Жаннат башорати..!
~ Ҳиндистонда бир ЖОҲИЛА аёл* бор эди... Ўлаётган пайти ҳеч ким тушунмайдиган тилда* ҲАДЕБ бир нарсалар деяверибди. Уйдагилари унинг гапларига тушунмай МАВЛАВИЙ деган бир олимни бошлаб келибдилар. Умрида АРАБ ТИЛИда гапирмаган, ҳатто НАМОЗ ўқимаган* бу аёл, соф араб тилида «Мана бу ИККИ ОДАМ менга <<ЖАННАТ>>га киринг! » деяптилар дермиш. Мавлавий аёлнинг гапидан ҲАЙРАТга тушиб, уйидагиларига дебди:
— Бу аёл ЖАННАТнинг** башоратини беряпти. Жаннатга кетяпман деяпти. Бунинг қандай АМАЛИ бор эди?~
— Бу аёл ғирт БЕАМАЛ* эди. Беамаллиги тугул бадамал эди. ЯРАМАС ишларни* қилиб ўтган эди.
— Йўқ, яхшилаб ўйланглар. Бунинг ҲУДО*га ёққан бир <<ЯҲШИ АМАЛИ>> бўлганки, ЖАННАТ башо