Men iqror bo'lganman g'ofilligimga
Islom kelgunicha johilligimga
Bilmay qaysi joyga dohilligimga
Bu kun ko'ring qanday yurorim manim.
Ko'nglimga bir narsa ovunchoq, panoh.
Qilgan bo'lsam hamki sanoqsiz gunoh,
YO'Q ERUR ALLOHDAN BOSHQA BIR ILOH!
Qanday ham yaxshidir shiorim manim...
Kop qiynama uzingniyo ikki ot orasida,
Saqlabon koz yoshlaring kozlaring qorasida
Bir gulxanda ishq yonib birida kuyar kongil
Mehr quyganim qolib sevgingni soyasida,
Mehr qolur to abad sevgi otginchi havas,
Kimdir yetar qadriga kimdir toptar misli has,
Bir gulxanda ishq yonib birida gina garaz,
Mehr quyganing qolib koz yoshing donasida,
Tangrimdan tilab seni oshanda kech topgandim
Mehrimni berib uzim bagrimga ot yoqqandim
Gar oy desam oy misoli quyosh nurin topgandim
Mehr quyganim qolib sevgimning soyasida
Mehr quyganib qolib sochlaring tolasida
Bizga koz yosh sovgami kimlar uchun yor halak,
Boshga tushgan savdoni aytgin gul yuzli malak,
Ey mavlonbek qalbingdan mehr ketdi be darak,
Mehr quy
Notiq dedi:
«Taqdir shul,
Bu jahoniy iroda.
Tillar yo’qolur butkul,
Bir til qolur dunyoda».
«Ey voiz, pastga tushgin,
Bu gap chiqdi qaerdan!»
Navoiy bilan Pushkin
Turib keldi qabrdan.
Kim darg’azab,
Kim hayron,
Chiqib keldilar qator:
Dante, Shiller va Bayron,
Firdavsiy, Bal`zak, Tagor.
«Va’zingni qo’y, birodar,
Sen aytganing bo’lmaydi».
Barcha dedi barobar:
«Ona tilim o’lmaydi».
— Hey, bu qanday aqida! —
Qo’lida tabarruk jom,
Go’zal forsiy haqida
Ruboiy aytdi Xayyom.
Ehtirosli, otashdil
Beranje so’rdi nolon:
— Nahotki, farangi til
Yo’qolgusi bir zamon!
Neruda, Lorka turdi
Servantesning yoniga:
— Kim qasd etib tig’ urdi
Ona tilim joniga!
Fuzuliy yondi:
— Ozar
Tili guldek so’lmaydi.
Bar