Bir kuni farishtalar

kutilmagan fikrga
kelishibdi. Ulardan biri
shunday debdi:
"Kelinglar odamlardan biror
narsani
bekitamiz..."Uzoq õylab
kõrishib baxtni yashirishga
qaror qilishibdi.Ammo uni
qayerga bekitishga
boshlari qotibdi.Biri debdi:-
Kelinglar, uni
dunyodagi eng baland
tog'ning uchiga
yashiramiz.- Yõq, Tangri
odamlarni kuchli qilib
yaratdi, kimdir tog'chõqqisiga
kõtarilib, uni topishi
mumkin. Bittasi topgach
boshqa insonlar ham
darhol Baxtning qayerdaligini
bilib qõyishadi, dedi
boshqasi.- U holda Baxtni
dengiz tubiga
yashiraylik!- Yõq, odamlar
juda qiziquvchan.Kimdir
suv ostida suzadigan
moslama yasab
olaoladi.Butun suhbat
mobaynida indamay turgan
eng yoshi katta va oqil
farishta shunday debdi:-
Biz Baxtni odamlarning õz
ichlariga bekitamiz, ular
tashqaridan qidirish bilan
shunchalik band
bõlishadiki,Baxtni õzlaridan
axtarish, hatto
xayollariga ham
kelmaydi.Barcha farishtalar
rozi
bõlishibdi.Õshandan beri
insonlar butun hayotlarini
Baxtni izlashga sarflashar, u
õz ichlariga
bekitilganini fahmlamas
ekanlar