U juda sohibjamol edi.

Boshqa
qizlarga öxshamasdi.Hayotga
özgacha nigoh bilanboqardi. 19 yoshli gözal
qiznitabiiy ravishda sevuvchilarham bisyor edi.
Lekin uniatrofidagi yigitlar umumanqiziqtirmas,
qanaqadirözgacha va betakror sevginikutardi.
Yuragining tub-tubidan uning kelishini hamhis
etib turardi.Shunday kunlarning biridahar
kungidek darsga kelganqizning hayotida ajoyib
vamuhim bir hodisa röy berdi.Qishning sovuq
nafasidanqochib ichkariga kirgan qizöz örniga
ötirarkan, közipartasining ustida turganqip-qizil
atirgulga tushdi.Ushbu nafis gulning
bandigabiriktirilgan pushtiqog'ozchaga atiga ikki
jumlayozilgandi: "Hayot gözal..."Negadir qizning
lablaridatabassum uyg'ondi. "Qiziq,-öylardi qiz,-
juda chiroyli gulekan, ammo uning egasikim?"
Shu asnoda gulgaqarab jilmayib turgan
qiznikörgan kursdoshlari bir-birlariga ma'noli
qarabqöyishardi. Keyingi kunlardayana bir-ikki
bor bu holattakrorlandi. Qip-qizil atirgulva doimgi
bir xil dastxat...Qiz bu gullarning sohibi
kimekanligiga judayam qiziqardi.Ammo harchand
urinmasingullarni yuborayotgankishining kimligini
bilaolmasdi... Fevralning odatiykunlarining birida
qiz öztug'ilgan kunini nishonlashuchun uyqudan
ertaroquyg'ondi. Körgan shirintushidan entikib
jilmayibqöydi. Derazadan qoryog'ayotganini
körishmumkin edi. Bu manzaraniyaxshiroq körish
uchun qizköchaga qaradi va birdanözgacha
hayajonlanib ketdi.Röparadagi
dökonchaningoppoq devoriga har xilböyoqlarda
katta qilib yurakshakli chizilgan, uning ichigaqiz
ismining bosh harfiyozilgandi. Eng ajoyibi
esa,surat tagiga ösha sirlidastxat qöyilgandi:
"Hayotgözal!" Surat yonidadökoncha egasi
asabiy holdatelafonda kim bilandirgaplashar,
aftidan bu suratunga umuman "yoqmagan"edi.
Qiz bölsa, yana bir borösha sirli yigit
haqidaöylardi...U döstlarini bazmdasturxoniga
taklif qilarkan,uyi yaqinidagi qandolatdökoniga
kirib tug'ilgan kuntortini buyurtirdi. Ziyofatyugur-
yugurlari bilan kunböyi band böldi. Kechtushgach
döstlarini kutibolarkan, uyiga buyurtmaqilingan
tortni olib kelishdi.Öyin-kulgu,
tabriklar,sovg'alar... Hammasi ajoyibedi. Eng
ajoyibini esa qiztortni kesish vaqtida kördi.Tort
bezaklari orasidabejirimgina harflardayozilgan
shunday sözlar boredi: Hayot gözal...Ertasiga
qandolat dökonidantort haqida
surishtirgachqizga dasthat sohibining22-23
yoshlar atrofidagi,kelishgan yigit ekanligima'lum
böldi xalos. Qiz endidoim ösha sirli yigit
haqidaöylardi. Uning özini kuzatibyurganligini
ham yaxshibilar, odamlar orasidan
uningqiyofasini axtarardi.Avvallari doim
öychanyuradigan qiz endi kulib,jilmayib yurar, bu
tabassumiuni yanada go'zalroq vajozibador
körsatardi. Qizöziga yuborilayotgan har birgulni
qöliga olib zavqlanar,chindan unga hayot
judayamgözal körinardi...Shunday sirli va qiziq
öy-hayollar og'ushida bahorkirib keldi. Tabiat
xuddiöziga oro berayotgandekyashil rangga
belanaboshladi. Shundaytonglarining
biridavelosipedda sayrga chiqqanqiz musaffo
havo vaxiyobondagi yashilgözallikdan
zavqlanardi.Lekin velosiped
g'ildiraklariniharakatlantiruvchi zanjirörnidan
chiqib ketib, qiztöxtashga majbur böldi. Uzanjirni
joyiga örnatishgaurinardi-yu buni
hecheplolmasdi.- Balki yordamim kerakdir?Qiz
yoniga kelib töxtaganvelosipedli yigitga qaradi.-
Yöq, özim...- Mana bunday qilish kerak, -yigit
shoshmasdan qizningvelosipedi zanjirini
örnigaqöydi, - Ana böldi.- Rahmat!Qiz yigitga
e'tibor bilanqaradi. U böy-
bastikelishgan,körkamgina yigit edi."Ayniqsa
kulishi öziga judayarasharkan",-öylardi qiz.-
Arzimaydi.Yigit bamaylixotirlik bilan
özvelosipediga ötirib,qanaqadir yoqimli
kuynixushtak qilib chalganichaqizdan uzoqlashdi.
Qiz esauning ortidan bir zumtermulib
qoldi...Qizga atirgullar kelaboshlaganiga bir-
nechaoydan oshgandi. Lekin, qizhaligacha ösha
sirli yigitningkimligini bilolmasdi.Shunday
kunlarning biridaqiz u-bu ishlar bilan
ushlanib,judayam kechga qolib ketdi.Aksiga olib
havoning avzoyibuzuq, kuchlimomaqaldiroq
bölayotgandi.Qiz taksi ushlash
maqsadidakollejyonidagi bekatga
kelganidaallaqachon öta
shiddatliyomg'irboshlangandi. Uyi yaqin-ubunaqa
paytda yolg'izketishga ham qörqibturgandi.
Kamiga bekatdahech kim yöq, osmonniqoplagan
qop-qora bulutlaratrofni yanada
qorong'ukörsatardi.
Hammasidanmomaqaldiroqning vahimaliovozi
qizni chöchitardi.Shu mahalda unga
tanish,yoqimli ovoz eshitildi:- Balki yordamim
kerakdir?Bu ösha tongdagi velosipedliyigit edi.
Qiz beixtiyorsevindi. Bu sevinch öshayigitni yana
qayta körganligiuchunmi va yoki
boshqasababdanmi özi hambilmasdi. Lekin
yigitgadilidagini aytmadi:- Yöq, özim...Yigit ham
jilmaydi:- Yomg'ir hali-beri tinmaydi.- Bilaman,
taksi kutyapman.Hozir kelib qoladi.- Men
taksichi bölganimdabunaqa yomg'ir
mahalimashinamni panaga olib,issiqqina
choydanxöplagancha yomg'irtinishini kutgan
bölardim.-Nima, meni tuni bilan shuyerda qolib
ketishimniistayapsizmi?- Menda yaxshiroq fikr
bor.Yigit shoshib qayergadiryugurib ketdiyu,
zumdaqaytib keldi.- Xösh, qalay?Qiz yigitning
qölidagi oq vapushti rangli soyabonlarnikörib
jilmaydi.- Bahor oylarida yomg'irmahali piyoda
yurish zavqli,-dedi yigit.Ular yonma-yon
ketibborisharkan, qiz özigayuborilayotgan
gullarningsohibi shu yigit ekanligihaqida öylay
boshladi. Bunitekshirib körish uchunyigitga savol
bera boshladi:- Siz yölingizda uchragan harbir
qizga shunaqa yordamqilasizmi?- Har biriga
emas ...hammasiga.Ular kulishdi. Qiz
savolberishda davom etdi:- Bunaqa havoda
özingiznima qilib yurgandiz?- Menmi? Menga
yomg'irostida yurish yoqadi.Aytganimdek buning
hamgashti bor.- Shamollab
qolishdanqörqmaysizmi?- Bölishi mumkin,-
jilmaydiyigit,- lekin bu ishtiyoqorqali kimnidir
shamollabqolishdan qutqarish hammumkin,-
soyabonlargaishora qilib qöydi yigit.- Bunisi rost,-
kuldi qiz. U uyitomon ketishayotganda
ikkitomonga ketgan köchaningyigit qaysi
tarafgaburilishiga judaqiziqayotgandi.
Muyulishdayigit qizning uyi tomongaburilgach,
qiz sevindi: "Buösha yigit!"- Menimcha uyingiz
shutarafda bölsa kerak. Chunkimen narigi
tarafdayashayman, sizdek chiroyliqizni u
yoqlardauchratmaganman, aks holdaeslab
qolgan bo'lardim.Adashmasam tög'riketyapmiz,-
qizning fikriniöqigandek javob berdi yigit.- Ha,
yaqin qoldi, - xunobböldi qiz.Uyga tobora yaqin
qolar,shuncha savolga qaramasdanqiz hamon
özi kutayotganjavobni ololmasdi. Nihoyatqiz
yigitga asosiy savoliniberdi:- Aytingchi, hayotni
qandayta'riflaysiz?- Menimcha bunaqa sharoitva
vaqt uchun noörin savol,-kuldiyigit.Ular qizning
uyigayaqinlashishgandi. Qizyigitga yuzlandi.-
Buyog'iga özim ketaman,sizga katta rahmat.-
Soyabon sizda qola qolsin,menga oq ranglisi
köproqyoqadi."Ey Xudo, - hayolidan ötkazdiqiz, -
mening pushti rangniyoqtirishimni ham
bilarkan!"- Mayli xayr, - yigit ortga önqadamlar
tashlagach qiz unitöxtatdi:- Hoy!Yigit ögirilib
qaradi.Qiz jilmaygancha unga qarabturardi.-
Savolimga javobbermadingiz.Yigit ösha
yoqimlitabassumida jilmaydi vabaland ovozda
baqirdi:- Hayot gözal...!!!Qizning yuragi juda-juda
tezva baland urardi. U aynidamda baland
musiqaeshitayotgandek özyuragining dukurini
eshitibturardi. Qizhayajonlanganidan
yomg'irniham ilg'amasdi. U tanishyoqimli
musiqani xushtakqilib chalib ketayotganyigitning
ortidan jimginaqarab qoldi...Ertasi kundan
boshlab qizganegadir gul kelmay qöydi. Qizendi
juda ham öychan bölibqoldi. U yigit haqida kun-
utun öylardi. Xuddi hozir"balki yordamim
kerakdir",deb paydobölib qoladigandek
tuyulardi.Lekin yigitdan ham,atirgullardan
hamdarak bölmasdi. Shu bir-necha kun ichida
qiz özibilmagan holda yig'lab hamyuborardi. U
sevib qolgandi.Lekin buni hali özi bilmasdi.Bu sehrli tuyg'u tobora uniöz domiga tortar,
hijronningshirin dardi qizning
yuraginijizillatardi.Nihoyat bir kuni öshakutilgan
ovozni eshitdi:- Salom!- Salom, - javob berdi qiz.-
Biroz aylanib kelmaymizmi?- Bahor oylarida
yomg'irsizhavoda piyoda yurish hamzavqlimi?-
Albatta.Ular birinchi martakörishishgan xiyobonni
sayrqilishdi. Qiziq mavzulardasuhbatlashishdi.
Nihoyatyigit qizga bir dona qip-qizilatirgul tutdi.
Qiz gulni oldiyuuning bandidan pushtiqog'ozchani
qidirdi.Qog'ozcha yöq edi. Savolnazdida yigitga
qaradi. Yigithar doimgidek kulib turardi.- Mana u,
- yigit qöllariniyozdi. Uning kaftiga böyoqbilan
ösha dastxatyozilgandi: "Hayot gözal..."Keyingi
kunlar xuddi shirintush kabi tez ötardi. Qiz
endiyigit haqida hamma narsanibilar, unga
judayambog'lanib qolgandi. Biron kunyigitni
körolmay qolsa, unisog'inayotganligini hisetardi.
Bir kuni hardoimgidek yigit qizga gulsovg'a qildi.
Faqat bu safargulga pushti emas, oq
qog'ozqistirilgandi. Qog'ozni ochibundagi
yozuvni öqigan qizjim bölib qoldi.
Qog'ozchagashunday yozilgandi:
"Senisevaman..." Yigit jim bölibqolgan qizni
bag'riga bosdi,uni judayam sevishini,
usizdunyoda bir daqiqa hamyashay olmasligini,
unisevganligi uchun ham hayotgözal ekanligini
aytdi. Aynanshu lahzalarda bahor shamoliörniga
yozning issiq garmseliesmoqda edi...Yigit sevgi
izhor qilganidankeyin qiz ham uni
sevishinianglab yetdi. Chindan ularuchun hayot
judayamchiroyli va zavqli kö rinardi.Bu muhabbat
har ikkisiningqalbida allaqachon ulkan vaqudratli
olov yoqa olgandi.Qiz qachonlardir kutganhayoliy
röyo haqiqatgaaylanganidan baxtiyor edi.Bu shunchaki go'zal hayot vago'zal muhabbat
edi...Yigit rassom edi. Qizga harsafar juda
chiroyli tabiatmanzaralarinikörsatardi. Qiz xuddi
ertaklarolamiga tushib qolgandekbaxt va
sevgidan sarmastyashardi. Kunlarning biridayigit
qizga portret sovg'aqildi. Qiz öz suratiga
qaradi.Judayam nafis vachiroyli chizilgandi.-
Nega meni bulutlar orasidaturibman? Söradi qiz.-
Chunki sen meningfarishtamsan,- javob
berdiyigit.Har bir kuni gözal edi
busevgining...Lekin öshanda qiz hali özinioldinda
nimalarkutayotganini bilmasdi... Bugo'zal
sevgining baxtlikunlari ustida qora
bulutlarto'planmoqda edi..Kuz kelgach, bir kuni
ularodatiy uchrashadiganxiyobonga yigit kelmadi.
Qizancha vaqt kutdi, xavotiroldi. Ertasiga yigit
bilankörishganida uningnimadandir xafa
ekanliginipayqadi. Yigit odatdagidekjilmayar,
lekin bu tabassumortida juda ham
özgachamahzunlik sezilardi.- Nima böldi?- Hech
narsa. Kechaunutibman, meni
kechirazizam...Shuncha vaqtdan beri atigayarim
daqiqaga kechikmaganyigitninguchrashishlarini
unutibqöyishi mumkinligiga qizishonmasdi. Lekin
ösha kuniu hech narsa demadi.Keyingi kunlarda
ular yanaodatdagidek vaqtlarinixushchaqchaqlik
bilanötkazishardi. Lekin qiznegadir yigitning
közlarigaboqqanidayashirin bir ma'noni
sezardi.Yigitning doimgi tabassumibusirni qiz
bilib olishiga imkonbermasada, qiz röy
berishimumkin bölgandilxiraliklardan
xavotirdaedi.Kuz tabiatga öz kuchinikörsatib, bir
vaqtlarnavqiron bölgan yaproqlarnixazonga
aylantira boshladi.Gohida yog'ib turadigan
kuzyomg'irlari qizning qalbigaözgacha mahzunlik
solardi.Kunlar bir-birini quvib ötibborar, yigit
bölsa qiz bilanköproq vaqt birga
bölishgaurinardi.Soatlab yonma-yonötirardilar...
Bir-birlariningközlariga termulardilar...Bir kuni qiz
yana uzoq vaqtxiyobonda yigitni kutibqoldi.
Yigitdan xabarbölavermagach ketmoqchiböldi.
Lekin shu vaqtdauzoqdan yigit körindi.Yigitning
kayfiyati tushkun,nimagadir biroz
oqsoqlanibyurardi.- Salom, - dedi yaqin kelgach.-
Nega bunaqa yuryapsiz,oyog'ingiz og'riyaptimi?-
Ha, jin ursin, velosipeddanyiqildim...Ular
odatdagidek örindiqqaötirgan köyi,
quyoshbotishinitomosha qildilar...Ösha ondayoq
qizning yuraginimadandir öta g'ash edi.Balki,
ösha kuni qizningyuragi yigit bilan
shundaysönggi bor yonma-yonötirganliklarini
sezgandir...Ertasiga qiz yigitningshifoxonada
ekanliginieshitganida, karaxt bölibqoldi. Ming
xavotir bilantezda shifoxonaga yetibkeldi.Uni
yigitning yonigaqöyishmadi. Bilsa, yigit og'irkasal
ekan.Kechagi kun tongda kasalixuruj qilgan va
uni shushifoxonagakeltirishgan ekan.- Unga
yurish mumkinemasligini aytgandik. Lekin
ukechroqkasalxonadan qochib ketibdi.Mana
oqibati. U oyoqlarinihisqilmaydi, shol...Qiz titrab
ketdi. Közlarigaquyilib kelayotgan közyoshlarini
töxtataolmasdi. Xamshiraningsönggi gaplari öta
dahshatliovoz bölib, qizning quloqlariostida
tinimsiz jaranglardi:"U oyoqlarini hisqilmaydi...
Shol..."Yigit uyg'ongach, qizni uningyoniga
kiritishdi. Yigit palatashiftiga ma'yus nigoh
bilantermulganicha yotar,bilaklariga qanaqadir
ignalarsanchilgan, kravatyaqinidagi tibbiy
apparatlarqanaqadir tanakörsatkichlarini
hisoblabturardi. Yigitning ahvolinikörib, qiz battar
siqildi. Uyig'lardi. Biroz ötgach, yigitnigohlarini
shiftdan uzibqizga qadadi va gapboshladi:-
Bilasanmi, seni birinchimarta
qachonuchratganman? o'shandamaktabda, 8-
sinfda öqirding.O'rilgan sochlaringga pushtilenta
taqvolganding, negadirjuda xomush eding.
Mensenga bildirmasdanortingdan
uyinggachakuzatib borganman. (yigitjilmayishga
urindi) Keyin harsafar seni uzoqdankuzatdim...
Asta-sekinhayotimning
mazmunigaaylanding...Yigit biroz tin
olgachsözlashda davom etdi:- Biram
chiroylisanki... Senbilan juda shirin
hayotkechiraman deböylagandim... Buni
qara,baribir peshonaga yozganibölarkan...- Bas
qiling,- qiz közyoshlariga erk berdi. Judaham
ezilib yig'lardi.- Yig'lama. Beri kel, muhim birgap
aytaman.Qiz yigit aytgandek qilib,yigitning
kravatiga yaqinroqötirdi. Yigit qizning
qölidantutib unga biroz termulibturdi. Keyin
qizning yuzinisilagancha shunday dedi:- Qachon
hayotdanimadandir siqilsang,kimnidir
sog'insang,köz yoshlaringni manabunday qilib
sidirib tashla, -yigitbarmoqlari bilan
qizningközlaridagi yoshni artdi,-chunkihayot
go'zal...Qiz shu kuni tongga qadaryig'ladi. Ösha
tunda u yigitniqanchalar sevishini tushundi.Bir
lahza bölsada uningsizyashash hayolining özi
qizniming bir azobga solar,Xudodan yigitning
dardigashifo tilardi. "Men baribirumrbod u bilan
qolaman",-qaror qildi qiz.Ertasiga shifoxonaga
kelganqiz yigitni topolmadi. Ungayigitning
ahvoliog'irlashganligini, uni tongdaGermaniyaga
olibketishganligini aytishdi. Qizholsiz devorga
suyanib qoldi.Uning boshida million xilhayollar
aylanardi. "Nega?"-öylardi u. Shu mahalda
ungabir xamshira qip-qizil atirgulkeltirib berdi.
Qiz yigitbergan sönggi gul bandidagiqog'ozchani
titragan qöllaribilan arang ochdi.Xatda shunday
yozilgandi:" Bilasanmi, 3 oy muqaddamdunyoda
baxtdan sarmastyashayotgan bir yigit boredi.
Hayotni sevardi... Hayotgözalliklari ichida eng
gözalibölgan bir qizni sevardi.Uning uchun jonini
fidoqilishga ham tayyor edi.O'sha yigit sevgim
yonimdaekan dunyoda hech
narsadanqo'rqmayman deb öylardi.Lekin, u
adashgan ekan... Birkuni unga seni
hayotingtugayapti deyishdi. Anaöshanda u ilk
marta qörqdi.Judayam qattiq qo'rqdi.Sevgisini
qayta köraolmasligidan, dunyodagi engchiroyli
közlarga boshqatermula olmasligidan,
uningqalbiga orom beruvchi shirinovozini ortiq
eshitaolmasligidan, o'zini emas,aynan uni
yöqotishdanqörqdi... Meni hayotimningmazmuni
sen eding. Yuragimto tirik ekan mudom seni
deburardi. Sen uchun hamyashashni
xohlagandim.Afsus...Bilasanmi, doktorlar
nimadeyishdi? Tirik qolishimgadeyarli umid yöq
ekan...Insult xavfi kundan-kunoshib borarkan...
Sen...senbölsa, meni baribir tashlabketmasding.
Men esa seningbaxtli bölishingni, bölgandaham
judayam baxtlibölishingni istayman... Menjuda
uzoqqaketyapman. Nima uchun?Bilmayman...
Balki, jonsiztanamni körishingniistamasman, axir
közingdabir tomchi yosh körsam,qanday qilib
xotirjamo'lishim mumkin? Bilasan-a,seni
judayam-judayamsevaman. Agar sen ham
menizarracha sevsang,ötinaman, qaytadan öz
baxtlihayotingni qur. Sen hali uzoqyashashing
kerak. Men uchunham yashashing, men
uchunham baxtli bölishing kerak.Senga ilgari
hamaytgandimku... Bir olamorzularim bor edi.
Sen bilanbirga dunyoda hammadanham köra
baxtlibölmoqchiydim. Nima qilay,imkon
berishmadi...Iltimos, sira ham
yig'lama.Yig'laganingda meni yuragimog'riyotgan
böladi.Kelishdikmi? Velosipedingbuzilib
qolganida, osmondamomaqaldiroq
ovozinieshitganingda bir martaeslab qöysang
xursandbölaman. Tashqarida kuzyomg'iri
yog'yapti...Sezyapsanmi, hayotqanchalar gözal?
Ehtimol,ertaga uyqudanuyg'onmasman, lekin
meninghayotim baribir juda gözal!Chunki unda
sen borsan..."Qiz maktubni quchganichajuda
uzoq yig'ladi... Közyoshlari yuzini
yuvibtitrayotgan qöllariga tomdi.Lablari bölsa,
ojiz pichirlardi:"Axir biz baxtli
bölamizdegandizku...Tashlabketmayman
derdizku... Meniham olib keting,
iltimos,yashashni istamayman...Istamayman
yashashniboshqa..."Tashqarida kuzning
sönggiyomg'iri yog'moqda edi.Yomg'ir xuddi
osmon bugo'zal muhabbatning achchiqxotimasi
uchunyig'layotgandek sokin va birma'romda
yog'ardi...* * * *Ikki yil ötgach qiz
hamonyigitning xotirasi bilanyashamoqda edi.
Keyin yigitaytganidek hayotiniqurishga harakat
qildi. Biryigitga turmushga chiqdi.Ammo uning
hayollari tubidahamon eski xotiralarhukmronlik
qilardi. Harlahzada uni yod qilibyashardi...
O'g'illik böldi.Lekin taqdir qizga hali
anchasinovlarni tayyorlab qöyganekan. Farzandi
tug'ilgach köpötmasdan, eri avtohalokattufayli
dunyodan köz yumdi.Qiz tag'in köz yoshlari
tubigag'arq böldi. Endi qizninghayotdagi bori
ög'li vaxotiralari edi.Vaqt hech qachon
tinimbilmaydi. Yillar bir-biriniquvib ötaverdi...* *
* *O'g'lini bog'chaga kuzatibqo'ygach, qiz bir
vaqtlaryigit bilan uchrashuv joyibo'lgan
xiyobonga keldi.Uzoq ötirdi. "Hayot gözal",-deb
kulib turadigan yigitningqiyofasini köz oldiga
keltirdi.Oradan shuncha 8 yil ötganbölsada,
uning muhabbati birqatra
bölsin,kamaymagandi... Uygakelgach, yuragi
sog'inchdanboshqacha urayotganliginihis qildi va
özi "shirinxotiralar" deb ataydiganqutini ochdi.
Öziningportreti, ösha pushti zontik,dastxatlar...
Hamma-hammasini bir-bir köribchiqdi. Sarg'ayib
qolgan birparcha qog'ozni olib, yigityozgan
sönggi xatni öqiyboshladi...Uyga kirib kelgan
ög'iloyisining yig'layotganinikördi. U sekin
oyisiningyoniga keldi.- Oyi, nega yig'layapsiz?-
O'zim, yaxshi keldingmio'g'lim?- Oyi, qachon
hayotdanimadandir siqilsangiz,kimnidir
sog'insangiz, közyoshlarni mana bundaysidirib
tashlang...Qiz köz yoshlariniartayotgan ög'liga
hayratbilan tikilib qoldi.- Buni kim... kim aytdi?-
Bir amaki oyingni sira hamyig'latma dedilar,
rasmchizishni ham örgatdilar.Qizning yuragi
qachonlardiryigit yomg'irli kechada"Hayot
gözal"deganidagi kabi zarbli urardi."Nahotki u
tirik bölsa?"Qiz tonggacha mijjaqoqmadi.
Allohdan umidlaripuch bölibchiqmasligini
söradi.Ertasi kun bog'chaga borib,rasm
murabbiyini söradi. Unibir xonaga kuzatib
qöyishdi.Xonaga kirgan qiz
burchakdaturganyangi chizilgan
suratnitanidi.Qachonlardir tongdauyg'onganida
dökonchadevorigachizilgan yurak shakli edi
bu.Qiz judayam hayajonlanardi.- Balki yordamim
kerakdir?G'alati ovoz, qiz 8 yil kutganovoz
eshitildi. Ögirilganidaqarshisida ösha rom
qiluvchitabassumi bilan yigitturardi...Yigitni
Berlinga davolanishuchun ketgandi,
doktorlarsog'ayib ketishga umid judakamligini,
hatto sog'aygandaham butun umr
nogironlikaravachasida yashashimumkinligini
aytganida,yigit qizni umidsiz xavotirlardomiga
tortishga haqqiyöqligini teran his etgandi.Qizning
umrini zavolqilmaslikka qaror qilgan, va ubilan
vidolashgan holda ölimbilan kurashish
uchunGermaniyaga kelgandi. Buyerda 3 yil
davomidadavolashdi. Yigit har doimqizning
xotirasi uchunyashashga intilardi,
hammamuolajalarni sabr bilan ötadi,xavf bartaraf
etildi. Keyin 2yilga yaqin nogironlikaravachasida
yashagan,nihoyat keyin butunlaysog'ayib ketgan
yigit yurtigaqaytib kelgandi.Ular ancha vaqt bir-
birlarigatermulib qoldilar. Qizningsakkiz yil
oldingidek chiroyiyigitning öshavaqtlardagidek
jozibadortabassumiga qarshi turardi.Qiz shu
yillar ichida ilk martasevinganidan yig'ladi.
Yigitqizga yaqin keldi.- Qachondir
nimadandirsiqilsang, kimnidirsog'insang, köz
yoshlarnimana bunday sidirib tashla...Keyingi
jumlani ularbaravariga aytishdi:- CHUNKI HAYOT
GÖZAL...!!!