Асет...Мы помним тебя...

Коныр казым жеке ушкан уядан Дал озинди калайша мен кия алам Тагдырына балта шауып колынмен Конилимди кара туске бояган Кормегенин,кызыгында коп еди Сен жок десе козимнен жас себеди Бауырлардан айыруга жазатын Бул жалганнын жокта еди гой кереги Акын болсам жазар едим жыр-дастан Бауырым ен бирге оскен бир жастан Шыныменен кеткенинбе зымырап Агып откен озендей боп тынбастан Бул жалганда тага берсен айып коп Бир мезетте жок боп кеттин гайып боп Кыймасамда кош бол деуге амал жок Олимге ешким туган емес лайык боп Сенин орнын ерекше еди омирде Ошпес кайгы дак боп калды конилде Кездесермиз,бизде манги емеспиз Алла жазса шапагаттын торинде Елес болып кеттин гой,сагым болып Окиниш пен кайгыга ке