Мяжа.
О, мой прастор! О, мой пясчаны захад!
И вёсачка, апошняя у градзе.
Мяжа сваёй калматай лапай
Разъяднала зродненых людзей.
Вось шыльдачка, прыбитая на хвои:
- Кардон диржавни! – надпис павядау.
Нашы «браты» пры рацыи и зброи
Праходзяць зрэдку каля тых канау…
Як не пайсци у родны лес прывычна,
И ягадак суничных не збираць?
Лес продкау! У грудзях казыча…
И маладзицам, як не спачуваць?
А шыльда? Нам ниякай справы.
Няхай висиць, як пуга на таку…
Па сцежцы праз зяленыя дубравы
Жанчыны йдуць, ступаючы па мху…
Минае час за успаминам.
Чуеш, як шумиць Чэрвенски лес?!
Тут нашы дзеды гнули спины…
И за гэту шыльду нам не чырванець!
13.07.2003г.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Мяжа.
О, мой прастор! О, мой пясчаны захад!
И вёсачка, апошняя у градзе.
Мяжа сваёй калматай лапай
Разъяднала зродненых людзей.
Вось шыльдачка, прыбитая на хвои:
- Кардон диржавни! – надпис павядау.
Нашы «браты» пры рацыи и зброи
Праходзяць зрэдку каля тых канау…
Як не пайсци у родны лес прывычна,
И ягадак суничных не збираць?
Лес продкау! У грудзях казыча…
И маладзицам, як не спачуваць?
А шыльда? Нам ниякай справы.
Няхай висиць, як пуга на таку…
Па сцежцы праз зяленыя дубравы
Жанчыны йдуць, ступаючы па мху…
Минае час за успаминам.
Чуеш, як шумиць Чэрвенски лес?!
Тут нашы дзеды гнули спины…
И за гэту шыльду нам не чырванець!
13.07.2003г.