Аламни алмашиб меҳир ёшига,

Қуллуқ қилиб ғийбат тошига.
Душманга шавқатим жарни бошида,
ОЛЛОҲим ёнинга пок борсам бўлди.
Соҳталикни кўнглимдан қувуб,
Саҳобат йўлида юрагим увуб.
Ибодат,саждага танимни ювуб,
ОЛЛОҲим ёнинга пок борсам бўлди.
Қиёматни ўйлаб,қилмай ҳиёнат.
Омонатни билиб диёнат.
Гумону-ҳадикдан қочиб беминнат,
ОЛЛОҲим ёнинга пок борсам бўлди.
Минг бора шукур, қалбда йўқ гумон.
Тақдирим не солса айтмасман ёмон.
Ҳар сўзим Мухаммад уммати дебон,
ОЛЛОҲим ёнинга пок борсам бўлди.
Менга берилган уш бу ҳаётни,
Яҳшилик йўлида, сочай ҳимматни.
Биргина ўзингдан сўраб нажотни,
ОЛЛОҲим ёнинга пок борсам булди.
Мухаммад Рахмон.(не поэт)