نه من بيهوده گرد کوچه و بازار می گردم
مذاق عاشقی دارم پی ديدار ميگردم
خدايا رحم کن بر من پريشان وار می گردم
خطا کارم گناهکارم به حال زار می گردم
شراب شوق می نوشم به گرد يار می گرد
سخن مستانه می گويم ولی هوشيار می گردم
گهی خندم گهی گريم گهی افتم گهی خيزم
مسيحا در دلم پيدا و من بيمار می گردم
بیا جانا عنایت کن تو مولانای رومی را
غلام شمس تبریزم قلندروار می گردم
Марде Қуръон мехонд аммо муҳтавои онро намефаҳмид. Писараш ба у гуфт: Чи фоида аз Қуръон хондан, ки маънии онро намефаҳмед? Падар гуфт: Писарам, сабаде гир ва аз дарё бароям об биёвар. Писар дар ҷавоб гуфт: Ҳеҷ мумкин нест, ки бо сабад об оварда тавонам. Падар гуфт: Имтиҳон кун писарам. Писар сабадеро, ки дар он ангишт мегузоштанд бардошт ва ба дарё расид. Сабадро дар об зад ва бо сурат ба суи падараш давид вале ҳама об аз сабад рехт ва қатри обе дар он боқи намонд. Пас ба падараш гуфт, ки ҳеҷ фоидае дар ин кор нест. Падараш гуфт: Дубора имтиҳон кун писарам. Писар бори дуввум низ кушиш кард аммо об ба назди падараш намерасид. Бори сеюм ва чорум низ кушиш кард ва хаста ба назди падар омаду гу