Предыдущая публикация
.....
Körlar juftligi.....
.....Öqing faqat
yig'lamang.....
Ko`rlar juftligining so`qir
ko`zlari
quvonchga to`ldi. Ular
farzand
ko`rishdi. Ikkisining ham
qalbini bir
savol kemirardi. Ko`zi...
Shifokor
tekshirdi. Mo`jiza! Garchi
ko`p
kuzatilsa-da, haqiqiy
mo`jiza bu!
Bolaning ko`zlari ochiq,
ota-onasiga
nasib kilmagan etti rang
jilosini
ko`rarkan. Endi armon
yo`q. Alloh
ularga to`rt muchali
sog`lom farzand
berdi.O`g`illari ulg`ayadi,
ota-onasini
yetaklab bosgan har bir
qadami bilan
olam-olam quvonch
keltiradi! Ota bir
qo`li bilan yoshsiz
ko`zlarini artdi, bir
qo`li bilan esa juftu
halolining qo`lini
paypaslab topdi. Ikkisi
ham sukutga
cho`mishdi. Shu kuni
ko`z emas, qalb
yig`ladi. *** Botirbek
shiddat bilan
ulg`aydi. Ota har kuni
o`g`lining
qomatini paypaslab, kun
sayin
o`sayotganini anglasa,
ona o`zi
ko`rmagan ko`kragiga
tamshanayotgan
o`g`lining oshayotgan
zalvorini qo`llari
bilan his qilardi. Ikki juft
qo`l bolani
yetaklashdi. Ko`p
o`tmay bola ikki
qo`lni
yetakladi.Yillar o`taverdi.
Botirbek
maktabni bitirganida
uning husniga,
qaddu-qomatiga, aqlu-
zakovatiga
tasannolar aytishdi.
Ota-ona mehribon
o`gillarining yo`llariga
qalb ko`zlarini
tikishardi. Botirbek oshiq
bo`ldi.
Komilaga. Komila ham
bu mukammal
yigit deganda yuragi
hapriqadigan
bo`ldi. Uchrashib
yurishdi. Ahdu
paymon qilishdi.
Botirbek ota-
onasining dardini
aytmadi. Avval
aytolmadi, keyin chin
muhabbat oldida
bu bir sinov, holos,
ikkimiz
mardonavor
yengib o`tamiz deb
o`yladi. U
hunarmand edi,
sandiqchiga shogird
tushgandi. Ota-onasini
yolg`iz tashlab
ketmaslik uchun
o`qishga ham
bormagan, ularning bor
orzu-havasini
hunari orqali amalga
oshirishni
o`ylagandi. O`sha kuni
tushdan keyin
ustahonaga kirib kelgan
ustozi unga
dedi: - Shoshilinch
buyurtma tushdi.
Bugun fotiha to`yini
boshlashibdi.
Ertaga yuklarni
joylasharkan. Bugun
sandiqni tayyorlab
berishimiz kerak.
Ishga kirish, bozorga
mo`ljallangan
katta sandiqni tezroq
bitirib etkaz.
Yigitga bu ish cho`t
emasdi. Bolg`a
bilan
ustarani qo`liga oldi.
Ustozi qaytib
chiqib ketayotib yana
ta`kidladi: -
Bugunoq etkaz. Mijoz
ancha-
munchamas, Hamid
prokuror, qizini
chiqarayotganmish,
qattiq tayinladi.
Ustozi chiqib ketdi.
Botirbek qotib
qoldi. Komila Hamid
prokurorning qizi,
yolg`iz qizi emasmidi?!
Qancha
turganini bilmaydi.
Hayolning million
ko`chasini kezishga
ulgurdi. Ikki do`sti
kirib keldi. Ular ham shu
habarni
etkazish uchun
shoshishgan ekan.
Do`stlari gapini
boshlagandayoq
Botirbek qo`lidagi
asboblariniyam
tashlamay yugurib
chiqib ketdi. ***
Komilanikida ham
tomosha avjida,
ho`ng-ho`ng yiglayotgan
qizninig
atrofida hamma
parvona edi. Onasi
qizini yupatishga
urinardi: - Yig`lama,
qizim, dadang sani
bahtingni o`ylab
rozilik berganlar. Bunaqa
oilalarga yo`q
deb bo`lmaydi. Kimsan –
sudya!
Qolaversa, yigit ham
arzigulik. Bir
ko`rishda yoqtirib
kolasan hali. Komila
yelkalarini silkitib teskari
o`girildi.
Yonidagi holasi gapga
aralashdi: -
Eshitishimcha, bizning
jiyan
sandiqchiga
ko`ngil qo`yganmish,-
dedi yarmi hazil,
yarmi chin qilib.- Shunga
yig`layotgandir-da.
Onaning qoshlari
chimirildi. - Qaysi
sandiqchiga? -
Anavi-da, bizning
mahallalik Siddiq-
Oysha ko`rlarning
bolasiga-da! Qiz bir
lahza tosh qotdi. Holasi
nima dedi? Ona
yigitni ko`rmagan edi.
Lekin hassasini
to`qillatib etaklashib
yuradigan er-
hotinlarni esladi. -
Nafasingni yel
uchirsin seni, meni
oyday qizim kelib-
kelib ko`rni yahshi
ko`rarmidi?! - Opa,
ota-onasi ko`r
bo`lsayam, yigit sog`.
Ko`rsangiz suqsurday. -
O`chire-o`chir.
Bemaza g`iybatlaringga
meni qizimni
aralashtirma! Biror
marta nomimizga
dog` tushirmagan oy
qizimning to`yi
arafasida bu bo`htonni
topganing
nimasi?! Komila onasi
bilan holasini
gaplarini eshitmas,
qalbidagi tug`yonlar
qurshovida edi. Nahot,
shu gap rost
bo`lsa?! Uning ko`nglida
holasi behos
ochib yuborgan mavzu
tufayli paydo
bo`lgan jur`at – bor
gapni onasiga aytib
yolvorish fikri hozirgina
to`qnash
kelgan haqiqat to`fonida
ko`milib ketdi.
Ko`r! Botirning ota-onasi
ko`r, u buni
qizdan yashirgan. Nega?
Nega?!
Taraqlagan ovoz
hammani hayolini
to`zg`itib yubordi.
Qichqiriq, Botirning
ovozi bu! - O`ldiraman!
Agar Komilani
mendan boshqaga
uzatsalaring, avval
hammangni, keyin
o`zimni o`ldiraman.
Usiz yasholmayman,
yasholmayman!
Botirning ko`zlari qonga
to`lgandi. Ikki
do`sti ikki yonida edi.
Uning oldiga
chiqqanlarga ro`para
bo`lishdi. Yigit
“dod” deb kelaverdi. -
Yaqinlashmanglar!
Yaqinlashma,
dedim!
Men Komilani olib
ketgani keldim,
menga beringlar uni!
Komilani
sevaman, u ham.. u
ham meni sevadi.
Nega bahtimizga
to`g`anoq bo`lasizlar?!
To`yhonaga
yig`ilganlarning birortasi
uning oldiga
yaqinlasholmadi. Botir
qo`lidagi pichoqni asabiy
silkitib
sevgilisini izlardi.
Ichkaridan
Komilaning
onasi otilib chiqdi. -Kim
u, to`yimni
buzadigan, qizimning
yuzini shuvut
qiladigan vallomat?! Ikki
qadamda u
yigitga ro`para bo`ldi. -
Yo`qol
uyimdan!
Shotirlaringniyam olib
ket. Mening
senga beradigan qizim
yo`q! -
Yaqinlashmang, yo`qsa
sizni ham,
o`zimniyam o`ldiraman!
Ona mard edi.
Bir qadam ham ortga
tisarilmadi. -
O`ldir! Qo`lingdan kelsa,
o`ldir meni.
Qizimni o`ligimni ustidan
olib o`tib
ketasan. Botir har
qancha jur`atli
bo`lmasin, birovga
pichoq ko`tara
olmasdi. Lekin qat`iyati
jo`sh urib
pichoqni o`zining biqiniga
yo`naltirdi.
Zarba kuchsiz bo`lsa-da,
pichoqning
uchi badanga botib qon
sizib chiqdi.
Botirning oq ko`ylagi
darhol qizardi.
Atrofni qiy-chuv tutib
ketdi. Butun
mahalla, butun to`y shu
erga
yig`ilgandi. Botir
og`riqdan ham kuchli
alam bilan yana qichqirdi:
- Komila,
qaydasan? Men seni olib
ketgani
keldim. Ishon, men seni
bahtli qilaman!
Ichkaridan yugurib
chiqqan Komila
onasini yonida to`htadi.
U ko`ylagidan
chakkiab qon
tomayotgan Botirga
qarab qotib qoldi. Ona
darhol
tashabbusni qo`liga odi.
- Qani, kel.
Ayt, mana shu ko`rning
bolasini yahshi
ko`rasanmi?! Qiz
yuzlarini berkitib
yum-yum yigladi. U
sevgilisi bu sirni
nega yashirganini endi
tushunayotgandi. Botir
qizning
ko`ngliga ko`proq
kirishni, mavridi
kelganda aytishni
o`ylagan. Mana bu
janjalning oldini olib,
murosa yo`li bilan
oila qurishni mo`ljallagan.
To`satdan
boshlangan to`y qizdan
ham ko`ra
yigitga og`ir zarba
bo`lgan. Muhabbat
uni bu
ahvolda qiznikiga
yetaklagan... Qiz
savolga javob bermadi,
olomon tikilib
turganida onasining
yuzidan o`tolmadi.
Yig`layverdi faqat. -
Ana, ko`rdingmi?
Mening qizim butun umr
ko`rlarning
hizmatini qilib o`tmaydi!
- Ota-onam
ko`r bo`lsa-da, mening
ko`zim ochiq-
ku, ahir! Qo`limda
hunarim bor.
Ertayu-
kech tinmasam ham
Komilani birovdan
kam qilmayman. -
Toshingni ter.
Teng-
tengi bilan, tezak qopi
bilan. Men
ko`rlar bilan quda bo`lib,
isnodga
qolmayman! Botir
baqirib yana o`ziga
pichoq urishga
hozirlandi. Lekin
ulgurmadi. Atrofni
larzaga keltirgan,
hammani diqqatini
tortgan, ming bir
armon qorishgan
hayqiriq uni to`htatdi.
- Bolam!!! Odamlar orasi
yorilib,
Botirning hassa tutgan
otasi, uning
qo`lidan tutgan onasi
paydo bo`ldi.
Otaning ovozi ham
hassa tutgan
qo`llari
kabi titrardi. - Bolam!
Otam o`lgan deb
ayt, bolam... O`zining
so`qirligi bilan
seni ham aybdor qilgan,
baxtingni
bog`lagan ota-onangni
o`lgan deb ayt!
Yetimman, hotinim hech
kimning
hizmatini qilmaydi,
yelkamda yukim
yo`q deb ayt, bolam!
O`zingga ozor
yetkazsang biz
chidolmaymiz, bola-a-
m! Otaning hirqiroq
ovozi hammani
joyiga mihlab qo`ygan,
sukunat ichra
yangrardi. Bu holga
guvoh odam
taqdirda inson oldiga
qo`yilgan
sinovlardan ham
hayratga, ham
dahshatga tushadi.
Ko`zi ojiz ota-ona
bir-birlarini suyab dod
solishardi. Botir
qo`lidagi pichoqni
tashlab Komila bilan
onasiga yuzlandi. - Meni
dunyoga
keltirgan, ojiz qo`llari
bilan paypaslab
katta qilgan ota-onam
senlarning
oldingda shunchalar hor
bo`ldimi? Bas.
Menga bunaqa hotin
ham, bunaqa oila
ham kerakmas. Bizni
shu ko`yga
solgan
sevginiyam yer yutsin.
Kechdim,
hammasidan! Botir ota-
onasining
qo`lidan yetaklab,
Komilaga qo`shib
butun to`yhonani
yig`latib chiqib keta
boshladi. Lekin.. Lekin
darbozaga
yetishga ulgurmadi.
O`ktam ovoz ularni
ortga burilishga majbur
qildi. -
To`htanglar! Komilaning
dadasi, savlati
salobatidan ancha-
muncha odam
hayiqadigan Hamid
prokuror yetib
kelgan, ohirgi gaplarini
eshitgan, bir
lahzada vaziyatga baho
bergandi. U
Botirning yoniga kelib
yelkasidan tutib
o`ziga qaratdi. - Ayt,
qizimni rostdan
ham sevasanmi?
Botirning lablari
titradi. Uning javobini
prokurordan
boshqa hech kim
eshitmadi. Hamid
prokuror bir qo`li bilan
Botirni, bir qo`li
bilan otaning elkasidan
quchdi. -Endi
mening gapimni
eshitinglar. Men
Komilani Botirga berdim!
Qizim butun
umr mana shu oilaning
hizmatini qilib
o`tmasa men undan
rozi emasman.
Hamma taqdirning bu
keskin
burilishidan hayratga
ko`milib
turganida
ota gapini davom ettirdi:
- To`yni
davom ettiringlar.
Qudalarimni
ichkariga boshlanglar.
Qizimga og`iz
solib, to`yni
boshlaganlarga o`zim
javob
beraman!..
Следующая публикация
Комментарии 18