სიზმარში გნახე, გუშინდელ ღამეს,
შენ შემეკითხე, ნეტავ ვინა ხარ?
სიზმრიდან ცხადში გადმოვაბიჯე,
და გეუბნები მე შენ მიყვარხარ.
ბედნიერება რა არის ნეტავ?
ცისკრის ნათება? მზის ელვარება?
ბედნიერება ის არის ალბათ,
უყვარდე იმას, ვინც გენატრება.
ნახე გაწვიმდა, ტირის ბუნება,
ნახე სისველე იგრძნო ტუჩებმა,
ხედავ ატირდა, ჩემი თვალები,
და იცი რატომ? შენ მენატრები.
ჩემთვის გაჩენილხარ,და ვიცი ვინცა ხარ,
ჩემი ოცნება ხარ, სიცოცხლეს ვფიცავ,
გულის სიღრმეში, ოცნებით გინახავ,
ღმერთია მოწამე, რომ ძლიერ მიყვარხარ
მინდა მოგეფერო, თბილი ხელებით,
გული გაგითბო, ლამაზი სიტყვებით,
ყოველ დღიური, ფიქრის ღმერთი ხარ,
და მონატრების, ცრემლის წვეთი ხარ..
გული მკაცრდება... გული ჟანგდება... გული ქვავდება...
როცა არ გჯერა აღარავის და აღარაფრის... იცით რა ხდება? სული სულს ღაფავს... სული კვნესის... თეთრი შავდება... როცა ვერ ხედავ გამოსავალს... იცით რა ხდება? გონი შტერდება.. გონი შფოთავს და ავად ხდება...
როდესაც შველას სხვისგან ელი იცით რა ხდება? გაცრუებული იმედები თავს გადაგხდება...
უიმედობა თუ შეგიპყრობს იცით რა ხდება? ყველა ოცნება...ქარს გაჰყვება... ჩაიფარცხება...
გამოსავალი? ჭეშმარიტი... ერთადერთია... გამოსავალი ღმერთშია და ღმერთი ჩვენშია...
შენზე მონატრებით დავიღალე!
შენზე ოცნებები დამჩვევია!
შენ რომ სიყვარული შემასწავლე!
დღესაც ისევ ჩემი მაშველია!
მინდა სიხარულით მოგეფერო!
გული გაგიმხნევო ამ ალერსით!
მე რომ გამიჭირდა დაბრუნება!
მსურს რომ მოგეფერო ჩემი ლექსით?
მხოლოდ ერთი უნდა მაპატიო!
თუ კი ვერ შევძელი დახმარება!
შენ რომ სიყვარულით მიპასუხებ
ეჭვი არასოდეს მეპარება.
როცა გულის ნაცვლად დიდი ქვის ლოდია და სუყველაფერი თითქმის იოლია როცა დარწმუნდები მწარედ გატყუებენ მაშინ გაუჩნდება ბედსაც ირონია. როცა დაგროვილი ბოღმა მოგაწვება ნერვებზე თამაში ამ დროს იოლია და ცრუ იმედები ესეც რომ გაქრება მაშინ გაუჩნდება ბედსაც ირონია. როცა ქვეყანაზე არავინ არ გიყვარს მაშინ ეს ცხოვრება სულ მთლად იოლია და თუ სიყვარულს ფეხქვეშ გითელავენ სწორედ ამას ქვია ბედის ირონია!!!
მე ყველა ქალში შენს თვალებს ვხედავ მე ყველა ქალში შენს ტუჩებს ვკოცნი... მიყვარხარ ისე, რომ იქცე მზედაც შევისხამ ფრთებს და ზეციდან მოგხსნი. თუ ქალი მიყვარს, ეს ქალი შენ ხარ! მიყვარხარ სხვაზე არ გაცვლის ნიჭით, თუ ვცოდავ, ისევ გღალატობ შენთან და ზოგჯერ ასე ღალატიც მიჭირს. შეძრული სულით, შიშველი ვნებით, გელტვი და მარად სურვილად მექეც, შენ ერთი მწამხარ განგების ვნებით და ალბათ შენი ბრალია ეგეც. მეღვრები სულში ოცნების წვიმად, გავახელ თვალს და შენ გხედავ ამ დროს. მე ბრმა ვარ სხვათა მშვენების მიმართ, მე მხოლოდ შენი მშვენება მათრობს. მე ყველა ქალში შენს სახეს ვხედავ, და ყველა ქალთან შენს ტუჩებს ვკოცნი... მიყვარხარ ისე რომ იქცე მზედაც, შევისხამ ფრთებს და ზეციდან მოგხსნი!!!
თუ გაგითენდა დილა უჩემოდ, ეგ გათენება ჩემთვის ღამეა, წარსულზე ფიქრებს არ დაუჯერო, მუდამ მტკივნეულსა და შხამიანს. ნუ გაიხსენებ ოდესღაც როგორ ვიძირებოდით გრძნობის მორევში, ო, გთხოვ სიყვარულს,-გაუშლელ კოკორს გაშლა აცადე, ნუ კრეფ, მოეშვი. ჩვენი გულწრფელი ჩახუტებიდან ისმოდა ფეთქვა ჩვენი გულების, ახლა კი,ოხრავს, ვაკვირდები და მ ეც ჩუმი ოხვრით ვეხმაურები. თუ გაგითენდა დილა უჩემოდ, ეგ გათენება ჩემთვის ღამეა, წარსულზე ფიქრებს არ დაუჯერო, მუდამ მტკივნეულსა და შხამიანს.
რაღა დავწერო? რაღა შევქმნა? რაღა გიამბო? რაღას შევეხო ჩემს სულში და ავახმიანო? დამრჩა სევდა და უსაშველოდ მუქი "ცოდვები" და ,რომ დავწერო წასაკითხად შემეცოდები... ეხლა ზამთარი ნაადრევად მინგრევს დარაბებს... გადავიტანო იქნებ ბოღმა დარდი, ხვალამდე.... მერე სინათლე და სარკეში ნაპოვნი ღიმი... წამალზე მეტად გამიყუჩებს ნაღველს და ტკივილს... შემომათენდა, უშენობა ფსკერისკენ მძირავს... შენ ეხლა მასთან თავმიდებულს ლამაზად გძინავს.. აი,რა არის მარტო მყოფი ქალის ეჭვები?! ხვალ პატიებას ამ ლექსისთვის შეგეხვეწები!!!! თუმცაღა ვიცი გადაწონის... ბრაზსაც ვინახა...Ещёრაღა დავწერო? რაღა შევქმნა? რაღა გიამბო? რაღას შევეხო ჩემს სულში და ავახმიანო? დამრჩა სევდა და უსაშველოდ მუქი "ცოდვები" და ,რომ დავწერო წასაკითხად შემეცოდები... ეხლა ზამთარი ნაადრევად მინგრევს დარაბებს... გადავიტანო იქნებ ბოღმა დარდი, ხვალამდე.... მერე სინათლე და სარკეში ნაპოვნი ღიმი... წამალზე მეტად გამიყუჩებს ნაღველს და ტკივილს... შემომათენდა, უშენობა ფსკერისკენ მძირავს... შენ ეხლა მასთან თავმიდებულს ლამაზად გძინავს.. აი,რა არის მარტო მყოფი ქალის ეჭვები?! ხვალ პატიებას ამ ლექსისთვის შეგეხვეწები!!!! თუმცაღა ვიცი გადაწონის... ბრაზსაც ვინახავ... რადგან იცი,რომ უსაშველოდ მე შენ მიყვარხარ!!!!!!!
me cxovrebashi ukve bevrjer davpiqrebulvar, gamchirvebia magram jer ar avtirebulvar,tu myvarebia da damikargavs ar minania,magram ushenod erti wamic ar mixaria
tuki odesme guli gatkine, tuki odesme cremli gadine, tuki natkeni guli gatkine nu gewyineba,gtxov mapatie,. Tuki odesme chemi qmedebit tvals sinanulis cremli gadine, tu moxda ise rom ver gagige, dzaan miyvarxar gtxov mapatie
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 15
შენ შემეკითხე, ნეტავ ვინა ხარ?
სიზმრიდან ცხადში გადმოვაბიჯე,
და გეუბნები მე შენ მიყვარხარ.
ბედნიერება რა არის ნეტავ?
ცისკრის ნათება? მზის ელვარება?
ბედნიერება ის არის ალბათ,
უყვარდე იმას, ვინც გენატრება.
ნახე გაწვიმდა, ტირის ბუნება,
ნახე სისველე იგრძნო ტუჩებმა,
ხედავ ატირდა, ჩემი თვალები,
და იცი რატომ? შენ მენატრები.
ჩემთვის გაჩენილხარ,და ვიცი ვინცა ხარ,
ჩემი ოცნება ხარ, სიცოცხლეს ვფიცავ,
გულის სიღრმეში, ოცნებით გინახავ,
ღმერთია მოწამე, რომ ძლიერ მიყვარხარ
მინდა მოგეფერო, თბილი ხელებით,
გული გაგითბო, ლამაზი სიტყვებით,
ყოველ დღიური, ფიქრის ღმერთი ხარ,
და მონატრების, ცრემლის წვეთი ხარ..
გული მკაცრდება... გული ჟანგდება... გული ქვავდება...
როცა არ გჯერა აღარავის და აღარაფრის... იცით რა ხდება?
სული სულს ღაფავს... სული კვნესის... თეთრი შავდება...
როცა ვერ ხედავ გამოსავალს... იცით რა ხდება?
გონი შტერდება.. გონი შფოთავს და ავად ხდება...
როდესაც შველას სხვისგან ელი იცით რა ხდება?
გაცრუებული იმედები თავს გადაგხდება...
უიმედობა თუ შეგიპყრობს იცით რა ხდება?
ყველა ოცნება...ქარს გაჰყვება... ჩაიფარცხება...
გამოსავალი? ჭეშმარიტი... ერთადერთია...
გამოსავალი ღმერთშია და ღმერთი ჩვენშია...
/ნანა გოგოლაური
შენზე ოცნებები დამჩვევია!
შენ რომ სიყვარული შემასწავლე!
დღესაც ისევ ჩემი მაშველია!
მინდა სიხარულით მოგეფერო!
გული გაგიმხნევო ამ ალერსით!
მე რომ გამიჭირდა დაბრუნება!
მსურს რომ მოგეფერო ჩემი ლექსით?
მხოლოდ ერთი უნდა მაპატიო!
თუ კი ვერ შევძელი დახმარება!
შენ რომ სიყვარულით მიპასუხებ
ეჭვი არასოდეს მეპარება.
იგი მოწყალებას არ გთხოვს,
შენი მოგონება ჰყოფნის,
შენი თვალთა სხივი ათბობს.
შემი სიყვარული ამაყია,
მას ვერ დააჩოქებს დარდი,
ქვეყნად არაფერი აბადია,
თოვლში ფეხშიშველი დადის.
ჩემი სიყვარული ამაყია,
თავს არ მოგაბეზრებს, გწამდეს,
ბევრი უხეშობა გაპატია,
კიდევ გაპატიებს რამდენს...
ჩემი სიყვარული ამაყია,
იგი მართალია ცამდის,
ქარმა გამოსტაცა, დაუფურცლა,
შენი ნაჩუქარი ვარდი.
მე ყველა ქალში შენს ტუჩებს ვკოცნი...
მიყვარხარ ისე, რომ იქცე მზედაც
შევისხამ ფრთებს და ზეციდან მოგხსნი.
თუ ქალი მიყვარს, ეს ქალი შენ ხარ!
მიყვარხარ სხვაზე არ გაცვლის ნიჭით,
თუ ვცოდავ, ისევ გღალატობ შენთან
და ზოგჯერ ასე ღალატიც მიჭირს.
შეძრული სულით, შიშველი ვნებით,
გელტვი და მარად სურვილად მექეც,
შენ ერთი მწამხარ განგების ვნებით
და ალბათ შენი ბრალია ეგეც.
მეღვრები სულში ოცნების წვიმად,
გავახელ თვალს და შენ გხედავ ამ დროს.
მე ბრმა ვარ სხვათა მშვენების მიმართ,
მე მხოლოდ შენი მშვენება მათრობს.
მე ყველა ქალში შენს სახეს ვხედავ,
და ყველა ქალთან შენს ტუჩებს ვკოცნი...
მიყვარხარ ისე რომ იქცე მზედაც,
შევისხამ ფრთებს და ზეციდან მოგხსნი!!!
სიყვარულისთვის გაღებული მსხვერპლი ერთია,
სიყვარულისთვის შეწირული ცრემლიც წრფელია..
სიყვარულისთვის ბევრი გახდა შესაცოდარი
და დღეს ბევრისთვის დაილია შესანდობარიც...
სიყვარულისთვის გაღებული მსხვერპლი ბევრია,
მაგრამ სიკვდილი დამერწმუნეთ დიდი მსხვერპლია...
სიყვარულისთვის ბევრი სჩადის უამრავ ცოდვას,
მაგრამ ვერავინ ვეღარ უძლებს წაგებულ ბრძოლას!..
სიყვარულისთვის დასაწყისი მხოლოდ ერთია...
სიყვარული...ხომ...
<f
...Ещёსიყვარულისთვის გაღებული მსხვერპლი ერთია,
სიყვარულისთვის შეწირული ცრემლიც წრფელია..
სიყვარულისთვის ბევრი გახდა შესაცოდარი
და დღეს ბევრისთვის დაილია შესანდობარიც...
სიყვარულისთვის გაღებული მსხვერპლი ბევრია,
მაგრამ სიკვდილი დამერწმუნეთ დიდი მსხვერპლია...
სიყვარულისთვის ბევრი სჩადის უამრავ ცოდვას,
მაგრამ ვერავინ ვეღარ უძლებს წაგებულ ბრძოლას!..
სიყვარულისთვის დასაწყისი მხოლოდ ერთია...
სიყვარული...ხომ...
სიყვარული...თავად...ღმერთია!
ეგ გათენება ჩემთვის ღამეა,
წარსულზე ფიქრებს არ დაუჯერო,
მუდამ მტკივნეულსა და შხამიანს.
ნუ გაიხსენებ ოდესღაც როგორ
ვიძირებოდით გრძნობის მორევში,
ო, გთხოვ სიყვარულს,-გაუშლელ კოკორს
გაშლა აცადე, ნუ კრეფ, მოეშვი.
ჩვენი გულწრფელი ჩახუტებიდან
ისმოდა ფეთქვა ჩვენი გულების,
ახლა კი,ოხრავს, ვაკვირდები და მ
ეც ჩუმი ოხვრით ვეხმაურები.
თუ გაგითენდა დილა უჩემოდ,
ეგ გათენება ჩემთვის ღამეა,
წარსულზე ფიქრებს არ დაუჯერო,
მუდამ მტკივნეულსა და შხამიანს.
რა დამაძინებს, რა დამაძინებს,
უსაშველოა წუხილი ჩემი,
შენი თვალების ზღვაში ჩავძირე
ფიქრების და ოცნების გემი.
ვერ დამათრობდა კარგი თამადაც,
ერთი ღიმილით შენ რომ დამათვრე,
რატომ შემხედე ასე თამამად,
თვალები რატომ შემომანათე.
მას აქეთ ჩემთვის ყველგან ღამეა
და ყოველ წუთას უფრო ღამდება,
ჩემი სიმღერაც განა რამეა?
ოღონდ ეგაა არ დამთავრდება.
რა დამაძინებს, რა დამაძინებს,
უკვე მეძინა მე ჩემი წილი,
მაგრამ ამ მიწას ვიდრე ვამძიმებ,
არ გეღირსება შენც მშვიდი ძილი.
რაღა შევქმნა?
რაღა გიამბო?
რაღას შევეხო ჩემს სულში და
ავახმიანო?
დამრჩა სევდა და
უსაშველოდ მუქი "ცოდვები"
და ,რომ დავწერო
წასაკითხად შემეცოდები...
ეხლა ზამთარი ნაადრევად
მინგრევს დარაბებს...
გადავიტანო იქნებ ბოღმა
დარდი,
ხვალამდე....
მერე სინათლე და სარკეში
ნაპოვნი ღიმი...
წამალზე მეტად გამიყუჩებს
ნაღველს და ტკივილს...
შემომათენდა, უშენობა
ფსკერისკენ მძირავს...
შენ ეხლა მასთან თავმიდებულს
ლამაზად გძინავს..
აი,რა არის მარტო მყოფი ქალის
ეჭვები?!
ხვალ პატიებას ამ ლექსისთვის
შეგეხვეწები!!!!
თუმცაღა ვიცი გადაწონის...
ბრაზსაც ვინახა...Ещёრაღა დავწერო?
რაღა შევქმნა?
რაღა გიამბო?
რაღას შევეხო ჩემს სულში და
ავახმიანო?
დამრჩა სევდა და
უსაშველოდ მუქი "ცოდვები"
და ,რომ დავწერო
წასაკითხად შემეცოდები...
ეხლა ზამთარი ნაადრევად
მინგრევს დარაბებს...
გადავიტანო იქნებ ბოღმა
დარდი,
ხვალამდე....
მერე სინათლე და სარკეში
ნაპოვნი ღიმი...
წამალზე მეტად გამიყუჩებს
ნაღველს და ტკივილს...
შემომათენდა, უშენობა
ფსკერისკენ მძირავს...
შენ ეხლა მასთან თავმიდებულს
ლამაზად გძინავს..
აი,რა არის მარტო მყოფი ქალის
ეჭვები?!
ხვალ პატიებას ამ ლექსისთვის
შეგეხვეწები!!!!
თუმცაღა ვიცი გადაწონის...
ბრაზსაც ვინახავ...
რადგან იცი,რომ უსაშველოდ
მე შენ მიყვარხარ!!!!!!!
შენ მე მასწავლე სიყვარული, ნაზი და წმინდა...
სუფთა გრძნობათა მოლოდინით, მე შენთან მინდა...
ჩვენი შეხვედრა სიმარტოვის, ამათვე ღირდა...
შენზე ვფიქრობდი, გიგონებდი და გარეთ წვიმდა...
წვიმის წვეთები, გამალებით მიფრთხობდნენ ფიქრებს...
ვიღაც ხეივანს მოყვებოდა, შენახარ იქნებ...
და ფურცლებს კალმით ვუყვებოდი, გადამთვრალ სიტყვებს...
რადგან არავინ ამხნევებდა, ჩემს შენზე ფიქრებს...
შენ მე მასწავლე სიყვარული, სევდანარევი...
რა ვუყო თუკი ვეღარ ვუძლებ, დეკემბრის თოვას...
რა ვუყო თუკი, ჩემს გულს შერჩა ნაიარევი...
რა ვუყო თუკი, ვერ ველევი შენეულ გლოვას...
ჩვენი შეხვედრა სიმარტოვის, ამათვე ღირდა...
<p sc33333...Ещёშენ მე მასწავლე სიყვარული, ნაზი და წმინდა...
სუფთა გრძნობათა მოლოდინით, მე შენთან მინდა...
ჩვენი შეხვედრა სიმარტოვის, ამათვე ღირდა...
შენზე ვფიქრობდი, გიგონებდი და გარეთ წვიმდა...
წვიმის წვეთები, გამალებით მიფრთხობდნენ ფიქრებს...
ვიღაც ხეივანს მოყვებოდა, შენახარ იქნებ...
და ფურცლებს კალმით ვუყვებოდი, გადამთვრალ სიტყვებს...
რადგან არავინ ამხნევებდა, ჩემს შენზე ფიქრებს...
შენ მე მასწავლე სიყვარული, სევდანარევი...
რა ვუყო თუკი ვეღარ ვუძლებ, დეკემბრის თოვას...
რა ვუყო თუკი, ჩემს გულს შერჩა ნაიარევი...
რა ვუყო თუკი, ვერ ველევი შენეულ გლოვას...
ჩვენი შეხვედრა სიმარტოვის, ამათვე ღირდა...
შენზე ვფიქრობდი, გიგონებდი და გარეთ წვიმდა...
შენ მე მასწავლე სიყვარული, ნაზი და წმინდა...
სუფთა გრძნობათა მოლოდინით, მე შენთან მინდა..