ЖАННАТДАГИ ХУРЛАР хакида.

---------------------
Ҳурлар – гўзал ва шаҳло кўздирларки, уларга (жаннат аҳлидан) илгари на бир инс ва на бир жин тегингандир (Раҳмон: 56; 74).
Аллоҳ таоло уларни: «Гўё улар ёқут ва маржондирлар» дея таърифлади.
Куйлашларини кўриш ва тинглаш нақадар ёқимли!!
Сизга ҳамроз ва ҳамётоқ бўлса, ундай суҳбат ва лаззат бошқа ерда йўқ!!
Ундан бўса олсангиз, унинг ҳароратини ҳеч қаердан топа олмайсиз!! Бу бўсанинг лаззати ва тоти дунёда йўқ!!
Агар уни қучоқласангиз, унинг лаззатига бас келадиган нарса бу дунёда йўқ!!
Агар у билан суҳбатлашсангиз, суҳбатнинг тугашини хоҳламайсиз!!
Эрининг юзига қараб табассум қилса кулгу ва табассумидан жаннат порлаб кетадиган хотин ҳақида нима дейсиз?!!
У бир қасрдан иккинчисига кўчса: «Қуёш ўз фалакининг буржида кўчиб юрибди», дейсиз!!
Аллоҳ таоло уларни «Ҳур айн» деб номлади...
«Ҳур» - «ҳавроъ» сўзининг кўплик шакли бўлиб, гўзал, оппоқ ва қаро кўз қиз, демакдир.
Унинг кўзлари... Шаҳло кўзлар... Уларнинг чиройига эркаклар маҳлиёдир...
Терисининг юпқалиги ва рангининг шаффофлиги кўзларни қамаштиради...
Болдирлари кийимлари остидан кўриниб туради... Унинг юзига қараганлар тиниқлигидан унда ўз аксини кўради. Чунки унинг ранглари ёқутнинг тиниқлиги ва маржоннинг оқлигидадир...
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтдилар: «Агар жаннатдаги хотинлардан бири ерга нигоҳ ташласа, чор атрофни ёритган ва хушбўй ҳидга тўлдирган бўлар эди. Улардан бирининг бошидаги рўмоли дунё ва дунёдаги барча нарсадан кўра яхшироқдир»...
Ла илаҳа иллаллоҳ! Ла илаҳа иллаллоҳ! Агар рўмоли шунчалар бўлса, рўмолни ўраган нозанин қандай экан?!!..
Аллоҳ таоло айтди: «Дарвоқеъ Биз уларни (оҳу кўз ҳурларни) дафъатан пайдо қилдик (яъни улар онадан туғилмадилар, балки Аллоҳнинг қудрати билан дафъатан пайдо бўлдилар). Сўнг уларни ўнг томон эгалари учун (ёшда ҳам, ҳусну жамол ва қадду қоматда ҳам) бири-бирига тенг, эҳтиросли бокира қизлар қилиб қўйдик» (Воқеа: 35 – 38);
«Бас, (эй инсонлар ва жинлар), Роббингизнинг қайси неъматларини ёлғон дея оласизлар?! У (жаннат)ларда хушхулқ ва гўзал юзли (аёл)лар бордир. Бас, (эй инсонлар ва жинлар), Роббингизнинг қайси неъматларини ёлғон дея оласизлар?! (Улар) чодирларда асралган ҳурлардир. Бас, (эй инсонлар ва жинлар), Роббингизнинг қайси неъматларини ёлғон дея оласизлар?! Уларга (жаннат аҳлидан) илгари на бир инс ва на бир жин тегингандир. Бас, (эй инсонлар ва жинлар), Роббингизнинг қайси неъматларини ёлғон дея оласизлар?!» (Раҳмон: 69 – 75).
Собитдан ривоят қилинади: «Отам тунлари Аллоҳга ибодат билан машғул бўлган кишилардан бири эди. У шундай дер эди: «Кечаларнинг бирида тушимда дунё хотинларига ўхшамаган бир хотинни кўрдим ва унга: - Эй Аллоҳнинг чўриси, кимсан? - дедим.
У: - Мен жаннат ҳурларидан бир ҳурман - деди.
- Менга турмушга чиқмайсанми? - дедим.
- Мени Ҳожамдан сўраб, маҳримни бер! - деди.
- Маҳринг нима? - дедим.
- Узун таҳажжуд намозлари ўқиш ва кечаларни бедор ўтказиш - деди.
Эй ғафлат уйқусига чўмганлар, бу сўзларни эшитинглар!!
Эй жаннатий ҳурларга совчи қўйган,
Уларга етишмоқни дилга туккан!
Ўрнингдан тур, асло бўлма эринчоқ,
Нафсинг ила кураш олиб бор ҳар чоқ!
Маҳри учун тунлари бўлгин бедор,
Ҳам кундузлар рўзалар тутгин бисёр.
Юришларин кўрсанг эди мастона,
Кўксидаги қўш анори фаттона.
Кириб келса бир тўп тенгдошлар ичра,
Қимматбаҳо жавоҳир-тошлар ичра.
Бу дунёда кўрганинг гул-чечаклар,
Гўёки асли йўқ, хаёл чўпчаклар...
Омир ибн Абдулвоҳид айтди: «Менга айтишларича, Жаннат аҳлидан бўлган эркак бир жойда етмиш йил қолиб кетади. Сўнгра нигоҳ ташласа, ўзи билан бирга бўлган хотинлардан кўра нозанин ва уни: «Эй Аллоҳ танлагани! Бизнинг сен билан бирга бўлиш пайтимиз келмадими?!», деб чақираётган бир хотинга кўзи тушади. У: «Эй Аллоҳнинг чўриси, сен кимсан?!», деб сўрайди. У: «Аллоҳ таолонинг: «Ҳузуримизда зиёдаси ҳам бор», деб айтгани мен бўламан», деб жавоб беради.
У бу хотин билан етмиш йил бирга бўлади. Сўнгра (атрофга) бир нигоҳ ташласа, кўзи ўзи билан бирга бўлган хотиндан ҳам чиройли бўлган ва: «Эй, Аллоҳнинг дўсти! Бизнинг сен билан бирга бўлиш пайтимиз келмадими?!», деб чақираётган бир хотинга кўзи тушади. У: «Эй Аллоҳнинг чўриси, сен кимсан?!», деб сўрайди. У: «Мен Аллоҳ таоло: «Бас уларнинг қилиб ўтган амалларига мукофот қилиб улар учун беркитиб қўйилган кўзлар қувончини (яъни охират неъматларини) бирон жон билмас» деганиман», деб жавоб беради.
Сиз Ёсин сурасида баён қилинган жаннат аҳлининг тавифларини эшитганмисиз?! «Шак-шубҳасиз жаннат эгалари бу Кунда ўзлари истаган (орзу қилган) иш(лари) билан шод-хуррам бўлгувчидирлар. Улар ўз жуфтлари билан бирга барча соя-салқин жойлардаги сўриларда ястаниб ўтирадилар. Улар учун у жойда (ҳар турли) мева-чева мавжуддир ва улар учун чорлаган – истаган нарсалари ҳозирдир. (Уларга) Меҳрибон Роббилари томонидан салом айтилар» (Ёсин: 55 – 58).
Муфассирлар «ўзлари истаган (орзу қилган) иш(лари) билан шод-хуррам бўлгувчидирлар» оятини: «Бокиралигини кетказиш билан шод-хуррам бўладилар» дея тафсир қилдилар. Чунки, ҳар бир қовушишдан сўнг яна бокирага айланаверади!!...
Бир одам Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан: «Жаннатда хотинларимиз билан қовуша оламизми?», деб сўради. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бунга жавобан: «Бир эркак бир кунда юзта бокира қиз билан қовушади. Жаннатдаги мақомларга қараб аёллар сони фарқли бўлаверади», дедилар.
Сиз бундан ҳайратга тушманг... Чунки жаннатда бир эркакка юз эркак қуввати берилади!!
Хўш, ҳурнинг маҳрини бердингизми?!!
Ҳурнинг бадалини тўладингизми?!!
Молик ибн Динор айтди: «Мен ҳар кеча Қуръондан бир неча ҳизб ўқиш одатим бор эди. Бир кеча ухлаб қолибман. Тушимга гўзал бир нозанин кирибди. Унинг қўлида қоғоз бор эди. У менга: «Ўқишни биласанми?», деди. Мен: «Ҳа», дедим. Менга қоғозни узатди. Унда шу сатрлар ёзилган эди:
«Уйқудасан, бироқ мўл-кўл орзулар,
Умидингда доим жаннатий ҳурлар.
У ерда ўлим йўқ, мангудир ҳаёт,
Ҳурларга тўладир чодирлар, ҳайҳот!
Уйқудан уйғонгин, эй ғофил, шу он
Афзалдир уйқудан намоз-ла Қуръон!»
Сўзларнинг пурмаъноси – Аллоҳнинг каломидир: «Албатта тақводор зотлар (У Кунда) осойишта жойда, боғлар ва чашмалар устида бўладилар. Улар бир-бирларига рўбарў бўлган ҳолларида ипак-шойидан либослар кийиб (ўлтирурлар). Мана шундай! Яна Биз уларга оҳукўз ҳурларни жуфти ҳалол қилиб қўйгандирмиз. Улар у жойда тинч-хотиржам бўлган ҳолларида (хизматкорлардан) барча мева-чевани чақирадилар. Улар (жаннатда) биринчи ўлимдан (яъни ҳаёти дунёдан кўз юмганларидан) бошқа ўлимни тотмаслар. (Аллоҳ) уларни жаҳаннам азобидан сақлагандир. (Бу) Роббингиз томонидан бўлган фазлу марҳаматдир. Мана шу улуғ бахтдир. Бас, (эй Муҳаммад), дарҳақиқат, шояд улар эслатма-ибрат олсалар, деб Биз (бу Куръонни) сизнинг тилингиз билан осон-енгил қилиб бердик. (Лекин улар Қуръон панд-насиҳатларини қабул қилмадилар). Бас, энди сиз (уларнинг ҳоллари не кечишига) кўз тутинг! Улар ҳам албатта (сизнинг ҳалокатингизга) кўз тутгувчидирлар» (Духон: 50 – 59).
Сиз уларнинг ажиб оҳангдаги куй-қўшиқларини тинглайсиз... Бу куй-қўшиқларнинг оҳанги ақлларни асир этади...
Улар мудом: «Бизлар мангумиз, йўқ бўлмаймиз! Мулойиммиз, қўпол бўлмаймиз! Розимиз, ғазаб қилмаймиз!», дея такрорлаб турадилар...
Муҳтарама сингилжон, ушбу сўзларга қулоқ беринг!
Аллоҳ таоло етти қат осмон устидан поклиги ва иффатли эканини баён қилган Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг севимли жуфти ҳалоллари Оиша розияллоҳу анҳо айтдилар: «Ҳури айнлар ундай десалар, дунёдаги мўъминалар: «Биз намоз ўқидик, сиз ўқимадингиз! Биз рўза тутдик, сиз тутмадингиз! Биз таҳорат қилдик, сиз қилмадингиз! Биз садақа бердик, сиз бермадингиз!», деб жавоб берадилар-да, ҳури айнларга ғолиб келадилар.»
Синглим, сиз Аллоҳ ҳузурида ҳури айндан кўра мукаррамасиз!! Сиз ундан кўра гўзалсиз!!