Қиссае, ки қалбҳоро ба ларза меорад.

КУДАКЕ дар шуъбаи ҷарроҳи ҷон ба
ҷонофарин таслим мекард ва яке аз
ҷарроҳон ба гуши кудак наздик шуда
хоҳиш кард: - БАЧАҶОН калимаи Шаҳодат
бихон ҷаннати мешави! Бача сарашро
ҷунбонид аммо калимаро ба забон
наёвард... Ҷарроҳ боз дуюмбора сахттар
бо оҳанги танбеҳ такрор намуд: -Бачам
суханамро рад накун калимаро бигу!
Сухани охирони касе "ЛО ИЛОҲА
ИЛАЛЛОҲ"бошад ба у дузах ҳаром
мегардад, калимаро бигу. Кудак хела аз
ҳол рафта буд ва чашмонаш оҳиста
маҳкам мешуданд дар ҳолати ҷондиҳи буд
ва боз сарашро ҷумбонид аммо калимаро
боз ҳам ба забон наёвард... Дар ин вақт
ҷарроҳ сеюмбора аз кудак илтимоси
калима гуфтан кард: - Ҷону ҷигарам боши
бачаҷон калима ба забон ор яке дузахи
нагарди бигу "ЛО ИЛОҲА ИЛАЛЛОҲ" Кудак
тамоми ҳастияшро ҷамъ намуда калимаро
гуфт."ЛО ИЛОҲА ИЛАЛЛОҲУ
МУҲАММАДУР РАСУЛЛОҲ" пас аз ин
кудак ҷон супорид. Калима гуфтани
ҷигарбандашро модараш шунида
фарёдзанон гиря кард. Ҷарроҳ аз модари
кудак пурсид. Барои чи фарзандатон
вақти ду маротиба муроҷиат карданам
калимаро ба забон наёҳвард? МОДАРИ
кудак бо ашкони шаш қатор ҷавоб дод: -
ФАРЗАНДИ ман бе забон буд сухан гуфта
наметавонист..