Эй мӯъминон, дар ҳоле, ки шумо маст бошед, ба намоз наздик машавед, то он ки бифаҳмед, чӣ мегӯед;

(Ин ҳукм қабл аз таҳрими хамр буд, баъд аз он мастӣ билкулл ҳаром шуд) ва низ дар ҳолати ҷанобат, то он ки ғусл кунед, магар он ки роҳгузар бошед. Ва агар бемор ё мусофир бошед, ё касе аз шумо аз қазои ҳоҷат биёяд, ё бо занон мубошарат кунед ва обро наёбед, пас қасди хоки пок (таяммум) кунед: бо он рӯй ва дастҳои хешро масҳ кунед. Ба дурустӣ ки Худо Афвкунандаи Омурзанда аст.
сураи Нисо ояти 43