Կարգին Էջ

Մի ուսուցիչ մտնում է լսարան, սեղանին է դնում մի անոթ ու ասում, որ սա մեր կյանքն է: Ապա վերցնում է խճաքարեր ու լցնում այդ անոթի մեջ։ Այն ի վերջո լցվում է: Ուսուցիչը հարցնում է աշակերտներին, թե արդյոք կարո՞ղ է նորից որևէ բան լցնել անոթի մեջ։ Աշակերտները պատասխանում են, թե այլևս տեղ չկա, չի կարող բան ավելացնել: Ուսուցիչը վերցնում է մանր հատիկներով ավազ ու լցնում այդ անոթի մեջ, որոնք, սողոսկելով խճաքարերի արանքով, ի վերջո լցնում են անոթը։ Նա նորից նույն հարցն է տալիս աշակերտներին: Նրանք նույն պատասխանն են տալիս` ասելով, որ այլևս ոչինչ չի կարող լցնել անոթի մեջ: Ուսուցիչը մի բաժակ ջուր է վերցնում ու լցնում է անոթի մեջ, որը վերջապես լցվում է։ Ապա աշակերտներին ասում է. -Եթե ու