გულს უშენობით
დაღლილსდაქანცულს, გულის
კარებთანდაუკვნესია, დიდხანს
ვერ გნახავდა ვიტანჯები,
ხშირად რომგნახო უარესია,
გაბრაზებულაჯიუტი გული,
სულში ტკივილიჩაუთესია,
ნუღარ მაწამებბრალდებულივით
უცებ მომკალიუკეთესია, ისე
საშინლადმომენატრე რომ
ფიქრებიმტრედად შემომესია,
უბრალოდმე ვწერ რასაც
განვიცდი, და ნუიფიქრებ რომ ეს
ლექსია, არშემიძლია მე ლექსი
ვწერო,აღიარება ჩემი წესია,
როცაუშენოდ მიწევს ცხოვრება,
არვარსებობდე უკეთესია.
უშენოთ არ მინდა
ფოთლები
გაყვითლდა ,
ტანში გამიარა
უჟმურმა ამინდმა ,
მერე ხმა დაირხა
ქალაქი აყვირდა
ლამაზ ქალს
ვიღაცა,სიყვარულს
დაპირდა.
ამდენი
სიცრუე,სიყალბე
არ
მინდა
ამ აურზაურში,
ცხოვრება გავიდა,
ვიღაცა
ავიდა,ვიღაცა
ჩავიდა
ვიღაცამ
ცხოვრება,დატოვა
წავიდა
ვინც რჩება არ
ნაღვლობს ის
ჩივის
თავისას
დრო კურნავს
ყველაფერს
ამართლებს თავი
გზას
ჭაღარა
გამიჩნდა,რითმები
გამიწყდა
და აქ შევჩერდები
დავიწყებ თავიდან,
უშენოდ არ მინდა
ფოთლები
გაყვითლდა,
ტანში გამიარა
უჟმურმა ამინდმა
მერე ხმა დაირხა
ქალაქი აყვირდა
ლამაზ ქალს
ვიღაცა
სიყვარულს
დაპირდა ..
თვალებიდან, გულის გავლით..
ცამდე… ფიქრში ხატვის
მონატრების ცდამდე,
შეხვედრიდან შეხვედრამდე
თვლამდე, გაბედულად
სიყვარულის თქმამდე….თვალმა
გულის სიხარულით იცის,
სიძლიერე დადებული ფიცის,
ნატვრა ფიქრებს ბედნიერად
აქცევს, აი ეხლაც.. ზეცა წვიმას
აქცევს. თვალებია სიკაშკაშის
ფერის, როცა გული მელოდიას
მღერის, როცა გრძნობას
ეტოლება ნება, და სიყვარულს
როცა იცავს მცნება… როცა ცაზე
ანათებენ მთვარეს, და ჰგუობენ,
მარეს… როგორც არეს…
მესაკუთრე იგრძნობს გრძნობის
აბებს, სილამაზის როცა ქმნიან
ამბებს… თვალებიდან გულის
გავლით ცამდე…. სიყვარულის
არ დათმობის თვლამდე, მჯერა,
მჯერა, მე ვიჯერებ ამდენს..
თვალებიდან გულის გავლით მე
მიყვარხარ ცამდე.
მე შენ გიპოვე,დიდხანს
გეძებდი,ვგრძნობდი რომ
მაკლდა
სულის ნაწილი,შენ მე
შემავსე,გული
გამითბე,რადგან შენა ხარ ჩემი
ნაწილი.მე ვარ ზამთარი,შენ კი
ზაფხული,ჩემს გულს ციოდა და
შენ
გაათბე,შენ ხარ სიმღერა,მე კი
ფერები,ჩვენ ერთად ვძერწეთ
ნაზი
ბგერები.გახსოვს რამდენი
გვიბოთავია? ერთად რამდენი
გვიოცნებია?ღამე რამდენჯერ
გვითენებია,სიცილ-ტირილში
ჩაგვძინებია.უცებ გაირბენს
ჩვენი
დღეები,გამოხუნდება მკვეთრი
ფერები,მინდა სულ გქონდეს ეს
ნაწერები,წაიკითხავ და
გაგახსენდები!
სიჩუმე ყვირის...და ეს ხმაური
ახლა ყველაზე უფრო მაწუხებს...
საკუთარ სულის აურზაური
ჩემს ოცნებებში მიჭერს
მარწუხებს...
სიჩუმე ყვირის...და ყველაფერი
დამუნჯებული ჰაერით თვრება...
მე სიმარტოვეს გაუღე კარი
და სინამდვილეს გადაყვა ვნება...
სიჩუმე ყვირის...და ეს ხმაური
როგორც ეკალი სულში,
მაწუხებს,
მე ჩემს ოცნებებს ისე ჩავუვლი...
შენს ერთ ოცნებას არ შევაწუხებ
სულაც არ მინდოდა მაინც
გამახსენდა, წვიმა არ მინდოდა
ზეცამ დამასველა, ნიავი
მინდოდა და ქარი დაქროდა,
ხურდა მინდოდა და ჯიბეში რა
მქონდა?! სითბო მინდოდა და
ზამთარი მათოვდა, როდესაც
მციოდა არავინ მათბობდა. ღამე
მინდოდა და უცბათ თენდებოდა,
წუთი მინდოდა და წამათ
გრძელდებოდა. მეტირებოდა და
ცრემლი გამქრალიყო, ფხიზელს
ვეძებდი და ყველა
დამთვრალიყო, კეთილს ვეძებდი
და ვ პ ო უ ლ ო ბ დი ბოროტს,
წინ მივდიოდი და სულ
მტოვებდნენ ბოლოს! ჩუმად
ვიყავი და ჩუმად ხმა დაბლაო,
დავიღლებოდი და ჩქარა რა
დაღaლაო ... ყიდვა მინდოდა და
ვკეტავთ დაბინდდაო, ჩემს
სახლს ვაღებდი და შენ აქ რა
გინდაო?! არ ვჩხუბობდი და
ჩხუბის თავიაო, არ მომიპარავს
და ეგეც ქურდიაო, რიგში ვიდექი
და ეს აქ დაიცდისო, მართალს
ვამბობდი და ამან რა იცისო.
სიცოცხლე მინდოდა და
სიკვდილი მეტრფოდა, ტკბილ
სიტყვას ველოდი და არავინ
მეტყოდა ... მათხოვარს
ვხვდებოდი და ფული მეც არ
მქონდა, გვერდს, რომ ავუვლიდი
ძუნწოს მეძახდა. ჯერ ყვავილს
დავკრეფდი სადმე თუ
გხვდებოდი, რაში მჭირდებაო
რატომ წუხდებოდი, ლექსებს
გიწერდი და მგონი ვერ ...Ещёსულაც არ მინდოდა მაინც
გამახსენდა, წვიმა არ მინდოდა
ზეცამ დამასველა, ნიავი
მინდოდა და ქარი დაქროდა,
ხურდა მინდოდა და ჯიბეში რა
მქონდა?! სითბო მინდოდა და
ზამთარი მათოვდა, როდესაც
მციოდა არავინ მათბობდა. ღამე
მინდოდა და უცბათ თენდებოდა,
წუთი მინდოდა და წამათ
გრძელდებოდა. მეტირებოდა და
ცრემლი გამქრალიყო, ფხიზელს
ვეძებდი და ყველა
დამთვრალიყო, კეთილს ვეძებდი
და ვ პ ო უ ლ ო ბ დი ბოროტს,
წინ მივდიოდი და სულ
მტოვებდნენ ბოლოს! ჩუმად
ვიყავი და ჩუმად ხმა დაბლაო,
დავიღლებოდი და ჩქარა რა
დაღaლაო ... ყიდვა მინდოდა და
ვკეტავთ დაბინდდაო, ჩემს
სახლს ვაღებდი და შენ აქ რა
გინდაო?! არ ვჩხუბობდი და
ჩხუბის თავიაო, არ მომიპარავს
და ეგეც ქურდიაო, რიგში ვიდექი
და ეს აქ დაიცდისო, მართალს
ვამბობდი და ამან რა იცისო.
სიცოცხლე მინდოდა და
სიკვდილი მეტრფოდა, ტკბილ
სიტყვას ველოდი და არავინ
მეტყოდა ... მათხოვარს
ვხვდებოდი და ფული მეც არ
მქონდა, გვერდს, რომ ავუვლიდი
ძუნწოს მეძახდა. ჯერ ყვავილს
დავკრეფდი სადმე თუ
გხვდებოდი, რაში მჭირდებაო
რატომ წუხდებოდი, ლექსებს
გიწერდი და მგონი ვერ არიო,
გამომივიდაო ესეც მწერალიო.
შველა მინდოდა და არავინ
მშველოდა, მეტირებოდა და
სუყველა მღეროდა, შორს
მივდიოდი და ნეტავ სად
ივლისო ... გული მტკიოდა და
ალბათ გაგივლისო. რატომ
დადიხარო დღისით ან ღამეო,
სიტყვა არ მითქვამს და უკვე
დამღალეო. ამიტომ ვამბობ და
ამიტომ მიკვირს - თქო, რომ
ვსუნთქავ წუხდებით? - მაინც,
რომ ვიკითხო !!
Комментарии 5
დაღლილსდაქანცულს, გულის
კარებთანდაუკვნესია, დიდხანს
ვერ გნახავდა ვიტანჯები,
ხშირად რომგნახო უარესია,
გაბრაზებულაჯიუტი გული,
სულში ტკივილიჩაუთესია,
ნუღარ მაწამებბრალდებულივით
უცებ მომკალიუკეთესია, ისე
საშინლადმომენატრე რომ
ფიქრებიმტრედად შემომესია,
უბრალოდმე ვწერ რასაც
განვიცდი, და ნუიფიქრებ რომ ეს
ლექსია, არშემიძლია მე ლექსი
ვწერო,აღიარება ჩემი წესია,
როცაუშენოდ მიწევს ცხოვრება,
არვარსებობდე უკეთესია.
ფოთლები
გაყვითლდა ,
ტანში გამიარა
უჟმურმა ამინდმა ,
მერე ხმა დაირხა
ქალაქი აყვირდა
ლამაზ ქალს
ვიღაცა,სიყვარულს
დაპირდა.
ამდენი
სიცრუე,სიყალბე
არ
მინდა
ამ აურზაურში,
ცხოვრება გავიდა,
ვიღაცა
ავიდა,ვიღაცა
ჩავიდა
ვიღაცამ
ცხოვრება,დატოვა
წავიდა
ვინც რჩება არ
ნაღვლობს ის
ჩივის
თავისას
დრო კურნავს
ყველაფერს
ამართლებს თავი
გზას
ჭაღარა
გამიჩნდა,რითმები
გამიწყდა
და აქ შევჩერდები
დავიწყებ თავიდან,
უშენოდ არ მინდა
ფოთლები
გაყვითლდა,
ტანში გამიარა
უჟმურმა ამინდმა
მერე ხმა დაირხა
ქალაქი აყვირდა
ლამაზ ქალს
ვიღაცა
სიყვარულს
დაპირდა ..
ცამდე… ფიქრში ხატვის
მონატრების ცდამდე,
შეხვედრიდან შეხვედრამდე
თვლამდე, გაბედულად
სიყვარულის თქმამდე….თვალმა
გულის სიხარულით იცის,
სიძლიერე დადებული ფიცის,
ნატვრა ფიქრებს ბედნიერად
აქცევს, აი ეხლაც.. ზეცა წვიმას
აქცევს. თვალებია სიკაშკაშის
ფერის, როცა გული მელოდიას
მღერის, როცა გრძნობას
ეტოლება ნება, და სიყვარულს
როცა იცავს მცნება… როცა ცაზე
ანათებენ მთვარეს, და ჰგუობენ,
მარეს… როგორც არეს…
მესაკუთრე იგრძნობს გრძნობის
აბებს, სილამაზის როცა ქმნიან
ამბებს… თვალებიდან გულის
გავლით ცამდე…. სიყვარულის
არ დათმობის თვლამდე, მჯერა,
მჯერა, მე ვიჯერებ ამდენს..
თვალებიდან გულის გავლით მე
მიყვარხარ ცამდე.
გეძებდი,ვგრძნობდი რომ
მაკლდა
სულის ნაწილი,შენ მე
შემავსე,გული
გამითბე,რადგან შენა ხარ ჩემი
ნაწილი.მე ვარ ზამთარი,შენ კი
ზაფხული,ჩემს გულს ციოდა და
შენ
გაათბე,შენ ხარ სიმღერა,მე კი
ფერები,ჩვენ ერთად ვძერწეთ
ნაზი
ბგერები.გახსოვს რამდენი
გვიბოთავია? ერთად რამდენი
გვიოცნებია?ღამე რამდენჯერ
გვითენებია,სიცილ-ტირილში
ჩაგვძინებია.უცებ გაირბენს
ჩვენი
დღეები,გამოხუნდება მკვეთრი
ფერები,მინდა სულ გქონდეს ეს
ნაწერები,წაიკითხავ და
გაგახსენდები!
ახლა ყველაზე უფრო მაწუხებს...
საკუთარ სულის აურზაური
ჩემს ოცნებებში მიჭერს
მარწუხებს...
სიჩუმე ყვირის...და ყველაფერი
დამუნჯებული ჰაერით თვრება...
მე სიმარტოვეს გაუღე კარი
და სინამდვილეს გადაყვა ვნება...
სიჩუმე ყვირის...და ეს ხმაური
როგორც ეკალი სულში,
მაწუხებს,
მე ჩემს ოცნებებს ისე ჩავუვლი...
შენს ერთ ოცნებას არ შევაწუხებ
გამახსენდა, წვიმა არ მინდოდა
ზეცამ დამასველა, ნიავი
მინდოდა და ქარი დაქროდა,
ხურდა მინდოდა და ჯიბეში რა
მქონდა?! სითბო მინდოდა და
ზამთარი მათოვდა, როდესაც
მციოდა არავინ მათბობდა. ღამე
მინდოდა და უცბათ თენდებოდა,
წუთი მინდოდა და წამათ
გრძელდებოდა. მეტირებოდა და
ცრემლი გამქრალიყო, ფხიზელს
ვეძებდი და ყველა
დამთვრალიყო, კეთილს ვეძებდი
და ვ პ ო უ ლ ო ბ დი ბოროტს,
წინ მივდიოდი და სულ
მტოვებდნენ ბოლოს! ჩუმად
ვიყავი და ჩუმად ხმა დაბლაო,
დავიღლებოდი და ჩქარა რა
დაღaლაო ... ყიდვა მინდოდა და
ვკეტავთ დაბინდდაო, ჩემს
სახლს ვაღებდი და შენ აქ რა
გინდაო?! არ ვჩხუბობდი და
ჩხუბის თავიაო, არ მომიპარავს
და ეგეც ქურდიაო, რიგში ვიდექი
და ეს აქ დაიცდისო, მართალს
ვამბობდი და ამან რა იცისო.
სიცოცხლე მინდოდა და
სიკვდილი მეტრფოდა, ტკბილ
სიტყვას ველოდი და არავინ
მეტყოდა ... მათხოვარს
ვხვდებოდი და ფული მეც არ
მქონდა, გვერდს, რომ ავუვლიდი
ძუნწოს მეძახდა. ჯერ ყვავილს
დავკრეფდი სადმე თუ
გხვდებოდი, რაში მჭირდებაო
რატომ წუხდებოდი, ლექსებს
გიწერდი და მგონი ვერ ...Ещёსულაც არ მინდოდა მაინც
გამახსენდა, წვიმა არ მინდოდა
ზეცამ დამასველა, ნიავი
მინდოდა და ქარი დაქროდა,
ხურდა მინდოდა და ჯიბეში რა
მქონდა?! სითბო მინდოდა და
ზამთარი მათოვდა, როდესაც
მციოდა არავინ მათბობდა. ღამე
მინდოდა და უცბათ თენდებოდა,
წუთი მინდოდა და წამათ
გრძელდებოდა. მეტირებოდა და
ცრემლი გამქრალიყო, ფხიზელს
ვეძებდი და ყველა
დამთვრალიყო, კეთილს ვეძებდი
და ვ პ ო უ ლ ო ბ დი ბოროტს,
წინ მივდიოდი და სულ
მტოვებდნენ ბოლოს! ჩუმად
ვიყავი და ჩუმად ხმა დაბლაო,
დავიღლებოდი და ჩქარა რა
დაღaლაო ... ყიდვა მინდოდა და
ვკეტავთ დაბინდდაო, ჩემს
სახლს ვაღებდი და შენ აქ რა
გინდაო?! არ ვჩხუბობდი და
ჩხუბის თავიაო, არ მომიპარავს
და ეგეც ქურდიაო, რიგში ვიდექი
და ეს აქ დაიცდისო, მართალს
ვამბობდი და ამან რა იცისო.
სიცოცხლე მინდოდა და
სიკვდილი მეტრფოდა, ტკბილ
სიტყვას ველოდი და არავინ
მეტყოდა ... მათხოვარს
ვხვდებოდი და ფული მეც არ
მქონდა, გვერდს, რომ ავუვლიდი
ძუნწოს მეძახდა. ჯერ ყვავილს
დავკრეფდი სადმე თუ
გხვდებოდი, რაში მჭირდებაო
რატომ წუხდებოდი, ლექსებს
გიწერდი და მგონი ვერ არიო,
გამომივიდაო ესეც მწერალიო.
შველა მინდოდა და არავინ
მშველოდა, მეტირებოდა და
სუყველა მღეროდა, შორს
მივდიოდი და ნეტავ სად
ივლისო ... გული მტკიოდა და
ალბათ გაგივლისო. რატომ
დადიხარო დღისით ან ღამეო,
სიტყვა არ მითქვამს და უკვე
დამღალეო. ამიტომ ვამბობ და
ამიტომ მიკვირს - თქო, რომ
ვსუნთქავ წუხდებით? - მაინც,
რომ ვიკითხო !!