Зану шавҳари ҷавоне ба маҳаллаи нав кӯчиданд.

Рӯзи баъд ҳангоми тановули субҳона, зан мутаваҷҷеҳ шуд, ки ҳамсояааш либосҳои шустаро овезон карда истодааст. Дар ин ҳангом зан рӯ ба ҳамсараш карду гуфт: Либосҳоро чандон тоза нашустааст, шояд либосшуиро хуб сарфаҳм намеравад.
Мард чизе нагуфт.
Муддате бо ҳамин минвол гузашт ва ҳар боре, ки зани ҳамсоя либосҳои шустаро овезон мекард, ӯ ҳамон ҳарфҳоро такрор менамуд.
Як рӯз бо тааҷҷуб дид, ки ҳамсояаш либосҳои тамизро овезон карда истодааст. Пас гуфт: Акнун либосшуиро ёд гирифт.
Мард бо табассум посух дод: Ман имрӯз барвақттар аз хоб хестам ва шишаҳои тирезаамонро тамиз кардам.
-----------------------
Он кас, ки бинои айби хеш бошад ва чашмони хешро барои ҷӯстани айби дигарон боз накунад, хирадмандтарини мардумон аст.
АЗ ҲАР ЗОВИЯ t.me/azharzoveya