიკზე დადის, თავს მარტოსულად გრძნობს და თან იცის, შიმშილი ტანჯავს და ვეღარ დაიცდის. წავა კიბის ქვეშ, თავს რით გაირთობს, აიღებს ფუნჯებს და ხატვაც დაიწყო, ხატავს შედევრებს,ფიქრებში მიდის, ფუნჯები ფურცელზე ,სულ სწრაფად მიჰქრის. კმაყოფილია,იცის კარგია, ცვლის ერთ პატარა,არყის ჭიქაზე, უცებ გადაჰკრავს და ისევ ტირის, შიმშილი ტანჯავს თბილისის ქუჩაზე. მარტოსულია,კიბის ქვეშ ხატავს, მისთვის შავი,ცხოვრების ფერია, ტკივილი სულს ისე შეუბღალავს ,რომ მისთვის ცხოვრება, არყისფერია. წავა ამქვეყნად,სულ მარტოსულად, წავა და ტოვებს ბრწყინვალე ნახატს, ხალხი ფხიზლდება და შემდეგ ნანობენ, პატივისცემით,ნიკო ფიროსმანს!

თურმე სიყვარული ოცნების ხესა ჰგავს, გულში აქვს გადგმული ფესვი, თავიდან ყველა პატარა ნერგსა რგავს, მის დასაცავად ქარიშხლებს ებრძვის, გულით კვებავს და გულითვე ათბობს სანამ გარშემო ყველაფერს ათოვს. ხე როცა მოიკრეფს ძალას, როცა შემოიხვევს სხივებს, მწვანე აბრეშუმის კაბას დააყრის ყვავილის მძივებს- მაშინ გრძნობ გაზაფხულს, სითბოს და სიყვარულიც მზის გვირგვინს ითხოვს. მაგრამ ყვავილობის ხანაც მიილევა, თავისი დრო აქვს ყველაფერს რადგან, ყვავილი ცვივა, ნაყოპი რჩება და სიყვარულსჰი მწიფობა დადგა. მერე შემოდგომის მოდის ფოთოლცვენა და შიშველ სიყვარულს სცივა, ყვითელი ფოთოლი დროდადრო ფრიალით, თითო იმედივით, ცრემლებად სცვივა... და უნდა გაათბო ისევ, უნდა გამოკვებო გულით, თუ გინდა აპრილის მზის

▂▅▆▅▄ 　　　▃██▀◢◤▀▅▂ 　◢██████◣ ▄███ 　▍　　　▼◣ 　████████████　▎　　　 ▂　◥◣ ▐████████■▀▀▉┃　　　█▌■ ▎ 　◥■██■▀█◤　◢〓　 ┃　　 ▆▋ █▐▬▅█▆ 　　　　　 　　 ▎　 ▐▄　　　　 　 ▀◢▀ 　　▀█◤ 　 　 　 　 　　 ◥◣　　█▅▂　　　　　　　　　┃ 　　 　 　 　 　　 ◥▂　 ▓█▅▂　　　　▂◢◤ 　　 　 　 　 　 ▂▅▆▆◣ ▀▓█▀ ◢▆▅▄▂ 　 　 　 　 ▂▅█■▀██▇▅▆▇██▀■██▇◣ 　　 　 　▅██▀　　　███■■■▇◣ 　◥██▋ 　　　　 ███◣▂ 　　▐▀▓▓▓▓▓▓▓◥▍▀■▌ 　　　　　▀█◤ ▍ ◥◣▐▓▓▓▓▀▓▓▓▀▓▍　◥▎▂ 　　　▂◢〓▍　▎◥◣　▐▓▓▓▎▐▓▓▎▐▓▍　┃ ▎ 　　▐◣▄━▎ 　◥◣　◢▓▓▓▓▓▓▓▓▓▎▂◢▀ 　　　◥▂　 ◥　　▂◢▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▋ 　　　　　▀◥◣▀▐▓▇▅▓▓▓▓▓▓▓▓▓▍ 　　　　　　　　　　◥██▲▓▀〓▓▓▓〓▀ 　 ▂◢━◣▂ 　　　　◢███◤　 　 ▀▓▅▌ ◢▀〓◣▂░::::◥◣ 　◢███◤　 　 　◢██◤ ▍░:::: ▀◥◣░::::◥▅███◤　 　　 ◢██◤ ▐::::░░::::◥◣◥◣　◥▎▀▉　　▃◤▆██◤▂▃▬▂ 　◥▂░░:::: ◥▲::::░░▎ ◢::::░▀■░▍::::░░::::◥◣ 　 　◥▂░░::◥◣▲░::::▍▍░░░░::::░░░░░:::::▍ 　　　　 ▀◣▂◢◤▼◣░▎▐: