Диним ислом китобим Куръон

Шайтонни жаннатдан Аллох ланатлаб кувгaн вакти шайтон Алохга шундай деган экан Мен одамзотни 4 томонидан хужум киламан дебди. олди томонидан чикиб бойликка нафсбузарликка ургатаман унг томонидан келиб зинога номахрамга карашга чап томонидан келиб харом йиб харом ичишга, орка томонидан кеб дузахга узим билан тортиб кетаман дебди Шунда Аллох ха боравер шундай килишга уруниб курчи дебди. Фаришталар Аллохдан сурашибди нима сен шайтонга одамга бунчалик хужум килишига рухсат бердинг Одамлар сени курмай туруб сенга ибодат килишади сен яна уларга 4 томонидан шайтон юбораяпсан дебди Шунда Аллох шайтон 4 томонни айтдию 2 тамонни унитиб куйди Бандалари пастга караб номоз укиб менг

Бу дунёда текин нарса йўқ. Хамма нарса учун хақ тўлаш керак. Хусусан киши ўзининг рохати ва фароғати бадалига хамиша тўлов тўлаб туриши зарур. Шундагина фароғат турмуши боқий бўлади. Бу тўловнинг номи - сабр. Одамлар «фароғатли турмуш» дейилганда дарров бойликни кўз олдиларига келтирадилар. Бойлик - рохат хам, фароғат хам эмас. Бойлик кўпайгани сайин ташвиш орта боради, гунохлар кўпая боради. Баъзан шундай бўладики, киши бир пиёла совуқ сув ичиб, тинч, хотиржам яшашни истаб қолади. Кишининг рохати учун моддий томондан: қорни тўқ, усти бут, бошпанаси мавжуд бўлиши керак. Рухий томондан: шайтон васвасаларидан холи бўлмоғи зарур. Шунда атрофини яхши одамлар ўрайди. Кишининг

Уни ислом оламида танимаган одам йўқ, уни номи эсга олинганда бевосита буюк сиймо гавдаланади. Ўз имони билан динимизга қўшган ҳизматлари билан Пайғамбаримиз с.а.в. ҳурмат ва эҳтиромларига сабаб бўлган, уни исми БИЛОЛ ИБН РАББОҲ эди, яна бир номлари Абу Бакр р.а. озод қилганлари деб арабча аътиқу Аби Бакр деб қўйиларди. Ер юзини қаерига бориб у ҳақида сўрасангиз ҳудди икки улуғ ҳалифа Абу Бакр ва Умар розияллоху анҳумоларни қандай танисалар уни ҳам шундай танийдилар. Албатта бирор қимдан Билол ким деб савол қилсангиз жавоб битта у ИСЛОМ МУАЗЗИНИ ёки РАСУЛУЛЛОҲни с.а.в. МУАЗЗИНЛАРИ деб тилга олишади. Агар уни ўзидан сўралса у мани исмим Билол ва мен ҳабашман кеча қул эдим бугу

Мусо а.с. даврларида икки ношукр инсон бор эди. Уларни битта чопонлари (тўн) бўлиб иккиси ҳам битта чопонга қамалиб қолган совуқда ҳам ёғин сочинда ҳам талаш бўларди шу битта чопон. Улар Мусо а.с. олдиларига келиб: Эй Мусо сен худо билан гаплашасан бизга яна битта чопон сўраб бер деди. Мусо а.с: Эй роббим шу бандаларинга яна битта чопон ато эт? Аллоҳдан шундай нидо келди: Улар шунисига ҳам шукр қилсинлар тани жони соғку. Мусо а.с: Шунисига шукур қилар экансизлар дедилар. Улар: Эй нимасига шукур қилади ахир битта чопонку? Мусо а.с: Ахир тани жониз соғ саломатку? Улар эй қўй-э ҳеч нарса бермадику шунга ҳам шукурми деб кетишди бир бирларига суяниб ухлаб қолишди уйғонгач қарашса

Саълаба исмли бир саҳоба бўлиб уни Пайғамбаримиз "Масжидни кабутари" деб номлаган эканлар шунчалик кўп сажда қилганидан пешонаси туяни тиззасига ўхшаб кетганди аммо намоз ўқиб бўлиб салом берилиши билан тезда чиқиб кетаверарди. Бир куни Расулуллоҳ с.а.в.: Эй Саълаба нима сен мунофиқмисан намозни ўқиб бўлар бўлмас югуриб чиқиб кетасан?- дедилар. Саълаба: Эй Аллоҳнинг расули мен ва аёлим учун битта намоз ўқийдиган кийимимиз бор шунга мен югуриб чиқиб кийимимни аёлимга ечиб бераман намоз вақти ўтиб кетмаслиги учун, мени бир дуо қилинг мен ҳам бой бўлиб кетай деди. Пайғамбаримиз с.а.в.: Эй Саълаба сенга яхши эканку нима қиласан бой бўлиб сенга шу ҳам етарли шукур қил дедилар. Саъ

Салмон Форсийга р.а дедилар: Эй Салмон сиз ҳам ўзингизга уй жой қилдиринг қачонгача дарахтлар остида тунайсиз ахир сиз машҳур саҳобалардансиз дейишди Салмон Форсий р.а. рози бўлдилар ва бир дурадгорга уй қуриб беришни илтимос қилдилар. Бир юмуш билан ўзлари кетдилар, бир оз юргач ортга қайтиб келиб: Эй дурадгор мен сенга қанақа уй қуриб беришни айтмабманку, сен бўлсанг қанақа бўлсин деб сўрамадинг ҳам, тағим катта уй қуриб ўтирма, эртага ихтиёримдан ташқари жойлар учун исрофгар деган ном олиб азобланишни хохламайман дедилар. Шунда дурадгор: Эй Салмон ҳотиржам бўлинг мен сизни яхши биламан сизга шундай уй қуриб берайки у уй ичида фақат сиззи ўзиз учун жой бўлади ҳатто ёнбошлаб

Хазрати Умар олдиларига келтирилган хеч бир таомдан қусур қидирмасдилар. Баъзан ейдиган нарсалари қуллар хам бурун жийитадиган таом бўларди. Бундан хизматкорлари Асламнинг (ёки Ярфа) ҳам жахли чиқарди. Хазрати Умардек қахри қаттик инсон лоақал бир маротаба қизишиб: "Йўқотинг буни дастурхондан! Ейдиган нарса келтиринг", дейишлари керак эди. Бир куни Аслам: "Бугун амирул мўъмининни гапиришга мажбур қиламан", деб, ўшанга яраша иш қилди: қул бўлатуриб, ўзи ҳам хушламайдиган таом - қотган нон ва нордон сут келтириб, Хазрати Умарнинг олдларига қўйди. Аслам хеч бўлмаса: "Буни ўзингга илинсам ермидинг?" деган гапни эшитишдан умидвор эди. Хеч бўлмаганда шундай десинлар... Йўқ, Хазрати

Бистомий «Қуддиса сирруҳ» ҳазратлари бир кеча уйқу оғир келиб, бомдод намозига уйғона олмадилар. Кейин пушаймон бўлиб шунчалик кўп йиғладиларки, ғойибдан бир овоз: «Эй Боязид! Бу қусурингни кечирдим. Бу тавбанг туфайли сенга яна етмиш минг намоз савобини бердим.» - деди. Бир неча ойдан кейин, бомдод вақтида яна уйқу бостирган эди. Шайтон келиб муборак оёқларидан туртиб уйғотди ва «Тур, намоз вақтинг ўтиб кетади.» - деди. Боязид Бистомий ҳазратлари ҳайратланиб сўрадилар: «Эй малъун, сен қачондан бери хайрли ишга қўл урадиган бўлдинг? Ҳамманинг намоз вақти ўтиб кетишини хоҳлардинг-ку. Мени нега уйғотдинг? Шайтон: «Сен бомдод намозини ўтказиб юборган кунинг шунчалик йиғладингки,

Мавлоно Жалолиддин Румий уйларида ейдиган ҳеч вақо қолмаганини хабар берган аёлларидан қайта қайта сурайверибдилар: Ҳеч нарса қолмадими ? Йўқ. Оғизга оладиган ҳеч вақо йуқми?, Йўқ. Ҳеч нарсая? Ҳеч нарса... Ростанми? Ҳазрати Мавлоно шодликларидан юзлари гул гул ёниб, қўлларини дуога очдилар: Аллоҳим, сенга ҳамду санолар бўлсинки, уйим Расуллуллоҳ саллаллоҳу алайҳи вассалламнинг хонадонига ўхшабди..