თავის ტკივილი კვლავაც დამჩემდა

ფიქრებიც სადღაც უმალ გაჩერდა,
გაყინულ ტბაზე ნაკვალევს ვკარგავ
მომავალს ხელებით ნელ-ნელა ვკაფავ
მარტო ვარ გულის წვიმაში ვტირი
დანაკარგს განვიცდი პატარას დიდით,
აღარ მომხიბლა მისმა სამყარომ
ვერაფერს ვხვდები, ალბათ მე ვკვდები
აღარც მტკივდება უცბათ ცივდება
გრძნობა რომელიც ასე მინდება,
ფიქრები ოცნებებში კვლავაც მირჩება
მისი დაკარგვის წამიც მიდგება
ჟამმა ასეთმა ბედისწერამ რატომ გამრიყა
ჩემს ოცნებებში ტკივილების დროც არ
გაჩერდა,
მაგრამ მიყვარხარ მაგ თვალების
ფანქრების ფერით
გულის სიღრმეში შენს დანახვაზე მე მაინც
ვმღერი